Proverbiorum 9
1 Sapientia ædificavit sibi domum, excidit columnas septem.
Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad mœnia civitatis:
A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:
4 Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.
Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.
10 Principium sapientiæ timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;
14 sedit in foribus domus suæ super sellam in excelso urbis loco,
A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:
16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.
