詩篇 78
1 わが民よわが敎訓をきき、わが口のことばになんぢらの耳をかたぶけよ
Þjóð mín, hlustaðu á kenningu mína. Gefðu gaum að því sem ég hef að segja.
2 われ口をひらきて譬喩をまうけ いにしへの玄幽なる語をかたりいでん
Nú ætla ég að rifja upp fyrir þér liðna atburði,
3 是われらが曩にききしところ知しところ又われらが列祖のかたりつたへし所なり
frásagnir sem varðveist hafa frá kynslóð til kynslóðar.
4 われら之をその子孫にかくさずヱホバのもろもろの頌美と能力とそのなしたまへる奇しき事跡とをきたらんとする世につげん
Ég birti ykkur sannleikann, svo að þið getið sagt börnum ykkar frá dásemdarverkum Drottins, öllum þeim undrum sem hann vann.
5 そはヱホバ證詞をヤコブのうちにたて律法をイスラエルのうちに定めてその子孫にしらすべきことをわれらの列祖におほせたまひたればなり
Lögmál sitt gaf hann Ísrael og bauð forfeðrunum að kenna það börnum sínum
6 これ來らんとする代のちに生るる子孫がこれを知みづから起りてそのまた子孫につたへ
sem síðan skyldu kenna það sínum afkomendum. Þannig skyldi lögmál hans berast frá einni kynslóðinni til annarrar.
7 かれらをして神によりたのみ神のみわざを忘れずその誡命をまもらしめん爲なり
Því hefur sérhver kynslóð getað haldið lög Guðs, treyst honum og heyrt um hans dásemdarverk.
8 またその列祖のごとく頑固にしてそむくものの類となり そのこころ修まらず そのたましひ神に忠ならざる類とならざらん爲なり
Ný kynslóð skyldi ekki þurfa að fara að fordæmi feðra sinna sem voru þrjóskir, óhlýðnir og ótrúir og forhertu sig gegn Guði.
9 エフライムのこらは武具ととのへ弓をたづさへしに戰ひの日にうしろをそむけたり
Þótt íbúar Efraím væru alvopnaðir, þá flúðu þeir þegar að orustunni kom.
10 かれら神のちかひをまもらず そのおきてを履ことをいなみ
Þannig rufu þeir sáttmálann við Guð og fóru sína eigin leið.
11 ヱホバのなしたまへることとかれらに示したまへる奇しき事跡とをわすれたり
Þeir gleymdu máttarverkum Drottins,
12 神はエジプトの國にてゾアンの野にて妙なる事をかれらの列祖のまへになしたまへり
sem hann hafði fyrir þá gert og forfeður þeirra í Egyptalandi,
13 すなはち海をさきてかれらを過ぎしめ水をつみて堆かくしたまへり
þegar hann klauf hafið og leiddi þá yfir þurrum fótum. Vatnið stóð eins og veggur til beggja handa!
14 ひるは雲をもてかれらをみちびき夜はよもすがら火の光をもてこれを導きたまへり
Að degi til leiddi hann þá með skýi, en eldstólpa um nætur.
15 神はあれのにて磐をさき大なる淵より汲がごとくにかれらに飮しめ
Hann rauf gat á klettinn í eyðimörkinni. Vatnið streymdi fram og þeir svöluðu þorsta sínum.
16 また磐より流をひきて河のごとくに水をながれしめたまへり
Já, það flæddi frá klettinum, líkast rennandi á!
17 然るにかれら尚たえまなく罪ををかして神にさからひ荒野にて至上者にそむき
Samt héldu þeir fast við þrjósku sína og syndguðu gegn hinum hæsta Guði.
18 またおのが慾のために食をもとめてその心のうちに神をこころみたり
Þeir kvörtuðu og kveinuðu og heimtuðu annað að borða en það sem Guð gaf þeim.
19 然のみならずかれらは神にさからひていへり 神は荒野にて筵をまうけたまふを得んや
Þeir ásökuðu jafnvel sjálfan Guð og sögðu:
20 みよ神いはを撃たまへば水ほどばしりいで流あぶれたり 糧をもあたへたまふを得んや神はその民のために肉をそなへたまはんやと
„Hann gaf okkur vatn, en hvers vegna fáum við ekki brauð eða kjöt?!“
21 この故にヱホバこれを聞ていきどほりたまひき 火はヤコブにむかひてもえあがり怒はイスラエルにむかひて立騰れり
Drottinn hlustaði og honum rann í skap, reiði hans upptendraðist gegn Ísrael.
22 こはかれら神を信ぜずその救にたのまざりし故なり
Enda treystu þeir honum ekki, né trúðu forsjá hans.
23 されどなほ神はうへなる雲に命じて天の戸をひらき
Jafnvel þótt hann lyki upp himninum – eins og glugga! –
24 彼等のうへにマナをふらせて食はしめ天の穀物をあたへたまへり
og léti manna rigna niður.
