Waiata 130

1 He waiata; he pikitanga. I karanga ahau ki a koe, e Ihowa, i roto i nga hohonu.

Sang til Festrejserne. Fra det dybe raaber jeg til dig, HERRE,

2 E te Ariki, whakarongo mai ki toku reo: kia anga mai ou taringa ki toku reo inoi.

o Herre, hør min Røst! Lad dine Ører lytte til min tryglende Røst!

3 Me i maharatia e koe nga kino, e Ihowa, ko wai, e te Ariki, e tu?

Tog du Vare, HERRE, paa Misgerninger, Herre, hvo kunde da bestaa?

4 Otira he muru hara tau, e wehingia ai koe.

Men hos dig er der Syndsforladelse, at du maa frygtes.

5 E tatari ana ahau ki a Ihowa; e tatari ana toku wairua: e tumanako ana hoki ahau ki tana kupu.

Jeg haaber paa HERREN, min Sjæl haaber paa hans Ord,

6 Ko te taringa o toku wairua i te Ariki nui atu i to te hunga e whanga ana ki te ata; ae, i to te hunga e whanga ana ki te ata.

paa Herren bier min Sjæl mer end Vægter paa Morgen, Vægter paa Morgen.

7 E Iharaira, kia tumanako ki a Ihowa, kei a Ihowa hoki te mahi tohu, a kei a ia te hokonga nui.

Israel, bi paa HERREN! Thi hos HERREN er Miskundhed, hos ham er Forløsning i Overflod.

8 A mana a Iharaira e hoko i roto i ona he katoa.

Og han vil forløse Israel fra alle dets Misgerninger.