< Waiata 107 >
1 Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
¡Agradezcan al Señor, porque él es bueno! ¡Su misericordioso amor perdura para siempre!
2 Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
Que todos a los que salvó salgan a gritarle al mundo; aquellos a quienes rescató del poder del enemigo.
3 I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
Los ha reunido desde tierras lejanas, desde el este y el oeste, y del norte y el sur.
4 I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
Ellos vagaron por el árido desierto, sin encontrar una sola ciudad en la que vivir.
5 I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
Hambrientos y sedientos, se desanimaron.
6 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
Entonces clamaron al Señor para que los ayudara, y los salvó de su sufrimiento.
7 A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
Los guió por un camino directo a la ciudad donde podrían vivir.
8 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Alaben al Señor por su gran amor, y por todas las cosas hermosas que hace por la gente.
9 E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
Porque brinda agua al sediento, y alimenta a los hambrientos.
10 Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
Algunos se sientan en completas tinieblas, prisioneros de la miseria y atados con cadenas de hierro,
11 Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
Porque se han revelado contra lo que Dios ha dicho; han rechazado la dirección del Altísimo.
12 Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
Entonces Dios humillará su orgullo con los problemas de la vida; tropezarán y no habrá nadie cerca que los ayude a no caer.
13 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Y llamarán al Señor en medio de sus problemas, y los salvará de su sufrimiento.
14 Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
Los traerá de vuelta desde las tinieblas, romperá en pedazos sus cadenas.
15 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Alaben al Señor por su gran amor, y por todas las cosas hermosas que hace por la gente.
16 Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
Porque Él rompe las puertas de bronce, y corta las barras de hierro.
17 Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
Ellos fueron necios al rebelarse; y sufrieron por sus pecados.
18 Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
No quisieron comer; y estuvieron a las puertas de la muerte.
19 Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Entonces llamaron al Señor para que los ayudara, y Él los salvó de su sufrimiento.
20 Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
Dio la orden y fueron sanados; los salvó de la tumba.
21 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Alaben al Señor por su gran amor, y por todas las cosas hermosas que hace por la gente.
22 Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
Preséntense ante él con ofrendas de gratitud y canten de alegría sobre lo que ha hecho.
23 Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
Los que zarpan en barcos, y cruzan océanos para ganar la vida,
24 Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
ellos han visto el increíble poder de Dios en marcha, y las maravillas que hizo en aguas profundas.
25 Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
Él solo tiene que hablar para causar vientos tormentosos y levantar grandes olas,
26 Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
Lanzando a los barcos al aire y luego arrastrándolos una vez más al suelo. Los navegantes estaban tan aterrorizados que su coraje se desvaneció.
27 Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
Se tambalearon, cayendo de lado a lado como ebrios, todas sus habilidades de marineros les fueron inútiles.
28 Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
Entonces llamaron al Señor para que los ayudara, y Él los salvó de su sufrimiento.
29 Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
Calmó la tempestad, y las olas se aquietaron.
30 Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
Los navegantes estaban tan felices de que las aguas se hubieran calmado, y el Señor los llevó hasta el puerto que querían.
31 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Alaben al Señor por su gran amor, y por todas las cosas hermosas que ha hecho por su pueblo.
32 Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
Digan cuán maravilloso es en frente de toda la congregación y de los ancianos.
33 Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
Él seca ríos y convierte tierras en desiertos; las cascadas de agua dejan de fluir y la tierra se vuelve seca y polvorienta.
34 I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
Los terrenos fructíferos se convierten tierras arenosas y baldías a causa de la maldad de los que allí vivían.
35 Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
Pero Él también se vuelve y hace lagunas de agua en mitad del desierto, y hace fluir cascadas en tierras secas.
36 A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
Trae a la gente hambrienta a un lugar donde pueden reconstruir sus ciudades.
37 Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
Ellos siembran sus campos y plantan viñas, produciendo buena cosecha.
38 Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
Él cuida de su pueblo, y este aumenta su tamaño drásticamente, también el número de sus ganados!
39 Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
Cuando son pocos, reducidos por el dolor, la miseria y la opresión.
40 E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
Derrama su desprecio hacia sus líderes, haciéndolos vagar, perdidos en el desierto.
41 Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
Pero Él saca al pobre de sus problemas, y hace a sus familias tan grandes como los rebaños.
42 Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
Los que viven en rectitud mirarán lo que está pasando y se alegrarán, pero los malvados serán silenciados.
43 Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
Aquellos que son sabios prestarán atención a esto, y meditarán en el gran amor de Dios.