25 人みな勇士の糧をくらへり 神はかれらに食物をおくりて飽足らしめたまふ
Já, þeir átu englabrauð! – og urðu mettir.
26 神は天に東風をふかせ大能もて南の風をみちびきたまへり
Þá lét hann austanvind blása og stýrði vestanvindinum með krafti sínum.
27 神はかれらのうへに塵のごとく肉をふらせ海の沙のごとく翼ある鳥をふらせて
Og viti menn, fuglum rigndi af himni, – þeir voru eins og sandur á sjávarströnd!
28 その營のなかその住所のまはりに落したまへり
Af hans völdum féllu þeir til jarðar um allar tjaldbúðirnar.
29 斯てかれらは食ひて飽たりぬ 神はこれにその欲みしものを與へたまへり
Og fólkið át nægju sína. Hann mettaði hungur þeirra.
30 かれらが未だその慾をはなれず食物のなほ口のうちにあるほどに
En varla höfðu þeir lokið matnum – fæðan var enn í munni þeirra,
31 神のいかり旣にかれらに對ひてたちのぼり彼等のうちにて最もこえたる者をころしイスラエルのわかき男をうちたふしたまへり
þá reiddist Drottinn þeim og lagði að velli æskumenn Ísraels.
32 これらの事ありしかど彼等はなほ罪ををかしてその奇しきみわざを信ぜざりしかば
En þeir sáu sig ekki um hönd, en héldu áfram að syndga og vildu ekki trúa kraftaverkum Drottins.
33 神はかれらの日を空しくすぐさせ その年をおそれつつ過させたまへり
Þess vegna stytti hann ævi þeirra og sendi þeim miklar hörmungar.
34 神かれらを殺したまへる時かれら神をたづね歸りきたりて懇ろに神をもとめたり
En þegar neyðin var stærst, tóku þeir að leita Guðs. Þeir iðruðust og snéru sér til hans.
35 かくて神はおのれの磐いとたかき神はおのれの贖主なることをおもひいでたり
Þeir viðurkenndu að Guð er eini grundvöllur lífsins – að hinn hæsti Guð væri frelsari þeirra.
36 然はあれど彼等はただその口をもて神にへつらひその舌をもて神にいつはりをいひたりしのみ
En því miður fylgdu þeir honum aðeins í orði kveðnu, en ekki af heilum hug,
37 そはかれらのこころは神にむかひて堅からず その契約をまもるに忠信ならざりき
hjarta þeirra var langt frá honum. Þeir stóðu ekki við orð sín.
38 されど神はあはれみに充たまへばかれらの不義をゆるして亡したまはず屡ばそのみいかりを轉してことごとくは忿恚をふりおこし給はざりき
Samt var hann þeim miskunnsamur, fyrirgaf syndir þeirra og tortímdi þeim ekki. Margoft hélt hann aftur af reiði sinni.
39 又かれがただ肉にして過去ばふたたび歸りこぬ風なるをおもひいで給へり
Hann minntist þess að þeir voru dauðlegir menn, eins og andblær sem kemur og fer.
40 かれらは野にて神にそむき荒野にて神をうれへしめしこと幾次ぞや
Já, oft risu þeir gegn Guði í eyðimörkinni og ollu honum vonbrigðum.
41 かれらかへすがへす神をこころみイスラエルの聖者をはづかしめたり
Aftur og aftur sneru þeir við honum baki og freistuðu hans.
42 かれらは神の手をも敵より贖ひたまひし日をもおもひいでざりき
Þeir gleymdu krafti hans og kærleika og hvernig hann hafði frelsað þá frá óvinum þeirra.
43 神はそのもろもろの豫兆をエジプトにあらはしその奇しき事をゾアンの野にあらはし
Þeir gleymdu plágunum sem hann sendi Egyptum í Sóan
44 かれらの河を血にかはらせてその流を飮あたはざらしめ
þegar hann breytti fljótum þeirra í blóð, svo að enginn gat drukkið.
45 また蝿の群をおくりてかれらをくはしめ蛙をおくりてかれらを亡させたまへり
Eða þegar hann fyllti landið af flugum og froskum!
46 神はかれらの田產を蟊賊にわたし かれらの勤勞を蝗にあたへたまへり
Lirfurnar spilltu uppskerunni og engispretturnar átu allt, hvort tveggja var frá honum komið.
47 神は雹をもてかれらの葡萄の樹をからし霜をもてかれらの桑の樹をからし
Hann eyddi vínviði þeirra með hagléli og mórberjatrjánum með frosti.
48 その家畜をへうにわたしその群をもゆる閃電にわたし
Búpeningurinn hrundi niður í haganum, haglið rotaði hann og sauðirnir drápust í eldingum.
49 かれらの上にはげしき怒といきどほりと怨恨となやみと禍害のつかひの群とをなげいだし給へり
Hann úthellti reiði sinni yfir þá, sendi þeim ógn og skelfingu. Hann leysti út sendiboða ógæfunnar – engla sem létu þá kenna á því!
