प्रेरित 22
1 “मेरा दाजुभाइहरू र बुबाहरू हो, मेरो बचाउको कुरा सुन्नुहोस्, जुन मैले अहिले तपाईंहरूलाई बताउनेछु ।”
“हे भाईयों कने बजुर्गो सुणा, जड़े इल्जाम मिंजो पर लगयो न, उदे बचाव च मैं कुछ तुहाड़े सामणे बोलणा है।”
2 पावलले तिनीहरूसँग हिब्रू भाषामा बोलेको भिडले सुनेपछि भिड चुप लाग्यो । उनले भने,
सै ऐ सुणीकरी कि सै सांझो ला इब्रानी भाषा च बोला दा है, सै होर भी चुप होई गे। तालू उनी बोलया:
3 “म किलिकियाको टार्ससमा जन्मेको एक यहूदी हुँ, तर यही सहरमा गमलिएलको चरणमा शिक्षा पाएको व्यक्ति हुँ । मलाई हाम्रा पुर्खाहरूको व्यवस्थाको कडा नियमहरूअनुसार शिक्षा दिइएको थियो । आज यहाँहरूजस्तै म पनि परमेश्वरको निम्ति जोसिलो भएको छु ।
मैं यहूदी है, मेरा जन्म किलिकिया प्रदेशे दे तरसुस शेहरे च होया है; पर इस शेहरे च गमलीएल दे पैरां बाल बेईकरी शिक्षा लियो है, कने पूर्वजां दी व्यवस्था भी मिंजो ठीक रीतिया ला सिखाई; कने हुण जदिया उत्साह परमेश्वरे तांई तुहाड़ा है, तदिया ही मेरा भी था।
4 मैले यस मार्गलाई मृत्युसम्मै सताएँ । मैले स्त्रीहरू र पुरुषहरू दुवैलाई बाँधेँ, र तिनीहरूलाई झ्यालखानामा सुम्पिदिएँ ।
मैं प्रभु यीशु मसीह दे रस्ते जो खत्म करणे तांई इदे चेलयां जो बड़ा सताया। मैं मर्द कने जनानिया दोनो जो बन्नी करी, जेला च पाई करी, उना जो मरवाई भी दिता।
5 मलाई दमस्कसमा यात्रा गर्नलाई त्यहाँका भाइहरूका लागि मैले प्रधान पूजाहारी र सबै धर्म-गुरुहरूबाट पत्र पनि पाएको थिएँ, जसको गवाही उहाँहरूले नै दिन सक्नुहुन्छ । मैले यस मार्गकाहरूलाई बाँधेर दण्ड दिनको लागि यरूशलेममा ल्याउनुपर्थ्यो ।
खुद महायाजक कने अगुवां दी सारी सभा भी गबाह न कि, मैं उना ला यहूदी भाईयां तांई चिठियां लेईकरी दमिश्क शेहरे जो चलया था, ताकि जड़े ओथु न उना जो सजा देंणे तांई बन्नी करी यरूशलेम शेहरे जो लेई ओऐ।
6 म यात्रा गर्दै दमस्कसको नजिकै पुग्दा, मध्यान्हतिर अचानक स्वर्गबाट एउटा विशाल ज्योति मेरो वरिपरि चम्किन लाग्यो ।
जालू मैं चलदे-चलदे दमिश्क शेहरे बखे पुज्जा, तां इयां होया कि लगबग दोपहर दे बकते अचानक अम्बरे ला मेरे चारो पासे इक लौ चमकी।
7 म भुइँमा लडेँ, र मलाई यस्तो भनेको आवाज सुनेँ, ʼए शाऊल, ए शाऊल, तिमी मलाई किन सताउँदै छौ? ʼ
कने मैं जमिना पर पेई गिया: कने ऐ अबाज सुणोई, हे शाऊल, हे शाऊल, तू मिंजो कजो तंग करदा है?
