Waiata 126

1 He waiata; he pikitanga. I ta Ihowa whakahokinga mai i nga pononga o Hiona i rite matou ki te hunga e moehewa ana.

Ein song til høgtidsferderne. Då Herren førde Sions fangar heim att, då var me som drøymande.

2 Katahi to matou mangai ka ki i te kata, to matou arero hoki i te waiata: katahi ka korerotia i roto i nga tauiwi, He nui nga mahi a Ihowa ki a ratou.

Då fylltest vår munn med lått, og vår tunga med fagnadrop. Då sagde dei millom heidningarne: «Store ting hev Herren gjort mot desse.»

3 He mea nunui a Ihowa i mea ai mo tatou, a e koa ana tatou.

Store ting hev Herren gjort mot oss, og me vart glade.

4 E Ihowa, whakahokia matou i te whakarau: kia pera me nga awa o te tonga.

Herre, før du våre fangar heim att som bekkjer i Sudlandet!

5 Ko te hunga e rui ana i runga i te roimata, ka kokoti i runga i te hari.

Dei som sår med tåror, skal hausta med glederop.

6 Ahakoa haere tangi atu ia me te kawe i ana purapura hei whakatokanga; tera ia e haere hari mai ano me te mau mai i ana paihere.

Dei gjeng av stad og græt og ber sitt såkorn. So kjem dei att med fagnadrop og ber sine kornband.