ഇയ്യോബ് 9
Job replied,
“Yes, I know all that! But how can anyone be right before God?
If you wanted to argue with God, God could ask a thousand questions that no-one could answer.
God is so wise and so powerful that no-one could challenge him and win.
God moves the mountains suddenly; he overturns them in his anger.
He shakes the earth, making its foundations quake.
7 ൭ അവിടുന്ന് സൂര്യനോട് കല്പിക്കുന്നു; അത് ഉദിക്കാതെയിരിക്കുന്നു; അവിടുന്ന് നക്ഷത്രങ്ങളെ പൊതിഞ്ഞ് മുദ്രയിടുന്നു.
He is the one who can command the sun not to rise and the stars not to shine.
He alone is the one who stretches out the heavens and walks on the waves of the sea.
He made the constellations of the Bear, Orion, the Pleiades, and the stars of the southern sky.
He is the one who does incredible things that are beyond our understanding, marvelous things that are uncountable.
11 ൧൧ അവിടുന്ന് എന്റെ അരികിൽ കൂടി കടക്കുന്നു; ഞാൻ അവിടുത്തെ കാണുന്നില്ല; അവിടുന്ന് കടന്നുപോകുന്നു; ഞാൻ അവിടുത്തെ അറിയുന്നതുമില്ല.
But when he passes by me, I don't see him; when he moves on, he is invisible to me.
12 ൧൨ അവിടുന്ന് പറിച്ചെടുക്കുന്നു; ആര് അവിടുത്തെ തടുക്കും? ‘നീ എന്ത് ചെയ്യുന്നു’ എന്ന് ആര് ചോദിക്കും?
If he takes away, who can prevent him? Who is going to ask him, ‘What are you doing?’
God does not restrain his anger; he crushes Rahab's helpers underfoot.
So how much less could I answer God, or choose my words to argue with him!
Even though I'm right, I can't answer him. I must plead for mercy from my judge.
16 ൧൬ ഞാൻ വിളിച്ചിട്ട് അവിടുന്ന് ഉത്തരം അരുളിയാലും എന്റെ അപേക്ഷ കേൾക്കും എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുകയില്ല.
Even if I called him to come and he responded, I don't believe he would listen to me.
17 ൧൭ കൊടുങ്കാറ്റുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് എന്നെ തകർക്കുന്നുവല്ലോ; കാരണംകൂടാതെ എന്റെ മുറിവുകൾ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.
He pounds me with the winds of a storm; he wounds me time and again, without giving a reason.
He doesn't give me a chance even to catch my breath; instead he fills my life with bitter suffering.
If it's a question of strength, then God is the strongest. If it's a question of justice, then who will set a time for my case?
20 ൨൦ ഞാൻ നീതിമാനായാലും എന്റെ സ്വന്തവായ് എന്നെ കുറ്റം വിധിക്കും; ഞാൻ നിഷ്കളങ്കനായാലും അവിടുന്ന് എനിയ്ക്ക് കുറ്റം ആരോപിക്കും.
Even though I am right, my own mouth would condemn me; even though I am innocent, he would prove me wrong.
I am innocent! I don't care what happens to me. I hate my life!
22 ൨൨ അതെല്ലാം ഒരുപോലെ; അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പറയുന്നത്: അവിടുന്ന് നിഷ്കളങ്കനെയും ദുഷ്ടനെയും നശിപ്പിക്കുന്നു.
That's why I say, ‘It makes no difference to God. He destroys both the innocent and the wicked.’
When disaster strikes suddenly he mocks the despair of the innocent.
24 ൨൪ ഭൂമി ദുഷ്ടന്മാരുടെ കയ്യിൽ ഏല്പിച്ചിരിക്കുന്നു; അതിലെ ന്യായാധിപന്മാരുടെ മുഖം അവിടുന്ന് മൂടിക്കളയുന്നു; അത് അവിടുന്നല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ആര്?
The earth has been handed over to the wicked; he blinds the eyes of the judges—if it's not him who does this, then who is it?
The days of my life race by like a runner, rushing past without me seeing any happiness.
They pass by like fast sailing ships, like an eagle swooping down on its prey.
If I said to myself, ‘I will forget my complaints; I will stop crying and be happy,’
28 ൨൮ ഞാൻ എന്റെ വ്യസനം എല്ലാം ഓർത്ത് ഭയപ്പെടുന്നു; അവിടുന്ന് എന്നെ നിർദ്ദോഷിയായി എണ്ണുകയില്ലെന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നു.
I would still be terrified at all my suffering because you, God, will not say I'm innocent.
Since I'm condemned, what's the point in arguing?
Even if I wash myself with pure mountain water and clean my hands with soap,
you would toss me into a slime pit so that even my own clothes would hate me!
32 ൩൨ ഞാൻ അങ്ങയോട് പ്രതിവാദിക്കേണ്ടതിനും ഞങ്ങളൊരുമിച്ച് ന്യായവിസ്താരത്തിന് ചെല്ലേണ്ടതിനും അവിടുന്ന് എന്നെപ്പോലെ മനുഷ്യനല്ലല്ലോ.
For God is not a mortal being like me, I can't defend myself or take him to court.
If only there was an arbitrator who could bring us both together!
I wish God would stop beating me with his rod and terrifying me!
Then I could speak up without being afraid—but since I am, I can't!”
