Salmi 102
1 Preghiera di un afflitto che è stanco e sfoga dinanzi a Dio la sua angoscia. Signore, ascolta la mia preghiera, a te giunga il mio grido.
Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Non nascondermi il tuo volto; nel giorno della mia angoscia piega verso di me l'orecchio. Quando ti invoco: presto, rispondimi.
Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 Si dissolvono in fumo i miei giorni e come brace ardono le mie ossa.
Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 Il mio cuore abbattuto come erba inaridisce, dimentico di mangiare il mio pane.
Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 Per il lungo mio gemere aderisce la mia pelle alle mie ossa.
De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 Sono simile al pellicano del deserto, sono come un gufo tra le rovine.
Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 Veglio e gemo come uccello solitario sopra un tetto.
Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 Tutto il giorno mi insultano i miei nemici, furenti imprecano contro il mio nome.
Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 Di cenere mi nutro come di pane, alla mia bevanda mescolo il pianto,
Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 davanti alla tua collera e al tuo sdegno, perché mi sollevi e mi scagli lontano.
Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 I miei giorni sono come ombra che declina, e io come erba inaridisco.
Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 Ma tu, Signore, rimani in eterno, il tuo ricordo per ogni generazione.
Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Tu sorgerai, avrai pietà di Sion, perché è tempo di usarle misericordia: l'ora è giunta.
Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 Poiché ai tuoi servi sono care le sue pietre e li muove a pietà la sua rovina.
Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 I popoli temeranno il nome del Signore e tutti i re della terra la tua gloria,
Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 quando il Signore avrà ricostruito Sion e sarà apparso in tutto il suo splendore.
Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 Egli si volge alla preghiera del misero e non disprezza la sua supplica.
Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 Questo si scriva per la generazione futura e un popolo nuovo darà lode al Signore.
Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 Il Signore si è affacciato dall'alto del suo santuario, dal cielo ha guardato la terra,
Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 per ascoltare il gemito del prigioniero, per liberare i condannati a morte;
Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 perché sia annunziato in Sion il nome del Signore e la sua lode in Gerusalemme,
Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 quando si aduneranno insieme i popoli e i regni per servire il Signore.
Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 Ha fiaccato per via la mia forza, ha abbreviato i miei giorni.
Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 Io dico: Mio Dio, non rapirmi a metà dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni generazione.
Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 In principio tu hai fondato la terra, i cieli sono opera delle tue mani.
En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 Essi periranno, ma tu rimani, tutti si logorano come veste, come un abito tu li muterai ed essi passeranno.
Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 Ma tu resti lo stesso e i tuoi anni non hanno fine.
Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 I figli dei tuoi servi avranno una dimora, resterà salda davanti a te la loro discendenza.
La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
