Job 10
1 Tædet animam meam vitæ meæ, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ.
“Aol gi ngima; mano emomiyo ok abi lingʼ ma ok awuoyo, to abiro wacho lit duto manie chunya.
2 Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices.
Abiro wachone Nyasaye niya: Kik ikuma, to nyisa rachna momiyo ikwana kaka jaketho.
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves?
Nyalo bedo ni iwinjo maber ka ahinyora; kendo ka ikwedo tich lweti, to timbe joricho to mori?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis?
Kara in bende in gi wangʼ mar ringruok? Koso in bende ineno mana kaka dhano neno?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
Kara in bende ndaloni nok ka ndalo dhano, koso higni magi chalo gi mag dhano,
6 Ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris?
momiyo imanyo timbena maricho kendo isiko kimanyo richo moro amora ma an-go,
7 Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere.
kata obedo ni ingʼeyo maber ni aonge ketho kendo ni onge ngʼama nyalo resa e lweti?
8 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
“Lweti ema nochweya. Ibiro lokori koda kendo mondo itieka?
9 Memento quæso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
Parie ni ne ichweya koa kuom lowo. Koro sani, diduoka kendo e lowo adier?
10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
Donge ne iola oko ka chak kendo ne ipuoya mi apoto ka mo,
11 Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me.
ne ichweyo ringra gi choke kod leche mi iumo chokena gi ringʼo kod pien?
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
Ne imiya ngima kendo ne itimona ngʼwono, kendo isebedo ka irito chunya kuom duongʼni maler.
13 Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
“To kata kamano, koro angʼeyo ni gik mane ni e pachi e magi:
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
Isebedo ka ingʼiya mondo ineane ka atimo richo, to ok iseweya ma ok ikuma.
15 Et si impius fuero, væ mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
Okwongʼa, an ngʼat ma timbene mono! To kata ka aonge ketho, to pod ok anyal bedo thuolo, nimar wichkuot ma an-go osemiyo alal ei masichena.
16 Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
To kata katemo mondo abed thuolo to idwara mana ka sibuor, kendo isiko mana kiloya gi tekoni maduongʼ.
17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
Ikelo joneno manyien mondo okweda kendo imedo bedo mager koda; jolweny magi monja mana ka apaka magingore.
18 Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret.
“Angʼo momiyo ne igola ei minwa? Kara mad ne atho kapok wangʼ moro amora onena.
19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
Mad ne kik nywola, ka ok kamano to ne onego nywola ka asetho kendo chom koda bur tir!
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum:
Donge ngimana modongʼ matin-ni chiegni rumo? Yie iweya mondo abedie gi yweyo matin,
21 Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
kapok adhi kuma ji ok dhiye miduogi, ma en piny motimo mudho gi tipo molil ti,
22 Terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
en piny ma otimo mudho mandiwa, kama kata ler chaloe mudho.”
