Proverbiorum 3
1 Fili mi, ne obliviscaris legis meæ, et præcepta mea cor tuum custodiat.
И оғлум, тәлимимни унтума, Дегәнлиримни һемишә көңлүңдә чиң тут.
2 longitudinem enim dierum, et annos vitæ, et pacem apponent tibi.
Чүнки у саңа бәрикәтлик күнләр, узун өмүр вә хатирҗәмлик қошуп бериду.
3 Misericordia, et veritas te non deserant, circumda eas gutturi tuo, et describe in tabulis cordis tui:
Меһриван вә һәқ-сәмимий болуштин ваз кәчмә, Буларни бойнуңға есивал, Қәлбиңгә пүтивал.
4 et invenies gratiam, et disciplinam bonam coram Deo et hominibus.
Шундақ қилғанда Худа вә бәндиләрниң нәзиридә илтипатқа лайиқ болисән, данишмән һесаплинисән.
5 Habe fiduciam in Domino ex toto corde tuo, et ne innitaris prudentiæ tuæ.
Өз әқлиңгә таянмай, Пәрвәрдигарға чин қәлбиң билән таянғин;
6 In omnibus viis tuis cogita illum, et ipse diriget gressus tuos.
Қандақла иш қилсаң, Пәрвәрдигарни тонушқа интил; У саңа тоғра йолларни көрситиду.
7 Ne sis sapiens apud temetipsum: time Deum, et recede a malo:
Өзүңни әқиллиқ санима; Пәрвәрдигардин әйминип, яманлиқтин жирақ бол.
8 sanitas quippe erit umbilico tuo, et irrigatio ossium tuorum.
Шундақ қилғиниңда, бу ишлар дәрдиңгә дәрман, Устиханлириңға илик болиду.
9 Honora Dominum de tua substantia, et de primitiis omnium frugum tuarum da ei:
Пәрвәрдигарниң һөрмитини қилип мал-дунияйиңдин һәдийәләрни сунғин, Етизиңдин тунҗа чиққан мәһсулатлириңдин Униңға атиғин;
10 et implebuntur horrea tua saturitate, et vino torcularia tua redundabunt.
Шундақ қилғиниңда, амбарлириң ашлиққа толуп ташиду, Шарап көлчәклириңдә йеңи шарап ешип-тешип туриду.
11 Disciplinam Domini, fili mi, ne abiicias: nec deficias cum ab eo corriperis:
И оғлум, Пәрвәрдигарниң тәрбийисигә бепәрвалиқ қилма, Униң тәнбиһидин бәзмә.
12 quem enim diligit Dominus, corripit: et quasi pater in filio complacet sibi.
Чүнки, ата әзиз көргән оғлиға тәнбиһ-тәрбийә бәргәндәк, Пәрвәрдигар кимни сөйгән болса униңға тәнбиһ-тәрбийә бериду.
13 Beatus homo, qui invenit sapientiam, et qui affluit prudentia:
Даналиққа муйәссәр болған киши, Йоруқлуққа егә болған киши немидегән бәхитлик-һә!
14 melior est acquisitio eius negotiatione argenti, et auri primi et purissimi fructus eius:
Чүнки даналиқниң пайдиси күмүчниң пайдисидин көптур, Қиммити сап алтунниңкидинму зиядидур.
15 pretiosior est cunctis opibus: et omnia, quæ desiderantur, huic non valent comparari.
У ләәл-яқутлардин қиммәтликтур, Интизар болған һәр қандақ нәрсәңдин һеч бириму униңға тәң кәлмәстур.
16 Longitudo dierum in dextera eius, et in sinistra illius divitiæ, et gloria.
Даналиқниң оң қолида узун өмүр, Сол қолида байлиқ вә шөһрәт бардур.
17 Viæ eius viæ pulchræ, et omnes semitæ illius pacificæ.
Униң йоллири саңа хуш пурақ туюлур, Униң барлиқ тәриқилири сени арам тапқузур.
