Job 8
1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
Shuhi Bildad loh a doo tih,
2 [Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
“He he me hil nim na thui ve? Na ka kah ol tah khohli bangla khuet coeng.
3 Numquid Deus supplantat judicium? aut Omnipotens subvertit quod justum est?
Pathen loh tiktamnah he a khun sak tih, Tlungthang loh duengnah te a khun sak mai a?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
Na ca rhoek te anih taengah a tholh vaengah, amih te amamih kah boekoek kut dongla a tueih.
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus;
Namah loh Pathen te na toem tih Tlungthang te na hloep mak atah,
6 si mundus et rectus incesseris: statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,
Na cil tih na thuem koinih nang yueng la haenghang vetih na duengnah rhamtlim te n'thuung pataeng pawn ni.
7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
Na tongnah te a yiit la om cakhaw na hmailong te muep rhoeng ni.
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam
Lamhma kah cadil taengah dawt laeh lamtah, a napa rhoek khenah te soepsoei laeh.
9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),
Mamih loh n'hlaem kah khaw m'ming uh moenih, mamih kah khohnin tah diklai mueihlip dongkah ni.
10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
Amih te na thuinuet pawt tih a, nang taengah a thui vetih, amih kah lungbuei lamloh olthui te a khueh eh?
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
Nongtui pawt ah talik thawn tih, tui om mueh ah capu rhoeng a?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit.
Te te a duei pueng ah a hlaek pawt akhaw, sulrham boeih hmai ah rhae coeng.
13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit.
Pathen aka hnilh boeih kah caehlong neh lailak kah ngaiuepnah tah bing tangloeng.
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus.
A uepnah neh a pangtungnah bumba im te khaw bawtboeng.
15 Innitetur super domum suam, et non stabit; fulciet eam, et non consurget.
A im dongah hangdang dae pai thai pawh. Te te a kuel dae thoo pawh.
16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur.
Anih te khosae li ah thingsup tih a dum ah a dawn sai.
17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur.
A yung loh lungkuk dongah a ven tih lungto im te a hmuh.
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
Te te a hmuen lamloh a phuk van vaengah, ‘Nang kam hmu moenih,’ anih te a namnah.
19 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur.
He he a longpuei kah omthennah coeng koinih laipi tloe lamloh a poe uh khaming.
20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis,
Pathen loh cuemthuek hnawt ngawn pawt tih thaehuet kut te a moem moenih.
21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo.
Na ka dongah nueihbu neh na hmui dongah tamlung bae.
22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.]
Na lunguet rhoek loh yahpohnah a bai uh vetih halang kah dap tah om mahpawh,” a ti.
