Waiata 107
1 Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
2 Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,
3 I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
4 I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.
5 I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
6 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;
7 A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.
8 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:
9 E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
10 Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,
11 Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;
12 Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.
13 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.
14 Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.
15 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
16 Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.
17 Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.
18 Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.
19 Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
20 Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.
21 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;
22 Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
23 Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:
24 Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.
25 Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
26 Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.
27 Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.
28 Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
29 Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.
30 Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.
31 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
32 Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.
33 Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;
34 I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
35 Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
36 A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
37 Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.
38 Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.
39 Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;
40 E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.
41 Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.
42 Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.
43 Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?
