Jovu 4
1 Hagi anante Temani mopafinti ne' Elifasi'a amanage huno kenona hu'ne,
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 Mago vahe'mo'ma kagri'enema nanekema hu'zama nehanigenka akohenka mani'nenka ontahigahano? Hagi nagra nagitera aze'ori'na hunaku'ma hanua nanekea amne kasmigahue.
«Vert du vel tykkjen um eg talar? Men kven kann halda ordi inne?
3 Rama'a vahe antahintahia nezminka, hankavezmi omne vahera zamazeri hankaveti'nane.
På rette veg du førde mange; dei trøytte hender styrkte du;
4 Tanafa'ma hu'za mase'zama nehaza vahetmina, nanekeka'amo'a zamazeri hankavenetino, zaferina omne amnema hia vahera hankavea nezamie.
med ord du hjelpte deim som snåva, og gav dei veike knei kraft.
5 Hianagi menima knazampi nemaninkeno'a krimpamo'a haviza nehie. Hazenke zamo'ma kavate'ma egenka kagogogu nehane.
Men når det gjeld deg sjølv, du klagar; når deg det råkar, ræddast du!
6 Anumzamofonku'ma koro hunentenka fatgo hunka nemaninazanku kamentintia nehunka, Anumzamo naza hugahie nehano?
Di von du på di gudstru bygde og sette lit til last-laust liv.
7 Kagesa antahigo, hazenke'a omne vahe'mo'a amnea frigahifi? Hagi fatgo avu'ava'ma nehia vahera inantega ahe fri'negenka ke'nane?
Tenk etter: Når vart skuldlaus tynt? Når gjekk rettvis mann til grunns?
8 Hagi nagrama ke'na antahi'nama hu'noana, hozama eri'za avimzama hankre'za hamarazankna hu'za kefo avu'avazama nehaza vahe'mo'za hazenke'za nehamaraze.
Stødt fann eg: dei som urett pløgde, og sådde naud, dei hausta slikt;
9 Anumzamofo rimpa ahezamo'a, zaho'mo'ma maka'zama eri haviza hiaza huno, Agra asimu'ma antea zantetira zamahe fanane nehie.
dei stupte for Guds andedrag, gjekk for hans vreidestorm til grunns.
10 Zamagra ha' laionimo'ma ha' hunaku nehiaza hu'za krafa nehu'za, rekazigazi hugahazanagi, hanave laionimofona aheno avera rutafrigahie.
Ja, løva skrik, og villdyr burar; ungløva fær sin tanngard knekt;
11 Hagi ana ha' laionimo'za ahe'zama nenaza zaga omanisige'za zamagaku nehu'za mofavrezmia atresage'za panini hu'za hazagre'za vu'za e'za hugahaze.
og løva døyr av skort på rov; løvinna misser sine ungar.
12 Hagi tamage nanekea oku'a sumi sumi hu'za eme nasmizage'na antahi'noe.
Ein løynleg tale til meg kom; i øyra mitt det stilt vart kviskra,
13 Vahe'mo'za mase himrenageno, kenage ava'nafi ana nanekea eme nasmizage'na anhintahi hakare nehugeno,
som tankar i eit nattsyn kjem, når svevnen tung på folki kviler.
14 tusi nagogo nefegeno, zaferinani'a omne amne nehige'na, tusi nahirahiku hu'noe.
Det kom ei rædsla yver meg, ei skjelving gjenom alle lemer;
15 Mago zaho erino navufi evigeno, navufga nazokamo'a harahara huno oti vagare'ne.
ein gust meg yver panna strauk, og på min kropp seg håri reiste;
16 Hagi ana zaho'ma erino'ma evigenama koana, mago zamofo amema'a fore huno oti'neanagi, avufga'a onke'noe. Anama nehigeno agasasama omanenefintira mago agerumo'a anage hu'ne.
og noko stogga for mi åsyn; eg kunde ikkje klårt skilja; framfor mitt auga stod eit bilæt’, eg høyrde som ei røyst som kviskra:
17 Anumzamofo avurera mago vahe'mo'a fatgo osu'ne. Tro'ma hurante'nea Anumzamofo avurera magora agru vahera omanifta hu'ne.
«Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?
18 Anumzamo'a eri'za vahe'anena antahi nozmino ankero vahe'amofo havi zamavu'zmava zana refko huno nezamage.
Han sine tenarar ei trur og finn hjå sine englar lyte -
19 Hagi vahera Anumzamo'a mopareti eri kripeno tro hunteneankino (moth) afovage brebrema rehapatiaza hugahie.
enn meir hjå folk i hus av leir; hjå deim som hev sin grunn i moldi, ein kann deim krasa, som eit mol.
20 Hagi trazamo'za nantera fore hute'za, kinaga sege'za frizankna hu'za ana fri fanane hazage'za antahi nozamize.
Dei er frå morgon og til kveld; ein krasar deim - kven merkar det? - Og dei vert ikkje funne meir.
21 Seli nozmimofo nofira katufe atrazageno pasru hiankna hu'za knare antahintahi omne vahe nefrize.
Når deira tjeldsnor vert rykt upp, dei døyr og ingen visdom fær.»
