< Psalmorum 95 >

1 Laus Cantici David. Venite, exultemus Domino: iubilemus Deo salutari nostro:
بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!
2 Praeoccupemus faciem eius in confessione: et in psalmis iubilemus ei.
با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!
3 Quoniam Deus magnus Dominus: et rex magnus super omnes deos.
زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.
4 Quia in manu eius sunt omnes fines terrae: et altitudines montium ipsius sunt.
اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.
5 Quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud: et siccam manus eius formaverunt.
آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.
6 Venite adoremus, et procidamus: et ploremus ante Dominum, qui fecit nos.
بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.
7 Quia ipse est Dominus Deus noster: et nos populus pascuae eius, et oves manus eius.
ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:
8 Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra;
«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.
9 Sicut in irritatione secundum diem tentationis in deserto: ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt, et viderunt opera mea.
زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.
10 Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde.
مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.
11 Et isti non cognoverunt vias meas: ut iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.
پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»

< Psalmorum 95 >