Psalmorum 38
1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:
Dawut yazghan küy: — (Eslime üchün) I Perwerdigar, ghezipingde tenbih bermigeysen, Qehringde méni jazalimighaysen!
2 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
Chünki oqliring méni zeximlendürüp sanjidi, Qolung üstümdin qattiq basti.
3 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
Qattiq gheziping tüpeylidin etlirimde héch saqliq yoq, Gunahim tüpeylidin ustixanlirimda aram yoqtur.
4 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
Chünki gunahlirim boyumdin tashti; Ular kötürelmigüsiz éghir yüktek méni bésiwaldi.
5 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
Exmeqliqimdin jarahetlirim sésip, shelwerep ketti.
6 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.
Azabtin bellirim tolimu pükülüp ketti, Kün boyi ghemge pétip yürimen!
7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
Chatiraqlirim otqa toldi, Etlirimning saq yéri yoqtur.
8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.
Men tolimu halsirap, ézilip kettim; Qelbimdiki azab-qayghu tüpeylidin hörkireymen.
9 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
Reb, barliq arzuyum köz aldingdidur; Uh tartishlirim Sendin yoshurun emes;
10 Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
Yürikim jighildap, halimdin kettim; Közlirimning nuri öchti.
11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
Yar-buraderlirimmu méni urghan waba tüpeylidin, özlirini mendin tartti; Yéqinlirimmu mendin yiraq qachti.
12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
Jénimni almaqchi bolghanlar tuzaq quridu; Manga ziyanni qestligenler zehirini chachmaqta; Ular kün boyi hiyle-mikirlerni oylimaqta.
13 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.
Lékin men gas ademdek anglimaymen, Gacha ademdek aghzimni achmaymen;
14 Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
Berheq, men angliyalmaydighan gaslardek bolup qaldim; Aghzimda qilidighan reddiye-tenbih yoq.
15 Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.
Chünki ümidimni Sen Perwerdigargha baghlidim; Reb Xudayim, Sen iltijayimgha ijabet qilisen.
16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
Chünki men: — «Ular méning üstümge chiqip maxtanmighay; Bolmisa, putlirim téyilip ketkende, ular shadlinidu» — dédim men.
17 Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
Chünki men deldengship, tügishey dep qaldim, Azabim köz aldimdin ketmeydu.
18 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
Chünki men öz yamanliqimni iqrar qilimen; Gunahim üstide qayghurimen.
19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
Lékin düshmenlirim jushqun hem küchlüktur; Qara chaplap, manga nepretlen’genlerning sani nurghundur.
20 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
Wapagha japa qilidighanlar bolsa, men bilen qarshilishidu; Chünki men yaxshiliqni közlep, intilimen.
21 Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.
I Perwerdigar, mendin waz kechmigeysen! I Xudayim, mendin yiraqlashmighaysen!
22 Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.
I Reb, méning nijatliqim, Manga chapsan yardem qilghaysen!
