Ījaba 15
1 Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:
A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
2 Vai tad gudram vīram būs runāt tukšas domas un savu sirdi pildīt ar vēju?
Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?
3 Pārmācīt ar vārdiem, kas nepieklājās, un ar valodu, kur labums neatlec?
Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?
4 Tiešām, tu iznīcini Dieva bijāšanu un nicini pielūgšanu Dieva priekšā.
Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.
5 Jo tava mute parāda tavu noziegumu, un tu esi uzņēmies runāt, kā gudrinieki runā.
Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,
6 Tava mute tevi pazudina, un ne es; tavas lūpas pret tevi dod liecību.
Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.
7 Vai tu esi tas pirmais cilvēks piedzimis, vai tu esi dzemdināts, pirms kalni bija?
Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?
8 Vai tu esi dzirdējis Dieva apslēpto padomu, vai tu gudrību esi iezīdis?
Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?
9 Ko tu zini, ko mēs nezinātu, ko tu proti, un mēs to neprastu?
Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?
10 Arī mūsu starpā ir sirmi un veci, kas ilgāki dzīvojuši, nekā tavs tēvs.
I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.
11 Vai Dieva iepriecināšanas priekš tevis mazas, un vārds, laipnīgi uz tevi runāts?
I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?
12 Kāpēc tava sirds tevi tā apmāna, kāpēc tavas acis tā spulgo,
Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?
13 Ka tavas dusmas ceļas pret Dievu un izverd tādu valodu no tavas mutes?!
Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?
14 Kas ir cilvēks, ka tas būtu šķīsts, un ka būtu taisns, kas no sievas dzimis?
Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?
15 Redzi, Saviem svētiem Viņš neuztic un debesis nav šķīstas priekš Viņa acīm.
Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.
16 Ne nu vēl tas negantais un samaitātais cilvēks, kas netaisnību dzer kā ūdeni.
Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.
17 Es tev stāstīšu, klausies mani, un es tev teikšu, ko esmu redzējis,
Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,
18 Ko gudrie stāstījuši no saviem tēviem un nav slēpuši, -
Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;
19 Tiem vien zeme bija dota, un svešinieks viņu starpā nebija nācis, -
Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.
20 Bezdievīgais mokās visu mūžu, un briesmīgais, cik tam gadi nolikti.
Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.
21 Viņa ausīs skan briesmas, pašā mierā viņam uzbrūk postītājs.
Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.
22 Viņš neuzticās iznākt no tumsības; jo zobens uz viņu gaida.
Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.
23 Viņš skraida šurp un turp pēc maizes, kur varētu dabūt; viņš zin tumsības dienu sev tuvu klātu.
Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.
24 Bēdas un izbailes viņu biedē, viņu pārvar kā ķēniņš, uz kaušanos gatavs.
Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.
25 Jo viņš izstiepa savu roku pret Dievu un cēlās pret to Visuvareno.
Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.
26 Viņš skrēja pret Viņu ar pašu galvu, ar savu priekšturamo bruņu biezām pumpām.
Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.
27 Viņš savu vaigu tauki izbaroja un kopa resnu vēderu.
Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.
28 Viņš dzīvoja izpostītās pilsētās un namos, kur nebija jādzīvo, kuriem nolemts būt par akmeņu kopām.
I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.
29 (Tāpēc) viņš nepaliks bagāts, un viņa manta nepastāvēs, un viņa laime neizplētīsies virs zemes.
Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.
30 Viņš no tumsības ārā neiznāks, liesma izkaltēs viņa zarus, caur Dieva mutes dvašu viņš aizies.
Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.
31 Lai viņš nepaļaujas uz nelietību, ar to viņš pieviļas; jo nelietība būs viņa alga.
Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.
32 Tā alga nāks priekšlaiku, un viņa zars nezaļos.
Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.
33 Viņš zaudēs kā vīna koks savus ķekarus un nometīs kā eļļas koks savus ziedus.
Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.
34 Jo bezdievīgo saime paliks neauglīga, un uguns norīs dāvanu ņēmēju dzīvokļus.
Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.
35 Tie ir grūti ar netaisnību un dzemdē postu, un savām sirds domām tie pieviļas.
Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.
