< ئەیوب 17 >

ڕۆحم شکا، ڕۆژگارم کوژایەوە، گۆڕ چاوەڕێی منە. 1
My spirit is broken, my days are cut short, the grave is ready for me.
بێگومان گاڵتەجاڕان لە دەورمدان و ناچار تەماشای کێشمەکێشیان بکەم. 2
Yet truly those that mock are with me, and on their offendings must my eye rest.
«تکایە لەلای خۆت ببە پشتگیرم، بێجگە لە تۆ کێ هەیە ببێتە کەفیلم؟ 3
And thou, [Creator!] attend, I pray thee, be my surety with thyself: who else is there that would strike hands with me?
تێگەیشتنت لە مێشکیان شاردووەتەوە، لەبەر ئەوە بەرزیان ناکەیتەوە. 4
For thou hast concealed their heart against intelligence: therefore art thou not exalted [through them].
ئەوەی لە پێناوی پارە پەنجەی تاوان بۆ هاوڕێیەکانی ڕادەکێشێت، نەبوونی چاوی منداڵەکانی دەپوکێنێتەوە. 5
Every one of them speaketh deceptively to his friends: may also the eyes of his children fail.
«منی کردە پەندی گەلان و بووم بەوەی تف لە ڕووم بکرێت. 6
And he hath placed me here as a by-word unto nations; and I become openly as a place of abomination.
چاوەکانم لەبەر خەم کز بوون، هەموو ئەندامەکانم زۆر لاواز بوون. 7
Therefore is my eye dim from vexation, and my limbs are all of them like a shadow.
ئەوانەی ڕاستن بەمە سەرسام دەبن و بێتاوان بەسەر خوانەناسدا ڕادەپەڕێت. 8
Upright men must be astonished at this, and the innocent must arouse himself against the hypocrite.
کەسی ڕاستودروست ڕێگای خۆی دەگرێت و ئەوەی دەست پاکە هێزی بۆ زیاد دەکرێت. 9
Yet will the righteous hold firmly on to his way; and he that is clean of hands will acquire additional strength.
«ئێستا وەرنەوە، دووبارە هەوڵ بدەن، بەڵام من هیچ دانایەکتان تێدا نادۆزمەوە. 10
But all of you, do only return, and come but [to me]: and yet I shall not find among you one wise man.
ڕۆژگارم بەسەرچوو، مەبەستەکانم هەڵکەنران. لەگەڵ ئەوەشدا ئارەزووەکانی دڵم 11
My days are past, my resolves are broken off, [even the thoughts]—the possessions of my heart.
شەو دەکەن بە ڕۆژ، لە تاریکیدا ڕووناکی بە نزیک دەبینن. 12
These would change the night into day, the light as near in the presence of darkness.—
ئەگەر هیوا بخوازم جیهانی مردووان ببێت بە ماڵم و لە تاریکیدا نوێنەکەم ڕابخەم، (Sheol h7585) 13
When I hope for the nether world as my house; in the darkness have I spread my couch; (Sheol h7585)
ئەگەر بە گۆڕم گوت:”تۆ باوکی منیت،“بە کرمیش:”تۆ دایکی منیت“یان”خوشکی منیت،“ 14
When I call to corruption, Thou art my father: Thou art my mother, and my sister, to the worms.
ئیتر ئومێدم کوا؟ کێ تەماشای ئومێدم دەکات؟ 15
Ay, where is then my hope? as for my hope, who will see it [fulfilled]?
ئایا بەرەو قووڵایی جیهانی مردووان دەچێتە خوارەوە؟ ئایا پێکەوە لەناو خۆڵ شۆڕدەبینەوە؟» (Sheol h7585) 16
Let then my limbs sink down to the nether world: truly in the dust alone there is rest for all. (Sheol h7585)

< ئەیوب 17 >