詩篇 112

1 ヱホバを讃まつれヱホバを畏れてそのもろもろの誡命をいたく喜ぶものはさいはひなり

Haleluja! Bone estas al la homo, kiu timas la Eternulon Kaj tre amas Liajn ordonojn.

2 かかる人のすゑは地にてつよく直きものの類はさいはひを得ん

Forta sur la tero estos lia semo; La gento de virtuloj estos benita.

3 富と財とはその家にあり その公義はとこしへにうすることなし

Bonstato kaj riĉeco estas en lia domo; Kaj lia justeco restas eterne.

4 直き者のために暗きなかにも光あらはる 彼は惠ゆたかに憐憫にみつる義しきものなり

En mallumo leviĝas lumo por la virtulo. Li estas kompatema, favorkora, kaj justa.

5 惠をほどこし貸ことをなす者はさいはひなり かかる人は審判をうくるときおのが訴をささへうべし

Bone estas al la homo, kiu kompatas kaj pruntedonas, Kiu pesas siajn farojn per justeco.

6 又とこしへまで動かさるることなからん義者はながく忘れらるることなかるべし

Ĉar neniam li falos; Virtulo estos memorata eterne.

7 彼はあしき音信によりて畏れず その心ヱホバに依賴みてさだまれり

Malbonan famon li ne timos; Fortika estas lia koro, ĝi fidas la Eternulon.

8 その心かたくたちて懼るることなく敵につきての願望をつひに見ん

Senŝanceliĝa estas lia koro; Li ne timas, ĝis li vidas la pereon de siaj malamikoj.

9 彼はちらして貧者にあたふ その正義はとこしへにうすることなし その角はあがめをうけて擧られん

Li ŝutas kaj donas al la malriĉuloj; Lia justeco restas eterne, Lia korno altiĝos en honoro.

10 惡者はこれを見てうれへもだえ切歯しつつ消さらん また惡きものの願望はほろぶべし

La malvirtulo vidas kaj ĉagreniĝas, Kunfrapas la dentojn kaj konsumiĝas. La deziro de malvirtuloj pereos.