Waiata 106
1 Whakamoemititia a Ihowa. Whakawhetai ki a Ihowa; he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo [jest] dobry, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.
2 Me wai e korero nga mahi nunui a Ihowa: e whakakite katoa nga whakamoemiti ki a ia?
Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?
3 Ka hari te hunga e mau ana ki te whakarite tika; me te kaimahi i te tika i nga wa katoa.
Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.
4 Maharatia mai ahau, e Ihowa, kia rite ki tau manako ki tau iwi: tirotirohia mai ahau i runga i tau whakaoranga.
Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;
5 Kia kite ai ahau i te pai o au i whiriwhiri ai: kia koa ai, koa tahi me tau iwi; kia whakamanamana tahi ai me tou kainga tupu.
Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.
6 Kua hara tahi matou me o matou matua, kua mahi matou i te kino, i te mea he.
Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.
7 Kihai o matou matua i mohio ki au mea whakamiharo i Ihipa, kihai hoki i mahara ki te tini o au arohatanga; engari ia i whakatoi ratou ki a koe i te moana, ae, i te Moana Whero.
Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.
8 Otira whakaorangia ana ratou e ia, he whakaaro ki tona ingoa, kia matauria ai tona kaha.
A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.
9 I riria ano e ia te Moana Whero, a kua maroke: na arahina ana ratou e ia i nga rire, ano ko waenga koraha.
Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny [jak] przez pustynię.
10 Na whakaorangia ake ratou e ia i te ringa o te tangata i kino ki a ratou; a hokona ana ratou i roto i te ringa o te hoariri.
Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.
11 A taupokina ana e nga wai o ratou hoariri, hore rawa tetahi morehu.
Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.
12 Na whakapono ana ratou ki ana kupu: a waiata ana i te whakamoemiti ki a ia.
Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.
13 Hohoro tonu to ratou wareware ki ana mahi: kihai i taria e ratou tona whakaaro:
Szybko [jednak] zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.
14 Engari i whakaputa nui i o ratou hiahia i te tahora; whakamatautau ana ratou i te Atua i te koraha.
Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.
15 Na ka hoatu e ia ta ratou i inoi ai; otira i tukua atu e ia te hiroki ki to ratou wairua.
I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.
16 I hae hoki ratou ki a Mohi i te puni, ki a Arona ano, ki te tangata tapu a Ihowa.
Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;
17 Ko te hamamatanga o te whenua, na horomia ana a Ratana; a taupokina iho te ropu o Apirama.
Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;
18 A mura ana te ahi i to ratou ropu; wera ana i te mura te hunga kino.
I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.
19 I hanga e ratou he kuao kau ki Horepa, a koropiko ana ki te whakapakoko i whakarewaina.
Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;
20 Koia i whitia ai e ratou to ratou kororia mo te mea i rite ki te puru kai tarutaru.
I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.
21 Wareware ake i a ratou te Atua, to ratou kaiwhakaora, i mahi nei i nga mea nunui ki Ihipa.
Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;
22 I nga mahi whakamiharo ki te whenua o Hama, i nga mea whakamataku ki te Moana Whero.
Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.
23 Na ka mea ia, kia whakangaromia ratou, me i kaua a Mohi, tana i whiriwhiri ai, te tu ki tona aroaro i te takiwa, hei papare ake i tona riri, kei huna ratou e ia.
Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by [ich] nie wytracił.
24 Ae ra, i whakahawea ratou ki te whenua ahuareka; kihai ratou i whakapono ki tana kupu;
Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.
25 Heoi amuamu ana i roto i o ratou teneti, kihai i whakarongo ki te reo o Ihowa.
I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.
26 Na reira ka ara tona ringa ki a ratou, ki te turaki i a ratou i te koraha;
Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;
27 Ki te turaki i o ratou uri i roto i nga iwi: ki te whakamarara i a ratou ki nga whenua.
Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.
28 I whakauru atu hoki ratou ki a Paarapeoro: a kai ana i nga patunga tapu ma nga mea mate.
Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary [składane] umarłym.
29 Koia i whakapataritari ai ratou i a ia ki a ratou hanga kia riri; a pakaru ana mai te mate uruta ki a ratou.
Tak pobudzili [Boga] do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;
30 Na ko te whakatikanga ake o Pinehaha, ki te whakaputa whakawa: a mutu iho te mate.
Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.
31 I kiia ai ia he tika i nga whakatupuranga katoa ake ake.
Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.
32 I whakapataritari ano ratou i a ia ki nga wai o Meripa; na hemanawa ana a Mohi mo ratou:
Rozgniewali go znowu u wód Meriba, [tak że] Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;
33 Na ratou hoki i whakatoi tona wairua, i he ai te kupu a ona ngutu.
Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił [nierozważnie] swymi ustami.
34 Kihai ratou i whakangaro i nga iwi i kiia nei e Ihowa ki a ratou;
Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.
35 Heoi uru ana ki roto ki nga tauiwi, a ako ana i a ratou mahi.
Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;
36 I mahi hoki ratou ki a ratou whakapakoko, i mahangatia ai ratou.
I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.
37 Ae, i patua e ratou a ratou tama me a ratou tamahine ma nga atua maori;
Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;
38 I whakahekea hoki te toto harakore, nga toto o a ratou tama, o a ratou tamahine, i patua nei e ratou ma nga whakapakoko o Kanaana; a poke iho te whenua i te toto.
I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.
39 Na poke iho ratou i a ratou mahi: a puremu ana ki a ratou mahi.
Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.
40 Koia i mura ai te riri o Ihowa ki tana iwi; a whakarihariha ana ia ki tona kainga tupu.
Dlatego PAN zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.
41 A tukua ana ratou e ia ki te ringa o nga tauiwi; waiho ana te hunga i kino ki a ratou hei rangatira mo ratou.
I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.
42 Na ka tukinotia ratou e o ratou hoariri: ka pehia ki raro i o ratou ringa.
I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.
43 He maha ana whakaoranga i a ratou: ko ratou ia i whakatoi ki a ia i o ratou whakaaro, a whakaititia ana i ta ratou kino.
Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.
44 Ahakoa ra, i titiro ia ki to ratou matenga, i tona rongonga i ta ratou tangi:
A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.
45 I mahara hoki ia ki tana kawenata ki a ratou, a rite tonu ki te tini o ana mahi aroha te putanga ketanga o ona whakaaro:
Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.
46 I meinga hoki ratou e ia kia arohaina e te hunga katoa i whakaraua atu ai ratou.
Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.
47 Whakaorangia matou, e Ihowa, e to matou Atua, kohikohia matou i roto i nga tauiwi: kia whakawhetai ai ki tou ingoa tapu, kia whakamanamana ai ki tou whakamoemiti.
Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.
48 Kia whakapaingia a Ihowa, te Atua o Iharaira, i tua whakarere ano, a ake ake. A kia mea katoa te iwi, Amine. Whakamoemititia a Ihowa.
Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.
