Joba 4

1 Dia namaly Elifaza Temanita ka nanao hoe:

Elifaz van Teman nam het woord, en sprak:

2 Raha misy sahy miteny aminao, dia ho sosotra va ianao? Fa raha ny mamehy vava kosa, iza moa no mahazaka izany?

Zullen wij het woord tot u richten, tot u, zo verslagen? Maar wie zou zijn woorden kunnen bedwingen?

3 Indro, efa nananatra ny maro ianao. Ary ny tanana miraviravy efa nampaherezinao;

Zie, zelf hebt ge velen terecht gewezen, En slappe handen gesterkt;

4 Ny teninao efa nanohana izay efa saiky lavo, ary ny lohalika malemy efa nampahatanjahinao

Uw woorden hebben struikelenden opgericht, Knikkende knieën hebt ge spierkracht verleend:

5 Nefa ankehitriny mba manjo anao kosa izany, ka dia kivy ianao, Mihatra aminao izany, ka raiki-tahotra ianao

Maar nu het ú overkomt, nu zijt ge verslagen, Nu het ú treft, verbijsterd!

6 Tsy ny fivavahanao va no tokinao? Ary tsy fanantenanao va ny fahitsian’ ny lalanao?

Was dan uw vroomheid niet uw hoop, Uw onberispelijke wandel niet uw vertrouwen?

7 Masìna ianao, tsarovy fa iza moa no very tsy nanan-tsiny? Ary taiza no nisy olo-mahitsy naringana?

Denk eens na: wie kwam ooit onschuldig om, Of waar ter wereld werden rechtvaardigen verdelgd?

8 Araka izay efa hitako, dia izay miasa heloka sy mamafy fahoriana no mijinja izany.

Ik heb altijd gezien: Die onheil ploegen En rampspoed zaaien, die oogsten ze ook!

9 Ny fofonain’ Andriamanitra no andringanana azy. Eny, ny fofonain’ ny fahatezerany no mahalevona azy.

Door Gods adem gaan ze te gronde, Door zijn ziedende gramschap komen ze om:

10 Ny feon’ ny olona, eny, ny feon’ ny liona masiaka, ary ny nifin’ ny liona tanora dia ombotana;

Het gebrul van den leeuw en het gehuil van den luipaard verstomt. De tanden der leeuwenwelpen worden stuk gebroken;

11 Mirenireny ny lion-dahy noho ny tsi-fahitany remby, ary miely ny zanaky ny liom-bavy.

De leeuwin komt om bij gebrek aan prooi, De jongen van de leeuwinnen worden uiteen gejaagd!

12 Nisy teny tonga tamiko mangingina, ary ny sofiko nahare siosio avy taminy,

Eens drong een woord in het diepste geheim tot mij door En mijn oor ving er het gefluister van op.

13 Tamin’ ny eritreritra avy amin’ ny tsindrimandry alina, raha sondrian-tory ny olona,

Het was in een nachtgezicht, uit dromen geboren, Wanneer een diepe slaap de mensen bevangt:

14 Dia azon-tahotra sy hovotra aho, ka nampihorohoro ny taolako rehetra izany.

Schrik en siddering grepen mij aan, En al mijn beenderen rilden van angst;

15 Ary nisy fanahy nandalo teo anatrehako ka nampitsangam-bolo ny tenako.

Een ademtocht streek langs mijn gelaat, En deed mijn haren ten berge rijzen.

16 Nijanona izy, nefa tsy nahafantatra ny tarehiny aho; Nisy endri-javatra teo anoloan’ ny masoko; Nisy fanginana, dia nandre feo aho nanao hoe:

Daar stond er één voor mij, Wiens gelaat ik niet kon herkennen; Een gestalte zweefde voor mijn oog, En ik hoorde het fluisteren van een stem:

17 Ho marina noho Andriamanitra va ny zanak’ olombelona? Ho madio noho ny Mpanao azy va ny olona?

Is een mens ooit rechtvaardig voor God, Een mensenkind rein voor zijn Schepper?

18 Indro, tsy matoky ireo mpanompony aza Izy, eny, ny anjeliny aza ataony ho tsy tonga ohatra.

Zie, zelfs op zijn dienaars kan Hij niet bouwen, Zelfs in zijn engelen ontdekt Hij gebreken.

19 Koa mainka izay mitoetra ao an-trano tany, sady avy tamin’ ny vovoka no nihaviany, ary mora poritra noho ny kalalao izy;

Hoeveel te meer in hen, die lemen hutten bewonen, Wier fundament in het stof is gelegd, En die als motten worden doodgetrapt,

20 Indray andro monja dia montsana izy; Tsy misy misaina azy, na dia levona mandrakizay aza izy.

Van ‘s morgens tot ‘s avonds te pletter gedrukt; Die zonder dat men er acht op slaat, Voor eeuwig vergaan;

21 Tsy voaongotra va ny kofehin-dainy ao aminy? Maty izy, nefa tsy mbola nanam-pahendrena.

Die, als hun tentpin wordt uitgerukt, Gaan sterven, eer zij het weten!