ヨブ 記 6
1 ヨブは答えて言った、
Da tok Job til orde og sa:
2 「どうかわたしの憤りが正しく量られ、同時にわたしの災も、はかりにかけられるように。
Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!
3 そうすれば、これは海の砂よりも重いに相違ない。それゆえ、わたしの言葉が軽率であったのだ。
For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.
4 全能者の矢が、わたしのうちにあり、わたしの霊はその毒を飲み、神の恐るべき軍勢が、わたしを襲い攻めている。
For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.
5 野ろばは、青草のあるのに鳴くであろうか。牛は飼葉の上でうなるであろうか。
Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?
6 味のない物は塩がなくて食べられようか。すべりひゆのしるは味があろうか。
Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?
7 わたしの食欲はこれに触れることを拒む。これは、わたしのきらう食物のようだ。
Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.
8 どうかわたしの求めるものが獲られるように。どうか神がわたしの望むものをくださるように。
Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!
9 どうか神がわたしを打ち滅ぼすことをよしとし、み手を伸べてわたしを断たれるように。
Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!
10 そうすれば、わたしはなお慰めを得、激しい苦しみの中にあっても喜ぶであろう。わたしは聖なる者の言葉を否んだことがないからだ。
Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.
11 わたしにどんな力があって、なお待たねばならないのか。わたしにどんな終りがあるので、なお耐え忍ばねばならないのか。
Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?
12 わたしの力は石の力のようであるのか。わたしの肉は青銅のようであるのか。
Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?
13 まことに、わたしのうちに助けはなく、救われる望みは、わたしから追いやられた。
Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?
14 その友に対するいつくしみをさし控える者は、全能者を恐れることをすてる。
Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.
15 わが兄弟たちは谷川のように、過ぎ去る出水のように欺く。
Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,
16 これは氷のために黒くなり、そのうちに雪が隠れる。
som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;
17 これは暖かになると消え去り、暑くなるとその所からなくなる。
men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.
18 隊商はその道を転じ、むなしい所へ行って滅びる。
Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.
19 テマの隊商はこれを望み、シバの旅びとはこれを慕う。
Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;
20 彼らはこれにたよったために失望し、そこに来てみて、あわてる。
de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.
21 あなたがたは今わたしにはこのような者となった。あなたがたはわたしの災難を見て恐れた。
Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.
22 わたしは言ったことがあるか、『わたしに与えよ』と、あるいは『あなたがたの財産のうちからわたしのために、まいないを贈れ』と、
Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,
23 あるいは『あだの手からわたしを救い出せ』と、あるいは『しえたげる者の手からわたしをあがなえ』と。
at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?
24 わたしに教えよ、そうすればわたしは黙るであろう。わたしの誤っている所をわたしに悟らせよ。
Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!
25 正しい言葉はいかに力のあるものか。しかしあなたがたの戒めは何を戒めるのか。
Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?
26 あなたがたは言葉を戒めうると思うのか。望みの絶えた者の語ることは風のようなものだ。
Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.
27 あなたがたは、みなしごのためにくじをひき、あなたがたの友をさえ売り買いするであろう。
Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.
28 今、どうぞわたしを見られよ、わたしはあなたがたの顔に向かって偽らない。
Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?
29 どうぞ、思いなおせ、まちがってはならない。さらに思いなおせ、わたしの義は、なおわたしのうちにある。
Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.
30 わたしの舌に不義があるか。わたしの口は災をわきまえることができぬであろうか。
Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?
