Waiata 121

1 He waiata; he pikitanga. Ka anga atu oku kanohi ki nga maunga; no reira nei te awhina moku.

Ein song til høgtidsferderne. Eg lyfter augo mine upp til fjelli, kvar kjem mi hjelp ifrå?

2 No Ihowa te awhina moku, no te kaihanga o te rangi, o te whenua.

Mi hjelp kjem ifrå Herren, han som hev skapa himmelen og jordi.

3 E kore ia e tuku i tou waewae kia nekehia; e kore tou kaitiaki e moe.

Han skal ikkje lata foten din vera ustød, han blundar ikkje din vaktar.

4 Ina, e kore te kaitiaki o Iharaira e parangia, e moe.

Sjå, han blundar ikkje og søv ikkje, Israels vaktar.

5 Ko Ihowa tou kaitiaki, ko Ihowa tou whakamarumaru i tou matau.

Herren er din vaktar, Herren er din skugge ved di høgre hand.

6 E kore koe e pakia e te ra i te awatea, e te marama ranei i te po.

Um dagen skal ikkje soli stikka deg, og ikkje månen um natti.

7 Ma Ihowa koe e tiaki i roto i nga kino katoa; mana e tiaki tou wairua.

Herren skal vara deg frå alt vondt, han skal vara di sjæl.

8 Ma Ihowa e tiaki tou haerenga atu, me tou haerenga mai aianei a ake tonu atu.

Herren skal vara din utgang og din inngang frå no og til æveleg tid.