Waiata 121

1 He waiata; he pikitanga. Ka anga atu oku kanohi ki nga maunga; no reira nei te awhina moku.

Iyahat ko ang akong mga mata sa kabukiran. Asa man maggikan ang akong panabang?

2 No Ihowa te awhina moku, no te kaihanga o te rangi, o te whenua.

Ang akong panabang naggikan kang Yahweh, nga maoy nagbuhat sa langit ug kalibotan.

3 E kore ia e tuku i tou waewae kia nekehia; e kore tou kaitiaki e moe.

Dili niya itugot nga madalin-as ang imong mga tiil; siya nga nagpanalipod kanimo dili magduka.

4 Ina, e kore te kaitiaki o Iharaira e parangia, e moe.

Tan-awa, ang magbalantay sa Israel dili magduka ni matulog.

5 Ko Ihowa tou kaitiaki, ko Ihowa tou whakamarumaru i tou matau.

Si Yahweh ang imong magbalantay; si Yahweh ang landong sa imong tuong kamot.

6 E kore koe e pakia e te ra i te awatea, e te marama ranei i te po.

Ang adlaw dili makapasakit kanimo sa panahon sa adlaw, ni ang bulan panahon sa kagabhion.

7 Ma Ihowa koe e tiaki i roto i nga kino katoa; mana e tiaki tou wairua.

Si Yahweh ang manalipod kanimo sa tanan nga kasakitan, ug panalipdan niya ang imong kinabuhi.

8 Ma Ihowa e tiaki tou haerenga atu, me tou haerenga mai aianei a ake tonu atu.

Si Yahweh ang manalipod kanimo sa tanan nimong buhaton sukad karon ug hangtod sa kahangtoran.