18 Lignum vitæ est his, qui apprehenderint eam: et qui tenuerit eam, beatus.
У өзини тапқан адәмгә «һаятлиқ дәриғи»дур, Уни чиң тутқан киши немидегән бәхитлик!
19 Dominus sapientia fundavit terram, stabilivit cælos prudentia.
Пәрвәрдигар даналиқ билән йәр-зиминни бәрпа қилди, Һекмәт билән асманни орнатти.
20 Sapientia illius eruperunt abyssi, et nubes rore concrescunt.
Униң билими билән йәрниң чоңқур қатламлири йерилди, Һәмдә булутлардин шәбнәм чүшти.
21 Fili mi, ne effluant hæc ab oculis tuis: Custodi legem atque consilium:
И оғлум! [Даналиқ билән билимни] көзүңдин чиқарма, Пишқан һекмәт вә пәм-парасәтни чиң тут.
22 et erit vita animæ tuæ, et gratia faucibus tuis.
Шуниң билән улар җениңға җан қошиду, Бойнуңға есилған есил марҗандәк саңа гөзәллик қошиду.
23 tunc ambulabis fiducialiter in via tua, et pes tuus non impinget:
Шу чағда йолуңда аман-есән маңалайсән, Йолда путлашмайсән.
24 si dormieris, non timebis: quiesces, et suavis erit somnus tuus.
Ятқанда һеч немидин қорқмайсән, Йетишиң биләнла татлиқ ухлайсән.
25 ne paveas repentino terrore, et irruentes tibi potentias impiorum.
Бешиңға дәһшәтлик вәһимә чүшкәндә қорқмиғин, Рәзилләрниң вәйранчилиғидин ғәм қилмиғин!
26 Dominus enim erit in latere tuo, et custodiet pedem tuum ne capiaris.
Чүнки Пәрвәрдигар сениң таянчиңдур, У путуңни қапқанлардин нери қилиду.
27 Noli prohibere benefacere eum, qui potest: si vales, et ipse benefac:
Пәқәт қолуңдин кәлсила, һаҗәтмәнләрдин яхшилиқни айимиғин.
28 Ne dicas amico tuo: Vade, et revertere: cras dabo tibi: cum statim possis dare.
Қолум-хошнилириң сениңдин өтнә сорап кирсә, «Қайтип кетип, әтә кәлгин, әтә берәй» — демигин.
29 Ne moliaris amico tuo malum, cum ille in te habeat fiduciam.
Хошнаңға зиянкәшлик нийитидә болма, Чүнки у саңа ишинип йениңда хатирҗәм яшайду.
30 Ne contendas adversus hominem frustra, cum ipse tibi nihil mali fecerit.
Бириси саңа зиян йәткүзмигән болса, Униң билән сәвәпсиз маҗиралашма.
31 Ne æmuleris hominem iniustum, nec imiteris vias eius:
Зулумхор кишигә һәсәт қилма, Униң йол-тәдбирлиридин һеч немини таллима.
32 quia abominatio Domini est omnis illusor, et cum simplicibus sermocinatio eius.
Чүнки қиңғир йолларни маңидиғанлар Пәрвәрдигарниң нәзиридә жиркиничликтур, Лекин Униң сирдаш достлуғи дурус яшаватқан адәмгә тәәллуқтур.
33 Egestas a Domino in domo impii: habitacula autem iustorum benedicentur.
Пәрвәрдигарниң ләнити рәзиллик қилғучиниң өйидидур, Лекин У һәққаний адәмниң өйигә бәхит ата қилур.
34 Ipse deludet illusores, et mansuetis dabit gratiam.
Бәрһәқ, мәсқирә қилғучиларни У мәсқирә қилиду, Лекин кичик пеил кишиләргә шәпқәт көрситиду.
35 Gloriam sapientes possidebunt: stultorum exaltatio, ignominia.
Даналар шөһрәткә варислиқ қилиду, Лекин һамақәтләр рәсва қилиниду.
