< Hopa 28 >
1 He rua hoki to te hiriwa e puta mai ai, he wahi ano to te koura e whakarewaina ai.
Es hat das Silber seine Gänge und das Gold seinen Ort, da man es schmelzt.
2 He mea tango mai te rino no roto i te whenua; no te kamaka te parahi, he mea whakarewa.
Eisen bringet man aus der Erde, und aus den Steinen schmelzt man Erz.
3 E whakatakotoria ana e te tangata he mutunga mai mo te pouri, e rapua ana e ia ki te tino tutukitanga atu nga kohatu o te pouri, o te atarangi o te mate.
Es wird je des Finstern etwa ein Ende, und jemand findet ja zuletzt den Schiefer tief verborgen.
4 E pakaruhia mai ana e ia he rua i ko ake o nga nohoanga tangata; kua wareware ratou i te waewae e haere ana; he tawhiti i te tangata to ratou tarenga, e piu atu ana, e piu ana mai.
Es bricht ein solcher Bach hervor, daß, die darum wohnen, den Weg daselbst verlieren; und fällt wieder und schießt dahin von den Leuten.
5 Ko te whenua, e puta mai ana he taro i roto i a ia: a e hurihia ake ana a raro iho ano he ahi.
Man bringet auch Feuer unten aus der Erde, da doch oben Speise auf wächst.
6 Hei wahi mo nga hapira ona kohatu, he puehu koura ano tona.
Man findet Saphir an etlichen Orten und Erdenklöße, da Gold ist.
7 He ara tena kahore i mohiotia e te manu, kiano i kitea e te kanohi o te whatura.
Den Steig kein Vogel erkannt hat und kein Geiersauge gesehen.
8 Kahore nga kirehe whakahi kia takahi i taua ara kahore hoki a reira kia haerea e te raiona tutu.
Es haben die stolzen Kinder nicht drauf getreten, und ist kein Löwe drauf gegangen.
9 E pa atu ana tona ringa ki te kiripaka; hurihia ake e ia nga take o nga maunga.
Auch legt man die Hand an die Felsen und gräbet die Berge um.
10 E tapahia ana e ia he awa i roto i nga kamaka, a e kite ana tona kanohi i nga mea utu nui katoa.
Man reißet Bäche aus den Felsen; und alles, was köstlich ist, siehet das Auge.
11 E herea ana e ia nga awa kei maturuturu; e whakaputa mai ana hoki i nga mea ngaro ki te marama.
Man wehret dem Strom des Wassers und bringet, das verborgen drinnen ist, ans Licht.
12 E kitea ia ki hea te whakaaro nui? kei hea hoki te wahi o te mohio?
Wo will man aber Weisheit finden, und wo ist die Stätte des Verstandes?
13 E kore te tangata e mohio ki tona utu, e kore ano taua hanga e kitea ki te whenua o te ora.
Niemand weiß, wo sie liegt, und wird nicht funden im Lande der Lebendigen.
14 E ki ake ana te rire, Kahore i ahau; e ki mai ana hoki te moana, Kahore i ahau.
Der Abgrund spricht: Sie ist in mir nicht; und das Meer spricht: Sie ist nicht bei mir.
15 E kore e hokona ki te koura, e kore ano hoki e taea te pauna te hiriwa hei utu mona.
Man kann nicht Gold um sie geben, noch Silber darwägen, sie zu bezahlen.
16 E kore e taea te whakarite ki te koura o Opira, ki te onika utu nui, ki te hapira.
Es gilt ihr nicht gleich ophirisch Gold oder köstlicher Onyx und Saphir.
17 E kore e rite te koura, te kohatu piata ki a ia: e kore e hokona ki nga oko koura parakore.
Gold und Demant mag ihr nicht gleichen, noch um sie gülden Kleinod wechseln.
18 E kore e whakahuatia te kaoa, nga peara ranei; hira ake hoki te utu o te whakaaro nui i to te rupi.
Ramoth und Gabis achtet man nicht. Die Weisheit ist höher zu wägen denn Perlen.
19 E kore te topaha o Etiopia e rite ki a ia, e kore e tau te koura parakore hei utu.
Topasius aus Mohrenland wird ihr nicht gleich geschätzt, und das reinste Gold gilt ihr nicht gleich.
20 Ka haere mai ra i hea te whakaaro nui? Kei hea te wahi o te matau?
Woher kommt denn die Weisheit, und wo ist die Stätte des Verstandes?
21 He mea huna atu na hoki i nga kanohi o nga mea ora katoa, ngaro rawa i nga manu o te rangi.
Sie ist verhohlen vor den Augen aller Lebendigen, auch verborgen den Vögeln unter dem Himmel.
22 E ki ake ana te whakangaromanga raua ko te mate, i hakiri o maua taringa ki tona rongo.
Die Verdammnis und der Tod sprechen: Wir haben mit unsern Ohren ihr Gerücht gehöret.
23 E mohio ana te Atua ki tona ara, kua kite ano ia i tona wahi.
Gott weiß den Weg dazu und kennet ihre Stätte.
24 E titiro ana hoki ia ki nga pito o te whenua, e kite ana ia i nga mea i raro i te rangi, a puta noa;
Denn er siehet die Enden der Erde und schauet alles, was unter dem Himmel ist.
25 E mea ana i te whakataimaha mo te hau; ae, e mehua ana ia i nga wai ki te mehua.
Da er dem Winde sein Gewicht machte und setzte dem Wasser sein gewisses Maß,
26 I a ia e whakatakoto ana i te tikanga mo te ua, i te huarahi mo te uira o te whatitiri,
da er dem Regen ein Ziel machte und dem Blitz und Donner den Weg,
27 Ka kitea e ia i reira, a whakapuakina mai ana; i whakaukia e ia, a ata rapua ana e ia.
da sah er sie und erzählete sie, bereitete sie und erfand sie;
28 A ka mea ia ki te tangata, Na, ko te wehi ki te Ariki, ko te whakaaro nui tena; a ko te mawehe atu i te kino, koia te matauranga.
und sprach zum Menschen: Siehe, die Furcht des HERRN, das ist Weisheit, und meiden das Böse, das ist Verstand.