Mani'zanti Mofo Nanekee 8

1 Knare antahintahi'zamo'ene antahi amahu antahi'zamo'a mago a'kna hu'neankino agerura eri antesga huno kezana netie.

Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!

2 Agra kamofo tavaonte me'nea agonare, ka hatana hu'nefi oti'neno,

Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,

3 rankumapi ufre'nea kante ene kampi otineno ranke huno kezana netie.

attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:

4 Ana miko vahe'motmagu kezankea nehue. Vahe'motagu kezankea nehue.

«Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.

5 Antahi'zantmi omane vahe'motma eta knare'ma huno refakomahu antahi'zana emeriho. Neginagi antahi'zane vahe'motma, eta antahi amahu antahi'zana emeriho.

Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!

6 Kama antahiho kema nehuana, na'ankure mareri agatere'nea zanku nehue, maka nanekema hanua kemo'a, fatgo huno tamage kege tamasamigahue.

Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;

7 Nagra tamage kege nehu'na, havi kegagama nagipinti'ma hu'zankura nagonete.

ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.

8 Maka nanekenimo'a tamage huno fatgo higeno, krunagene kazaki kema hu'zana omane'neanki,

Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.

9 ana maka kemo'a antahi'zane vahetera fatgo hu'ne. Ana antahi'zama erinaku'ma hakaza vahetera, fatgo hu'ne.

Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.

10 Nagrama hiho hu'nama rempima huneramua kemo'a, silva agateregeno, antahi'zama eri'zamo'a, goli'a agatere'neanki eriho.

Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!

11 Na'ankure knare antahi'zamo'a mareri agatere'nea havea agatereno, kavesi kavesima nehunka razane hunka nehanazana agatere'ne.

For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.

12 Nagra knare antahi'zamo'na knare huno refakohu avu'ava'zane nemanue, Nagripi antahi'zana me'neanki'na miko zana nagrake refko hu'na negoe.

Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.

13 Ra Anumzamofonku'ma koro'ma hunte'zana kefo avu'ava'ma huzankura kagotegahie. Agra'a agima erisga nehuno, avufga ra nehuno, havi avu'ava nehuno, akrahe akrehe ageru'ma aru'zana navesra hunentoe.

Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.

14 Knare antahi'zama ami'zane, refakoma hu'zana nagripi me'ne. Nagra antahi ama'ma hu'zane hanavenena nagri zane.

Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.

15 Nagra mani'noge'za kini vahe'mo'za kegava nehazageno, ugota kva vahe'mo'za fatgo hu'nea kasegea retro nehaze.

Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.

16 Kva vahe'mo'za nagra zamaza nehuge'za, vahera zamavare fatgo hu'za nevazageno, trakere kva vahe'mo'za fatgo hu'za refkoa nehaze.

Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.

17 Iza'o nagri'ma avesi nentemofona, nagra avesi nentoe. Hagi nagriku'ma hakre'nimo'a, nagrira nagefore hugahie.

Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.

18 Nagripi fenozane, ra agima eri'zana me'ne. Hanavetino za'zate'ma meno vu fenozane, fatgo avu'ava zana nagripi me'ne.

Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.

19 Nagrama nezamua zamo'a, golia agatenereno knare silvama mizama nesazazana agatere'ne.

Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.

20 Nagra fatgo avu'ava zamofo kante nevu'na, fatgo huno refakoma hu'zamofo kantamimpi nevue.

Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,

21 Iza'zo nagri'ma zamavesi nantesaza naga'mo'za, fenona erisanti neharesage'na, nagra feno nozamifina zago'amo'ma mareri zantamina antevi tezamantegahue.

For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.

22 Ra Anumzamo'a pusazana nagri nazeri fore huteno, mika'zana henka tro hu'ne.

Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.

23 Korapara ama mopama tro osu'neno ese zana nagri huhamprinante'ne.

Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.

24 Nagra fore hutogeno henka hagerina tro higeno, kampui tintamimo'a hanatino vu'ne.

Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,

25 Ranra agonane, onensa agona forera huno menima antenerera omanenege'na, nagra pusante fore hu'noe.

fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,

26 Miko mopane, hofa kokama ama mopafi me'neane, kugusopa nazana henka tro hu'ne.

fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.

27 Nagra korapa mani'nogeno monarera mika'zana tro hunenteno, hagerina tro huntegeno, tavumo'ma ometre emetre'ma hutera evu'ne.

Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.

28 Nagra ko mani'nogeno anagamua hampona tro hunenteno, tinkampu'ima hanatino tiru'ma umarenia keria tro hu'ne.

Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,

29 Nagra korapa mani'nogeno hagerinkura, e'i avamente tirura marenka emetro huno kase hunenteno, tiru'ma maresia mopa trohu'ne.

då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,

30 Nagra maka'zama tro'ma hu'nea Ne'mofo tavaonte mani'ne'na, aza nehugeno muse nehige'na maka kna nagranena rama'a muse nehue.

då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.

31 Maka kokama tro'ma hu'nea zanku'ene vahe'ma anampima mani'nea zankura, nagra tusi'a muse nehue.

Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.

32 E'ina hu'negu mofavre'nimoka ke'ni'a antahinamio, na'ankure nagri navu'nava zama avaririsaza vahe'mo'za muse hugahaze.

Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.

33 Kavumro'ma antesua kea nentahinka, ama antahi'zana e'nerinka kavesra huontenka amage anto.

Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!

34 Ke'ni'ama nentahi'za, kumanimofo atirami kante'ma knane knanema naveganente'za, kahani'are'ma navegama nentaza vahe'mo'za, tusi muse hugahaze.

Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.

35 Na'ankure nagriku'ma hakremo'a, nomaniza hakeno erifore nehigeno, Ra Anumzamo'a avesinente.

For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.

36 Hianagi ha'marenanteno kumi'ma nehimo'a, agra'a hazenke enerie. Iza'o avesrama hunantemo'a, fri'zamofo avesinente.

Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»