< Psalmorum 147 >

1 alleluia Aggei et Zacchariae laudate Dominum quoniam bonum psalmus Deo nostro sit iucunda decoraque; laudatio
Louvai ao Senhor, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus, porque é agradável; decoroso é o louvor.
2 aedificans Hierusalem Dominus dispersiones Israhel congregabit
O Senhor edifica a Jerusalém, congrega os dispersos de Israel.
3 qui sanat contritos corde et alligat contritiones illorum
Sara os quebrantados de coração, e lhes ata as suas feridas.
4 qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocans
Conta o número das estrelas, chama-as a todas pelos seus nomes.
5 magnus Dominus noster et magna virtus eius et sapientiae eius non est numerus
Grande é o nosso Senhor, e de grande poder; o seu entendimento é infinito.
6 suscipiens mansuetos Dominus humilians autem peccatores usque ad terram
O Senhor eleva os humildes, e abate os ímpios até à terra.
7 praecinite Domino in confessione psallite Deo nostro in cithara
Cantai ao Senhor em ação de graça; cantai louvores ao nosso Deus sobre a harpa.
8 qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam qui producit in montibus faenum et herbam servituti hominum
Ele é o que cobre o céu de nuvens, o que prepara a chuva para a terra, e o que faz produzir erva sobre os montes.
9 et dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum
O que dá aos animais o seu sustento, e aos filhos dos corvos, quando clamam.
10 non in fortitudine equi voluntatem habebit nec in tibiis viri beneplacitum erit ei
Não se deleita na força do cavalo, nem se compraz nas pernas do varão.
11 beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis qui sperant super misericordia eius
O Senhor se agrada dos que o temem e dos que esperam na sua misericórdia.
12 alleluia lauda Hierusalem Dominum lauda Deum tuum Sion
Louva, ó Jerusalém, ao Senhor; louva, ó Sião, ao teu Deus.
13 quoniam confortavit seras portarum tuarum benedixit filiis tuis in te
Porque fortaleceu os ferrolhos das tuas portas; abençôa aos teus filhos dentro de ti.
14 qui posuit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te
Ele é o que põe em paz os teus termos, e da flôr da farinha te farta.
15 qui emittit eloquium suum terrae velociter currit sermo eius
O que envia o seu mandamento à terra, a sua palavra corre velozmente.
16 qui dat nivem sicut lanam nebulam sicut cinerem spargit
O que dá a neve como lã, esparge a geada como cinza.
17 mittit cristallum suum sicut buccellas ante faciem frigoris eius quis sustinebit
O que lança o seu gelo em pedaços; quem pode resistir ao seu frio?
18 emittet verbum suum et liquefaciet ea flabit spiritus eius et fluent aquae
Manda a sua palavra, e os faz derreter; faz soprar o vento, e correm as águas.
19 qui adnuntiat verbum suum Iacob iustitias et iudicia sua Israhel
Mostra a sua palavra a Jacob, os seus estatutos e os seus juízos a Israel.
20 non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis
Não fez assim a nenhuma outra nação; e, enquanto aos seus juízos, não os conhecem. louvai ao Senhor.

< Psalmorum 147 >