Waiata 77

1 Ki te tino kaiwhakatangi, ki a Ierutunu. He himene na Ahapa. Ki te Atua toku reo, e karanga nei ahau, ki te Atua toku reo, a tera e tahuri mai tona taringa ki ahau.

Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

2 I rapu ahau ki te Ariki i te ra o toku pouri: maro tonu toku ringa i te po, kihai ano i pepeke; kihai toku wairua i pai kia whakamarietia.

W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

3 E mahara ana ahau ki te Atua, a e pouri ana: kei te whakaaroaro, a ngaro iho toku wairua. (Hera)

Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

4 E puritia ana e koe oku kanohi kia mataara tonu; he pouri ahau, te ahei te korero.

Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

5 Ka hoki oku whakaaro ki nga ra onamata, ki nga tau o tua iho.

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

6 E whakamahara ana ahau ki taku waiata i te po, e korerorero ana ki toku ngakau e rapurapu ana toku wairua.

Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

7 Tera ranei te Ariki e panga tonu ake ake? A heoi ano ranei ana manakohanga mai?

Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

8 Kua kahore ranei tana mahi tohu mo ake tonu atu? Kua whati ranei tana kupu a ake ake?

Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

9 Kua wareware ranei te Atua ki te atawhai? Kua riri ranei ia, a tutakina atu ana e ia tona aroha? (Hera)

Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

10 Na ka mea ahau, Ko toku ngoikore tenei: otira ka mahara ahau ki nga tau o te ringa matau o te Runga Rawa.

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

11 Ka mahara ahau ki nga mahi a Ihowa; ae ra, ka mahara ahau ki au mea whakamiharo o tua iho.

Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

12 Ka whakaaro hoki ahau ki au meatanga katoa, ka purakau ki au mahi.

I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

13 E te Atua, kei te wahi tapu tou ara: ko wai te atua nui hei rite ki te Atua?

Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

14 Ko koe te Atua e mahi nei i nga mea whakamiharo: kua whakapuakina e koe tou kaha i waenganui o nga iwi.

Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

15 Hokona ana e tou ringa tau iwi, nga tama a Hakopa raua ko Hohepa. (Hera)

Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

16 I kite nga wai i a koe, e te Atua i kite nga wai i a koe, mataku ana: i oho ano nga rire.

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

17 Ringihia ana he wai e nga kapua, puaki ana te haruru o nga rangi: rererere ana au pere.

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

18 I roto i te awhiowhio te haruru o tau whatitiri: marama noa te ao i nga uira; wiri ana te whenua, oioi ana.

Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

19 I te moana tou ara, i nga wai nui tou huarahi, e kore ano e kitea ou takahanga.

Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

20 He mea arahi e koe tau iwi ano he kahui, ara e te ringa o Mohi raua ko Arona.

Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.