Jovu 20

1 Hagi anante Na'ama kumateti ne' Sofari'a amanage huno Jopuna kenona hunte'ne,

Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

2 Nanekema hana nanekemo'a, antahintahinifina knarera osutfa hige'na keka'arera ke nona'a hu'zahue.

«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.

3 Kagrama nazeri havizahu nanekema hana nanekemo'a, tusiza huno nagaze eri namige'na, nagu'areti hu'na keka'arera kenona hugante'za hue.

Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.

4 Hanki ese agafare'ma vahe'ma zamazeri fore hige'za ama mopafima mani'za e'za, amare'ma ehanati'naza vahete'ma fore hu'nea zana kagra ontahi'nano,

Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,

5 kefo zamavu'zmava'ma nehaza vahe'mo'za zazatera musena nosage'za, Anumzamofo avu'ava'ma nosaza vahe'mo'za musena nehazanagi, zazatera menora novie.

ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?

6 Zamavufga rama hu'zazmimo'ene hihamu zmimo'a amename monarega marenerigeno, zamasenimo'a hampo avako hu'ne.

Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,

7 Hianagi rifama retrageno'ma fananema hiaza hu'za fanane hugahaze. Hanki zamage'za antahi'zama hu'naza vahe'mo'za anage hugahaze, zamagra iga mani'naze? hu'za hugahaze.

han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.

8 Zamagra ava'nafi vahekna hu'za hare'za fanane hugahaze. Hagi vahe'mo'za avanagnaza ke'naza zamo fanane hiankna hu'za ana vahe'mo'za fanane hugahaze.

Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.

9 Hanki ko'ma zamage'naza vahe'mo'za ru'enena nozmagesageno, naga'zmimozanena ozmagegahaze.

Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.

10 Hanki ana vahe'mofo mofavrezmimo'za, zamunte omne vahe'ma zamazama hanagura memea hugahaze. Na'ankure zmafahe'zama zamunte omne vahe'mokizmi fenoma musufama eri'naza zantamina, zamagra'a zamazampinti ete zami'za vano hugahaze.

Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.

11 Hihamu'a me'nenigeno kasefa vahe manigahianagi, ana hihamu hankave'ane frino kugusopafi masegahie.

Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.

12 Zamagra kefo avu'ava'ma nehaza zamo'a tusi haga zamavesige'za tima'a aru'za nene'za, zamagefunaretira hune hane nehaze.

Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,

13 Ana kefo avu'ava zana notrazanki zamagipi haninkofite'za nemanize.

sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,

14 Hianagi ana ne'zamo'a aka ome hanigeno, zamarimpafina ha osifavemofo avu'ataga zankna ome hugahie.

so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.

15 E'ina hinke'za fenoma asagahu nakri'naza zana Anumzamo'a atre'nigeno zamarimpafina omnegosianki, amu'ma atitreaza huno eri atregahie.

Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.

16 Hanki ana vahe'mo'za osifa'vemofo avuatga zama'a anivazu hu'za nenesageno, ha' osifavemo zamaprisige'za frigahaze.

Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.

17 Ana hanige'za ru'enena olivi masavena nege, bulimakamofo amirine, tume rima'anena nene'za musena osugahaze.

Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.

18 Hanki eri'zama maraguzati'za eri'za erifore'ma hu'naza zantamina zamunte omne vahe zaminageno maraguzati'za eri'zama eri'naza zamo'a amnezankna hugahie.

Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.

19 Na'ankure zamagra zamunte omne vahetmina, rezmatga hu'za zamagra onki'naza none fenozmine eri'naze.

Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.

20 Zamagragukema antahi vahe'mo'za maka'zana ante'nazanagi, ru'enema maka'zama erisaza zankuke nehaze. Hanki rama'a zantmima antesaza zanku antahintahi hugahazanagi, ana zantamina ontegahaze.

Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.

21 Hagi ne'zama neneno'a magore huno negenora notreankino, fenozamimo'a zazatera omneno haviza hugahie.

Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.

22 Hanki rama'a fenoza antegahazanagi, hazenkefi ufre'za knazampina maniza vugahaze.

I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.

23 Hanki e'inahukna vahera Anumzamo'a arimpafina hazenkeza eri avitenenteno tusi arimpa ahenteno hazenkea amigahie.

Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.

24 Hanki ainireti'ma tro'ma hu'nesaza ha'zanku koro hu'za fregahazanagi, bronsire kevenuti zamahegahaze.

Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;

25 Hanki ana kevenu'ma ahe taponesigeno amagenafinti'ma ruraponenkeno'a, keve agonare'ma koramo'ma hanigeno kesuno'a tusi agogogu hugahie.

ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.

26 Hanki maka zago fenozmia hanimpi fanene hanigeno, mago'ama mesia fenozmine seli nozmi'nena tusi'a tevemo hagana hagana huno te fanene hugahie.

Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.

27 Monamo'a kefozazmia eriama nehinkeno, mopamo'a maka zama hu'naza zana huama huzmantegahie.

Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.

28 Hanki ana vahe'mokizmi none fenozazminena tihageno erino nevanigeno, Anumzamofo arimpahe zamo'a tihageankna huno zamavareno vugahie.

Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.

29 Anumzamo'a kefo avu'ava'ma nehaza vahera e'ina huno zamahe fanane hugahie. Hagi kefo avu'ava'ma nehaza vahetmimofo mizama Anumzamo'ma havi miza erigahazema huno'ma huhampri zmante'nea mizana e'ina hu'za erigahaze.

Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»