Psalmorum 78
1 Psalmus. Intellectus Asaph. Attendite popule meus legem meam: inclinate aurem vestram in verba oris mei.
Pieśń wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłońcież uszów swych do słów ust moich.
2 Aperiam in parabolis os meum: loquar propositiones ab initio.
Otworzę w podobieństwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.
3 Quanta audivimus et cognovimus ea: et patres nostri narraverunt nobis.
Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.
4 Non sunt occultata a filiis eorum, in generatione altera. Narrantes laudes Domini, et virtutes eius, et mirabilia eius quae fecit.
Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.
5 Et suscitavit testimonium in Iacob: et legem posuit in Israel. Quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,
6 ut cognoscat generatio altera. Filii qui nascentur, et exurgent, et narrabunt filiis suis,
Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;
7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei: et mandata eius exquirant.
Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego;
8 Ne fiant sicut patres eorum: generatio prava et exasperans. Generatio, quae non direxit cor suum: et non est creditus cum Deo spiritus eius.
Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.
9 Filii Ephrem intendentes et mittentes arcum: conversi sunt in die belli.
Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali.
10 Non custodierunt testamentum Dei, et in lege eius noluerunt ambulare.
Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.
11 Et obliti sunt benefactorum eius, et mirabilium eius quae ostendit eis.
Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos.
Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.
13 Interrupit mare, et perduxit eos: et statuit aquas quasi in utre.
Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.
14 Et deduxit eos in nube diei: et tota nocte in illuminatione ignis.
Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.
15 Interrupit petram in eremo: et adaquavit eos velut in abysso multa.
Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.
16 Et eduxit aquam de petra: et deduxit tamquam flumina aquas.
Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei: in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis: ut peterent escas animabus suis.
I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.
19 Et male locuti sunt de Deo: dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?
20 Quoniam percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?
21 Ideo audivit Dominus, et distulit: et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel:
Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;
22 Quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari eius:
Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.
23 Et mandavit nubibus desuper, et ianuas caeli aperuit.
Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.
24 Et pluit illis manna ad manducandum, et panem caeli dedit eis.
I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.
25 Panem angelorum manducavit homo: cibaria misit eis in abundantia.
Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.
26 Transtulit Austrum de caelo: et induxit in virtute sua Africum.
Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;
27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;
28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum: circa tabernacula eorum.
Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.
29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:
I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.
30 non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escae eorum erant in ore ipsorum,
A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:
31 et ira Dei ascendit super eos. Et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit.
Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc: et non crediderunt in mirabilibus eius.
Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;
33 Et defecerunt in vanitate dies eorum: et anni eorum cum festinatione.
Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.
34 Cum occideret eos, quaerebant eum: et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,
35 Et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum: et Deus excelsus redemptor eorum est.
Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:
36 Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei:
(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;
37 Cor autem eorum non erat rectum cum eo: nec fideles habiti sunt in testamento eius.
A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)
38 Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum: et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam: et non accendit omnem iram suam:
On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;
39 Et recordatus est quia caro sunt: spiritus vadens, et non rediens.
Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?
Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?
41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum: et sanctum Israel exacerbaverunt.
Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.
42 Non sunt recordati manus eius, die qua redemit eos de manu tribulantis,
Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzień, w który ich wybawił z utrapienia;
43 Sicut posuit in Aegypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos.
Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;
44 Et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.
45 Misit in eos cynomyiam, et comedit eos: et ranam, et disperdidit eos.
Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:
46 Et dedit aerugini fructus eorum: et labores eorum locustae.
I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szarańczy.
47 Et occidit in grandine vineas eorum: et moros eorum in pruina.
Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.
48 Et tradidit grandini iumenta eorum: et possessionem eorum igni.
I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.
49 Misit in eos iram indignationis suae: indignationem, et iram, et tribulationem: immissiones per angelos malos.
Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.
50 Viam fecit semitae irae suae, non pepercit a morte animabus eorum: et iumenta eorum in morte conclusit.
Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;
51 Et percussit omne primogenitum in terra Aegypti: primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham.
I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;
52 Et abstulit sicut oves populum suum: et perduxit eos tamquam gregem in deserto.
Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.
53 Et eduxit eos in spe, et non timuerunt: et inimicos eorum operuit mare.
Wodził ich w bezpieczeństwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze, )
54 Et induxit eos in montem sanctificationis suae, montem, quem acquisivit dextera eius. Et eiecit a facie eorum Gentes: et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis.
Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.
55 Et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.
56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum: et testimonia eius non custodierunt.
A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.
57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis: et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.
Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.
59 Audivit Deus, et sprevit: et ad nihilum redegit valde Israel.
Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,
60 Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,
61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum: et pulchritudinem eorum in manus inimici.
Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.
62 Et conclusit in gladio populum suum: et hereditatem suam sprevit.
Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.
63 Iuvenes eorum comedit ignis: et virgines eorum non sunt lamentatae.
Młodzieńców jego ogień pożarł, a panienki jego nie były uczczone.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt: et viduae eorum non plorabantur.
Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.
66 Et percussit inimicos suos in posteriora: opprobrium sempiternum dedit illis.
I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ich.
67 Et repulit tabernaculum Ioseph: et tribum Ephraim non elegit:
Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,
68 Sed elegit tribum Iuda, montem Sion quem dilexit.
Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.
69 Et aedificavit sicut unicornium sanctificium suum in terra, quam fundavit in saecula.
I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.
70 Et elegit David servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium: de post foetantes accepit eum.
I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;
71 Pascere Iacob servum suum, et Israel hereditatem suam:
Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui: et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.
