箴言 知恵の泉 19
1 正しく歩む貧しい者は、曲ったことを言う愚かな者にまさる。
Lepší jest chudý, jenž chodí v upřímnosti své, nežli převrácený ve rtech svých, kterýž jest blázen.
2 人が知識のないのは良くない、足で急ぐ者は道に迷う。
Jistě že bez umění duši není dobře, a kdož jest kvapných noh, hřeší.
3 人は自分の愚かさによって道につまずき、かえって心のうちに主をうらむ。
Bláznovství člověka převrací cestu jeho, ačkoli proti Hospodinu zpouzí se srdce jeho.
4 富は多くの新しい友を作る、しかし貧しい人はその友に捨てられる。
Statek přidává přátel množství, ale chudý od přítele svého odloučen bývá.
5 偽りの証人は罰を免れない、偽りをいう者はのがれることができない。
Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, neuteče.
6 気前のよい人にこびる者は多い、人はみな贈り物をする人の友となる。
Mnozí pokoří se před knížetem, a každý jest přítel muži štědrému.
7 貧しい者はその兄弟すらもみなこれを憎む、ましてその友はこれに遠ざからないであろうか。言葉をかけてこれを呼んでも、去って帰らないのである。
Všickni bratří chudého v nenávisti jej mají; čím více přátelé jeho vzdalují se od něho! Když volá za nimi, není jich.
8 知恵を得る者は自分の魂を愛し、悟りを保つ者は幸を得る。
Ten, kdož miluje duši svou, nabývá moudrosti, a ostříhá opatrnosti, aby nalezl dobré.
9 偽りの証人は罰を免れない、偽りをいう者は滅びる。
Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, zahyne.
10 愚かな者が、ぜいたくな暮しをするのは、ふさわしいことではない、しもべたる者が、君たる者を治めるなどは、なおさらである。
Nesluší na blázna rozkoš, a ovšem, aby služebník nad knížaty panoval.
11 悟りは人に怒りを忍ばせる、あやまちをゆるすのは人の誉である。
Rozum člověka zdržuje hněv jeho, a čest jeho jest prominouti provinění.
12 王の怒りは、ししのほえるようであり、その恵みは草の上におく露のようである。
Prchlivost královská jako řvání mladého lva jest, a ochotnost jeho jako rosa na bylinu.
13 愚かな子はその父の災である、妻の争うのは、雨漏りの絶えないのとひとしい。
Trápení otci svému jest syn bláznivý, a ustavičné kapání žena svárlivá.
14 家と富とは先祖からうけつぐもの、賢い妻は主から賜わるものである。
Dům a statek jest po rodičích, ale od Hospodina manželka rozumná.
15 怠りは人を熟睡させる、なまけ者は飢える。
Lenost přivodí tvrdý sen, a duše váhavá lačněti bude.
16 戒めを守る者は自分の魂を守る、み言葉を軽んじる者は死ぬ。
Ten, kdož ostříhá přikázaní, ostříhá duše své; ale kdož pohrdá cestami svými, zahyne.
17 貧しい者をあわれむ者は主に貸すのだ、その施しは主が償われる。
Kdo uděluje chudému, půjčuje Hospodinu, a onť za dobrodiní jeho odplatí jemu.
18 望みのあるうちに、自分の子を懲らせ、これを滅ぼす心を起してはならない。
Tresci syna svého, dokudž jest o něm naděje, a k zahynutí jeho neodpouštěj jemu duše tvá.
19 怒ることの激しい者は罰をうける、たとい彼を救ってやっても、さらにくり返さねばならない。
Veliký hněv ukazuj, odpouštěje trestání, proto že poněvadž odpouštíš, potom více trestati budeš.
20 勧めを聞き、教訓をうけよ、そうすれば、ついには知恵ある者となる。
Poslouchej rady, a přijímej kázeň, abys vždy někdy moudrý byl.
21 人の心には多くの計画がある、しかしただ主の、み旨だけが堅く立つ。
Mnozí úmyslové jsou v srdci člověka, ale uložení Hospodinovo toť ostojí.
22 人に望ましいのは、いつくしみ深いことである、貧しい人は偽りをいう人にまさる。
Žádaná věc člověku jest dobře činiti jiným, ale počestnější jest chudý než muž lživý.
23 主を恐れることは人を命に至らせ、常に飽き足りて、災にあうことはない。
Bázeň Hospodinova k životu. Takový jsa nasycen, bydlí, aniž neštěstím navštíven bývá.
24 なまけ者は、手を皿に入れても、それを口に持ってゆくことをしない。
Lenivý schovává ruku svou za ňadra, ani k ústům svým jí nevztáhne.
25 あざける者を打て、そうすれば思慮のない者も慎む。さとき者を戒めよ、そうすれば彼は知識を得る。
Ubí posměvače, ať se hlupec dovtípí; a potresci rozumného, ať porozumí umění.
26 父に乱暴をはたらき、母を追い出す者は、恥をきたらし、はずかしめをまねく子である。
Syn, kterýž hanbu a lehkost činí, hubí otce, a zahání matku.
27 わが子よ、知識の言葉をはなれて人を迷わせる教訓を聞くことをやめよ。
Přestaň, synu můj, poslouchati učení, kteréž od řečí rozumných odvozuje.
28 悪い証人はさばきをあざけり、悪しき者の口は悪をむさぼり食う。
Svědek nešlechetný posmívá se soudu, a ústa bezbožných přikrývají nepravost.
29 さばきはあざける者のために備えられ、むちは愚かな者の背のために備えられる。
Nebo na posměvače hotoví jsou nálezové, a rány na hřbet bláznů.