8 मैले जवाफ दिएँ, “तपाईं को हुनुहुन्छ, प्रभु?” उहाँले मलाई भन्नुभयो, ʼम नासरतको येशू हुँ, जसलाई तिमी सताउँदै छौ ।ʼ
मैं जबाब दिता, हे प्रभु जी, तू कुण है? उनी मिंजो बोलया, मैं नासरत शेहरे दा रेणे बाला यीशु है, जिसयो तू तंग करदा है।
9 मसँग भएकाहरूले त्यो ज्योति त देखे, तर मसँग बोल्नुहुनेको आवाजलाई भने सुनेनन् ।
कने मेरे साथियां लौ चमकदी तां दिखी, कने जड़ा मिंजो सोगी बोला था उना उदी अबाज सुणी, पर सै समझी नी सके की अबाजा मिंजो ला क्या बोलया।
10 मैले भनेँ, ʼप्रभु, मैले के गर्नुपर्छ? ʼ प्रभुले मलाई भन्नुभयो, ʼउठ, र दमस्कसमा जाऊ । त्यहीँ नै तिमीले गर्नुपर्ने सबै कुरा तिमीलाई बताइनेछ” ।
तालू मैं बोलया, प्रभु जी मैं क्या करे? प्रभुऐ मिंजो ने बोलया, उठी करी दमिश्क शेहरे जो जा कने जड़ा कुछ तू करणा है सै तिजो ओथु दसी देणा है।
11 मैले त्यो ज्योतिको चमकले गर्दा देख्न सकिनँ । त्यसैले, मसँग भएका मानिसहरूका हातबाट डोर्याइएर म दमस्कस गएँ ।
जालू उसा लौई दिया चमका दिया बजा ला मिंजो कुछ भी मिल्ला दा नी था, तां मैं अपणे साथियां दा हथ पकड़ी करी दमिश्के शेहरे जो आया।
12 मैले त्यहाँ व्यवस्थाअनुसार भक्तिपूर्ण जीवन जिएका र त्यहाँ बस्ने सबै यहूदीहरूबाट सम्मान र आदर पाएका हननिया नाउँ गरेका मानिसलाई भेटेँ ।
तालू हनन्याह नाऐ दा व्यवस्था दे अनुसार इक धर्मी माणु, जड़ा ओथु रेणेबाले सारे यहूदियां च इज्जतदार था, सै मेरे बाल आया,
13 उनी मकहाँ आए, र मेरो छेउमा उभिए, र भने, ʼभाइ शाऊल, दृष्टि प्राप्त गर ।ʼ त्यत्तिखेरै, मैले तिनलाई देखेँ ।
कने मेरे बखे खड़ोई गिया कने मिंजो ला बोलया, हे भाई शाऊल, दुबारा दिखणा लग्गी पो। तालू ही मेरियां हखी खुली गियां कने मिंजो दुबारा मिलणा लग्गी पिया।
14 तब तिनले भने, ʼहाम्रा पितापुर्खाहरूका परमेश्वरले उहाँको इच्छा जान्नको लागि धार्मिक जनलाई देख्न र उहाँको आफ्नै मुखबाट निस्केको आवाजलाई सुन्न तिमीलाई छान्नुभएको छ ।
तालू उनी बोलया, साड़े बाप दादयां दे परमेश्वरे तिजो इस तांई चुणया है ताकि तू उदिया इच्छा जो जांणे, कने उस धर्मी जन जो दिखे, कने उदी अबाज सुणे।
15 किनभने तिमीले देखेका र सुनेका कुराहरूको बारेमा तिमी सबै मानिसहरूका लागि गवाही बन्नेछौ ।
क्योंकि तू उदिया तरफा ला सारे माणुआं सामणे इना गल्लां दा गबाह होणा, जड़ियां तू दिखियां कने सुणियां न।
16 अब तिमी किन पर्खिंदै छौ? उठ, बप्तिस्मा लेऊ, र उहाँको नाउँ पुकारेर आफ्ना पापहरू पखाल ।
हुण कजो देर करा दा है? उठ, कने बपतिस्मा ले, कने प्रभु दा ना लेईकरी अपणे पापां जो धोई ले।
17 म यरूशलेम फर्केपछि मैले मन्दिरमा प्रार्थना गरिरहँदा, म अर्धचेत अवस्थामा पुगेँ ।
मैं जालू फिरी यरूशलेम शेहरे च आई करी मंदरे च प्राथना करा दा था, तां मैं बेसुध होई गिया।
18 उहाँले मलाई यसो भन्नुभएको मैले देखेँ, ʼछिटो गर, र चाँडै यरूशलेम छोड । किनभने तिनीहरूले मेरोबारे तिम्रो गवाही ग्रहण गर्नेछैनन् ।ʼ
कने मैं प्रभु जो दिखया कने उसयो ऐ बोलदे सुणया, “झट पट करिरी यरूशलेम शेहरे ला निकली जा; क्योंकि जड़े लोक ऐथू न उना मेरे बारे च तेरी गबाई नी मनणी है।”
19 मैले भनेँ, ʼहे प्रभु, तिनीहरू आफैँलाई थाहा छ, कि मैले कसरी तपाईंमा विश्वास गर्नेहरूलाई हरेक सभाघरमा पसेर पिटेँ, र जेलमा हालेँ ।
मैं बोलया, प्रभु जी मिंजो समझ नी आया की यरूशलेम शेहरे च यहूदियां मिजों पर भरोसा कनी करणा क्योंकि सै तां अपु ही जाणदे न की मैं तिजो पर भरोसा करणे बालयां जो जेला च पांदा कने मारदे-मारदे यहूदी जंज घरां ला लेई जांदा था।
