< ئەیوب 6 >

ئەیوبیش وەڵامی دایەوە: 1
Så tog Job til Orde og svarede:
«خۆزگە دەتوانرا خەم و پەژارەکەم بکێشن و هەموو دەرد و بەڵاکەم بخەنە تای تەرازووەوە! 2
"Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!
بێگومان لە لمی دەریا قورستر دەبوو، لەبەر ئەوە بە هەڵەشەیی قسەم کرد. 3
Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!
تیرەکانی خودای هەرە بەتوانا لە مندان و ڕۆحم لە ژەهراوەکەیان دەخواتەوە؛ بەڵا تۆقێنەرەکانی خودا لە دژی من ڕیزیان بەستووە. 4
Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Ånd inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.
ئایا کەرەکێوی کە گیای هەبێت دەزەڕێنێت، یان گا لەسەر ئالیکەکەی دەقۆڕێنێت؟ 5
Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?
ئایا خواردنێکی بێ تام بەبێ خوێ دەخورێت، یان لینجاوی پاڵپینە تامی هەیە؟ 6
Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?
من قێز لەو خواردنانە دەکەمەوە، نەفسم ڕەتیان دەکاتەوە دەستیان لێ بدەم. 7
Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.
«خۆزگە داواکارییەکەم دەهاتە دی و ئەوەی چاوەڕێم دەکرد خودا پێی دەدام، 8
Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg håber
کە خودا ڕازی بێت وردوخاشم بکات و دەستی لێم بکاتەوە تاوەکو ژیانم ببڕێتەوە! 9
vilde d dog knuse mig, række Hånden ud og skære mig fra,
هەرچەندە ئازارەکانم دەستم لێ ناپارێزن، بەڵام هەتا ئێستاش دڵنەواییەکەم ئەمەیە، کە نکۆڵیم لە وشەکانی خودا پیرۆزەکە نەکردووە. 10
så vilde det være min Trøst - jeg hopped af Glæde trods skånselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.
«هێزی من چییە هەتا چاوەڕوان بم و کۆتاییم چییە هەتا دانبەخۆمدا بگرم؟ 11
Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være tålmodig?
ئایا هێزم هێزی بەردە؟ یان گۆشتم بڕۆنزە؟ 12
Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?
سەرکەوتن لە من دوورکەوتووەتەوە، ئایا هیچ لە دەسەڵاتی مندا هەیە؟ 13
Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.
«ئەگەر کەسێک خۆشەویستی بۆ هاوڕێکەی دەرنەبڕێت، ئەوا ڕێزی خودای هەرە بەتواناشی نەگرتووە. 14
Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.
بەڵام براکانم وەک جۆگەی ئاو پشتیان لێکردم، وەک جۆگەی ناو دۆڵەکان پڕن و بەسەر کەنارەکانیاندا دەڕژێن. 15
Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,
کاتێک لێڵن لەبەر شەختە بەفر تێیاندا دەتوێتەوە، 16
de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,
بەڵام کە دەڕۆن کۆتاییان پێ دێت، کە گەرما داهات لە شوێنی خۆیان وشک دەبن. 17
men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;
کاروانەکان لە ڕێگای خۆیان لا دەدەن، دەچنە ناو چۆڵەوانی و لەناودەچن. 18
Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og går til Grunde;
کاروانەکانی تێما بۆی دەگەڕێن، بازرگانەکانی شەبا هیوادارن کە بیدۆزنەوە، 19
Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog håber på dem,
کە هاتنە لای بێ ئومێد بوون، بێزار بوون، چونکە متمانەیان پێی کردبوو. 20
men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!
ئێستا ئێوەش وەک ئەوتان لێهاتووە، سوودتان نییە، بینیتان کە چیم بەسەرهاتووە ئێوە تۆقین. 21
Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen så I og grebes af Skræk!
ئایا هیچ کاتێک پێم گوتن:”لە پێناوی من شتێک بدەن، بە سامانی خۆتان بمکڕنەوە، 22
Har jeg mon sagt: "Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,
لە دەستی دوژمن دەربازم بکەن، لە دەستی ستەمکار بمکڕنەوە؟“ 23
red mig af Fjendens Hånd, køb mig fri fra Voldsmænds Hånd!"
«فێرم بکەن، من بێدەنگ دەبم، تێمبگەیەنن لە چ شتێک گومڕا بووم! 24
Lær mig, så vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!
ئای، قسەی ڕاست چەند بریندارکەرە! بەڵام ئەو بەڵگانەی کە دەیانهێننەوە چی دەسەلمێنن؟ 25
Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?
ئایا لەسەر قسەکانم سەرزەنشتم دەکەن، ئەوەی دەیڵێم بە با دەڕوات؟ 26
Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!
بەڵکو ئێوە هەتیو دەفرۆشن و چاڵ بۆ هاوڕێی خۆتان هەڵدەکەنن. 27
Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.
«ئێستا باش تێم بڕوانن، چونکە من لە ڕووی ئێوەدا درۆ ناکەم. 28
Men vilde I nu dog se på mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?
تکایە پاشگەز بنەوە! ستەمم لێ مەکەن، ئەگینا ڕاستودروستییەکەم دەخەنە گومانەوە. 29
Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!
ئایا بەدکاری لەسەر زاری منە، یان زمانم تامی خراپەکاری جیا ناکاتەوە؟ 30
Er der Uret på min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?

< ئەیوب 6 >