Job 4
1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: |
2 [Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies; sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
| ای ایوب، آیا اجازه می‌دهی چند کلمه‌ای حرف بزنم؟ چون دیگر نمی‌توانم ساکت بمانم. |
3 Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti;
| تو در گذشته بسیاری را نصیحت کرده‌ای که به خدا توکل جویند. به ضعیفان و بیچارگان و کسانی که گرفتار یأس بودند، قوت قلب داده‌ای. |
4 vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti.
5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti; tetigit te, et conturbatus es.
| ولی اکنون که مصیبت به سراغ تو آمده است بی‌طاقت و پریشان شده‌ای. |
6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
| آیا اطمینان تو نباید بر خداترسی‌ات باشد، و امید تو بر زندگی بی‌عیبی که داری؟ |
7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
| قدری فکر کن و ببین آیا تا به حال دیده‌ای انسانی درستکار و بی‌گناهی هلاک شود؟ |
8 Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
| تجربه من نشان می‌دهد که هر چه بکاری همان را درو می‌کنی. کسانی که گناه و بدی می‌کارند همان را درو می‌کنند. |
9 flante Deo perisse, et spiritu iræ ejus esse consumptos.
| دَمِ خدا آنها را نابود می‌کند، و آنها از بادِ غضبش تباه می‌شوند. |
10 Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
| شیر می‌غُرّد و شیر ژیان نعره می‌کشد، اما دندانهای شیران قوی خواهند شکست. |
11 Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
| شیر نر از گرسنگی تلف می‌شود و تمام بچه‌هایش پراکنده می‌گردند. |
12 Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus.
| سخنی در خفا به من رسید، گویی کسی در گوشم زمزمه می‌کرد. |
13 In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
| این سخن در رویایی آشفته، هنگامی که مردم در خوابی سنگین بودند بر من آشکار گشت. |
14 pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt;
| ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت و لرزه بر استخوانهایم افتاد. |
15 et cum spiritus, me præsente, transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
| روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! |
16 Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
| حضور روح را احساس می‌کردم، ولی نمی‌توانستم او را ببینم. سپس در آن سکوت وحشتناک این ندا به گوشم رسید: |
17 Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur? aut factore suo purior erit vir?
| «آیا انسان خاکی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه به حساب بیاید؟ |
18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem;
| خدا حتی به فرشتگان آسمان نیز اعتماد ندارد و بر خادمان خود خرده می‌گیرد، |
19 quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
| چه برسد به آدمیانی که از خاک آفریده شده‌اند و مانند بید ناپایدارند. |
20 De mane usque ad vesperam succidentur; et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
| صبح، زنده‌اند و شب، می‌میرند و برای همیشه از بین می‌روند و اثری از آنها باقی نمی‌ماند. |
21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis; morientur, et non in sapientia.]
| طنابِ خیمۀ آنها کشیده می‌شود و خیمه فرو می‌افتد، و آنها در جهالت می‌میرند.» |