20 तपाईंका साक्षी स्तिफनसको रगत बगाइँदा, म पनि नजिकै उभिएर सहमत हुदै थिएँ, र उनलाई मार्नेहरूको कपडा कुरिरहेको थिएँ ।
कने जालू तेरे गबाह स्तिफनुसे जो मारा दे थे, तालू मैं भी ओथु खड़ोतया था, कने उसा गल्ला ला राजी था, कने उसयो मारणे बालयां दे कपड़यां दी रखवाली करा दा था।
21 तर उहाँले मलाई भन्नुभयो, ʼगइहाल, किनभने म तिमीलाई अन्यजातिहरूकहाँ पठाउनेछुʼ ।”
कने प्रभूये मिंजो बोलया, तू चली जा: क्योंकि मैं तिजो होरनी जातियां बाल दूर-दूर भेजणा है।
22 मानिसहरूले उनलाई यतिबेलासम्म बोल्न दिए । तर त्यसपछि तिनीहरू चिच्च्याए र भने, “यस्ता मानिसलाई पृथ्वीबाट हटाइदेओ, उनी बाँच्नु ठिक छैन ।”
ऐथू दीकर तां लोक पौलुसे दिया गल्ला जो ध्याने ला सुणदे रे पर, फिरी सै जोरे ला बोलणा लग्गे, “ऐसे माणुऐ जो मारी दिया, इदा जिन्दा रेंणा ठीक नी।” उना ऐसा इस तांई बोलया क्योंकि सै नी मंदे थे की परमेश्वर यहूदियां जो छडी करी कुसी होरसी जातिया जो बचाई सकदा है।
23 तिनीहरू कराउँदै, आफ्ना लुगाहरू फाल्दै, हावामा धुलो उडाउँदै गर्दा,
जालू सै चिलांदे कने अपणे कपड़े फेंकदे कने अपणा गुस्सा दसणे तांई होआ च धुड़ उडांदे थे;
24 सेनापतिले पावललाई किल्लाभित्र ल्याउन आज्ञा गरे । उनले तिनलाई कोर्रा लगाउँदै सोधपुछ गर्न आदेश दिए, ताकि तिनीहरू उनको विरुद्ध किन त्यसरी चिच्च्याइरहेका थिए भनी उनी आफैँले थाहा पाउन सकून् ।
तां पलटना दे सूबेदारे बोलया, “इसयो किले च लेई जा; कने कोड़े मारी करी परखा, ताकि मैं भी जांणे कि लोक कुसा बजा ला इदे खिलाफ ऐसा बोला दे न।”
25 जब तिनीहरूले पावललाई डोरीले बाँधे, तब पावलले नजिकै उभिरहेका कप्तानलाई भने, “के एक रोमी नागरिक र दोषी नठहराइएको मानिसलाई कोर्रा लगाउनु तपाईंको निम्ति न्यायसङ्गत छ र?”
जालू सै उसयो कोड़े मारणे तांई बन्ना दे थे तां पौलुसे उस सुबेदारे ने बोलया जड़ा उदे बखे खड़ोतया था, “क्या ऐ ठीक कि तुसां इक रोमी माणुऐ जो, बिना दोष साबित होयो कोड़े मारन?”
26 जब कप्तानले यो सुने, तब उनी सेनापतिकहाँ गए, र उनलाई भने, “तपाईंले यी मानिसलाई के गर्न लाग्दै हुनुहुन्छ? किनभने यी मानिस त रोमी नागरिक पो रहेछन् ।”
सूबेदारे ऐ सुणीकरी सरदारे बाल जाई करी बोलया, “तू ऐ क्या करा दा है? ऐ तां रोमी माणु है।”
27 सेनापति आए, र उनलाई भने, “मलाई भन कि, के तिमी रोमी नागरिक हौ?” अनि पावलले भने, “हजुर, हुँ ।”
तालू सरदारे उदे बाल आई करी बोलया, मिंजो दस, क्या तू रोमी है? “उनी बोलया, हाँ।”
28 सेनापतिले जवाफ दिए, “मैले धेरै ठुलो धनराशी खर्च गरेर मात्र नागरिकता पाएको थिएँ ।” तर पावलले भने, “म त रोमी नागरिक भएरै जन्मेको हुँ ।”
ऐ सुणीकरी सरदारे बोलया, मैं रोमी होणे दा पद मते पैसे देईकरी लिया है। पौलुसे बोलया, “मैं तां जमदा ही रोमी है।”
29 त्यसपछि पावललाई सोधपुछ गर्न गइरहेका मानिसहरू तुरुन्तै छोडेर गए । पावल रोमी नागरिक रहेछन् भनी थाहा पाएपछि सेनापति पनि डराए, किनभने उनले तिनलाई बाँधेका थिए ।
तालू जड़े लोक उसयो परखा दे थे, सै झट उदे बखे ला हटी गे; कने सरदार भी ऐ जाणी करी कि ऐ रोमी है, कने मैं उसयो बनया है, सै डरी गे।
30 भोलिपल्ट मुख्य कप्तानले पावलको विरुद्धमा यहूदीहरूले लगाएको अभियोगको सत्यता जान्न चाहे । त्यसैले, उनले आफ्नो दलबललाई एकत्रित गरे, र प्रधान पूजाहारीहरूसाथै महासभाका सबै मानिसहरूलाई भेला हुनलाई आदेश दिए । त्यसपछि तिनले पावललाई तल ल्याए, र उनीहरूका बिचमा राखे ।
सूबेदार ऐ जाणना चांदा था कि यहूदी लोक उदे पर कजो दोष ला दे न, इस तांई उनी बड्डे याजकां कने सारिया महासभा जो गिठे होणे दा हुकम दिता। उना जो रिहा किता, पौलुसे जो थले आंणी करी उना दे सामणे खड़ा किता।
