Canticum Canticorum 1
Pieśń najprzedniejsza z pieśni Salomonowych.
2 Osculetur me osculo oris sui: quia meliora sunt ubera tua vino,
Niech mię pocałuje pocałowaniem ust swoich; albowiem lepsze są miłości twoje niż wino.
3 fragrantia unguentis optimis. Oleum effusum nomen tuum: ideo adolescentulæ dilexerunt te.
Dla wonności wyborne są maści twoje; imię twoje jest jako olejek rozlany; przetoż cię panienki umiłowały.
4 Trahe me: post te curremus in odorem unguentorum tuorum. Introduxit me rex in cellaria sua: exultabimus et lætabimur in te, memores uberum tuorum super vinum: recti diligunt te.
Pociągnijże mię, a pobieżymy za toba. Wprowadził mię król do pokojów swoich; przetoż się w tobie radować i weselić będziemy milości twoje raczej niż wino; bo uprzejmi milują cię.
5 Nigra sum, sed formosa, filiæ Ierusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis.
Czarnamci, alem wdzięczna, o córki Jeruzalemskie! Jestem jako namioty Kedarskie, jako opony Salomonowe.
6 Nolite me considerare quod fusca sim, quia decoloravit me sol: filii matris meæ pugnaverunt contra me, posuerunt me custodem in vineis: vineam meam non custodivi.
Nie patrzajcie na mię, żem jest śniada; bo mię opalilo słonce. Synowie matki mojej rozpaliwszy się przeciwko mnie, postanowili mię, abym strzegła winnic; a winnicy mojej, którąm miała, nie strzegłam.
7 Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in meridie, ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum.
Oznajmijże mi ty, którego miłuje dusza moja, gdzie pasiesz? gdzie trzodzie dajesz odpoczywać w południe? albowiem przeczżebym miała być jako obłąkana przy trzodach towarzyszów twoich?
8 Si ignoras te o pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi post vestigia gregum, et pasce hœdos tuos iuxta tabernacula pastorum.
Jeśli nie wiesz, o najpiękniejsza między niewiastami! wynijdźże śladem trzody, a paś koźlatka twoje przy budach pasterzy.
9 Equitatui meo in curribus Pharaonis assimilavi te amica mea.
Przyrównywam cię, o przyjaciółko moja! jeździe w wozach Faraonowych.
10 Pulchræ sunt genæ tuæ sicut turturis: collum tuum sicut monilia.
Jagody lica twego klejnotami są ozdobione, a szyja twoja łańcuchami.
11 Murenulas aureas faciemus tibi, vermiculatas argento.
Naczynimyć klejnotów złotych z nakrapianiem srebrnem.
12 Dum esset rex in accubitu suo, nardus mea dedit odorem suum.
Dotąd, pokąd król jest u stołu, szpikanard mój wydaje wonność swoję.
13 Fasciculus myrrhæ dilectus meus mihi, inter ubera mea commorabitur.
Jako snopek myrry jest mi miły mój na piersiach moich odpoczywający.
14 Botrus cypri dilectus meus mihi, in vineis Engaddi.
Miły mój jest mi jako grono cyprowe na winnicach, w Engaddy.
15 Ecce tu pulchra es amica mea, ecce tu pulchra es, oculi tui columbarum.
O jakoś ty piękna, przyjaciółko moja, o jakoś ty piękna! oczy twoje jako oczy gołębicy.
16 Ecce tu pulcher es dilecte mi, et decorus. Lectulus noster floridus:
O jakoś ty jest piękny, miły mój! i jako wdzięczny! nawet i to łoże nasze zieleni się.
17 tigna domorum nostrarum cedrina, laquearia nostra cypressina.
Belki domów naszych są cedrowe, a stropy nasze jodłowe.