50 神はその怒をもらす道をまうけ かれらのたましひを死よりまぬかれしめず そのいのちを疫癘にわたし
Hann gaf reiðinni lausan tauminn. Og ekki hlífði hann Egyptunum. Þeir fengu vænan skerf af plágum og sjúkdómum.
51 エジプトにてすべての初子をうちハムの幕屋にてかれらの力の始をうちたまへり
Þá deyddi hann frumburði Egypta, efnilegan ungviðinn, sem vonirnar voru bundnar við.
52 されどおのれの民を羊のごとくに引いだし かれらを曠野にてけだものの群のごとくにみちびき
Sinn eigin lýð leiddi hann styrkri hendi gegnum eyðimörkina.
53 かれらをともなひておそれなく安けからしめ給へり されど海はかれらの仇をおほへり
Hann var skjól þeirra og vörn. Þeir þurftu ekkert að óttast, en hafið gleypti óvini þeirra.
54 神はその聖所のさかひ その右の手にて購たまへるこの山に彼らを携へたまへり
Hann greiddi för þeirra til fyrirheitna landsins, til hæðanna sem hann hafði skapað.
55 又かれらの前にてもろもろの國人をおもひいだし準縄をもちゐ その地をわかちて嗣業となし イスラエルの族をかれらの幕屋にすまはせたまへり
Íbúum landsins stökkti hann á flótta en gaf þar ættkvíslum Ísraels erfðahlut og skjól.
56 然はあれど彼等はいとたかき神をこころみ之にそむきてそのもろもろの證詞をまもらず
En þótt þeir nytu gæsku Guðs, risu þeir gegn hinum hæsta og fyrirlitu boðorð hans.
57 叛きしりぞきてその列祖の如く眞實をうしなひ くるへる弓のごとくひるがへりて逸ゆけり
Þeir sneru af leið og rufu trúnað rétt eins og feður þeirra. Eins og bogin ör misstu þeir marksins sem Guð hafði sett þeim.
58 高處をまうけて神のいきどほりをひき刻める像にて神の嫉妬をおこしたり
Þeir tóku aðra guði, reistu þeim ölturu og egndu Drottin á móti sér.
59 神ききたまひて甚だしくいかり大にイスラエルを憎みたまひしかば
Guð sá verk þeirra og reiddist – fékk viðbjóð á Ísrael.
60 人々の間におきたまひし幕屋なるシロのあげばりを棄さり
Hann yfirgaf helgidóm sinn í Síló, bústað sinn meðal manna.
61 その力をとりことならしめ その榮光を敵の手にわたし
Örk sína lét hann falla í hendur óvinanna og vegsemd hans var óvirt af heiðingjum.
62 その民を劍にあたへ その嗣業にむかひて甚だしく怒りたまへり
Hann reiddist lýð sínum og lét hann falla fyrir sverði óvinanna.
63 火はかれらのわかき男をやきつくし かれらの處女はその婚姻の歌によりて譽らるることなく
Æskumenn Ísraels fórust í eldi og ungu stúlkurnar upplifðu ekki sinn brúðkaupsdag.
64 かれらの祭司はつるぎにて仆れ かれらの寡婦は喪のなげきだにせざりき
Prestunum var slátrað og ekkjur þeirra dóu áður en þær gátu harmað þá.
65 斯るときに主はねぶりし者のさめしごとく勇士の酒によりてさけぶがごとく目さめたまひて
Þá var sem Drottinn vaknaði af svefni, eins og hetja sem rís upp úr vímu,
66 その敵をうちしりぞけ とこしへの辱をかれらに負せたまへり
og hann gaf þeim vænt spark í bakhlutann og sendi þá burt með skömm, sömu leið og þeir komu.
67 またヨセフの幕屋をいなみエフライムの族をえらばず
Hann hafnaði fjölskyldu Jósefs, ætt Efraíms,
68 ユダの族そのいつくしみたまふシオンの山をえらびたまへり
en kaus Júdaættkvísl og Síonfjall, sem hann elskar.
69 その聖所を山のごとく永遠にさだめたまへる地のごとくに立たまへり
Þar reisti hann musteri sitt – voldugt og traust rétt eins og himin og jörð.
70 またその僕ダビデをえらびて羊の牢のなかよりとり
Hann kaus Davíð sem þjón sinn, tók hann frá sauðunum,
71 乳をあたふる牝羊にしたがひゆく勤のうちより携へきたりてその民ヤコブその嗣業イスラエルを牧はせたまへり
úr smalamennskunni, til að verða leiðtogi og hirðir þjóðar sinnar.
72 斯てダビデはそのこころの完全にしたがひてかれらを牧ひ その手のたくみをもて之をみちびけり
Og hann gætti hennar af öryggi og með hreinu hjarta.
