Mazmur 102
1 Doa seorang sengsara, pada waktu ia lemah lesu dan mencurahkan pengaduhannya ke hadapan TUHAN. TUHAN, dengarkanlah doaku, dan biarlah teriakku minta tolong sampai kepada-Mu.
Prière d’un malheureux qui se sent défaillir et répand sa plainte devant l’Eternel. Eternel, écoute de grâce ma prière; que ma supplication vienne jusqu’à toi.
2 Janganlah sembunyikan wajah-Mu terhadap aku pada hari aku tersesak. Sendengkanlah telinga-Mu kepadaku; pada hari aku berseru, segeralah menjawab aku!
Ne me dérobe pas ta face au jour de ma détresse, incline vers moi ton oreille; lorsque je t’invoque, exauce-moi sans retard.
3 Sebab hari-hariku habis seperti asap, tulang-tulangku membara seperti perapian.
Car mes jours se consument dans la fumée, et mes os sont brûlants comme un brasier.
4 Hatiku terpukul dan layu seperti rumput, sehingga aku lupa makan rotiku.
Mon cœur est flétri, desséché comme l’herbe, car j’ai oublié de manger mon pain.
5 Oleh sebab keluhanku yang nyaring, aku tinggal tulang-belulang.
A force de pousser des gémissements, mes os sont collés à ma chair.
6 Aku sudah menyerupai burung undan di padang gurun, sudah menjadi seperti burung ponggok pada reruntuhan.
Je ressemble au pélican du désert, je suis devenu pareil au hibou des ruines.
7 Aku tak bisa tidur dan sudah menjadi seperti burung terpencil di atas sotoh.
Je souffre d’insomnie, et suis comme un passereau solitaire sur le toit.
8 Sepanjang hari aku dicela oleh musuh-musuhku, orang-orang yang mempermainkan aku menyumpah dengan menyebut namaku.
Tous les jours mes ennemis m’insultent; ceux qui sont en rage contre moi font de mon nom une malédiction.
9 Sebab aku makan abu seperti roti, dan mencampur minumanku dengan tangisan,
Car j’ai mangé des cendres comme du pain; à mon breuvage j’ai mêlé mes larmes,
10 oleh karena marah-Mu dan geram-Mu, sebab Engkau telah mengangkat aku dan melemparkan aku.
à cause de ta colère et de ton irritation, puisque tu m’as soulevé et lancé au loin.
11 Hari-hariku seperti bayang-bayang memanjang, dan aku sendiri layu seperti rumput.
Mes jours sont comme une ombre qui s’allonge, et moi, comme l’herbe, je me dessèche.
12 Tetapi Engkau, ya TUHAN, bersemayam untuk selama-lamanya, dan nama-Mu tetap turun-temurun.
Mais toi, Eternel, tu trônes à jamais, et ton nom dure de génération en génération.
13 Engkau sendiri akan bangun, akan menyayangi Sion, sebab sudah waktunya untuk mengasihaninya, sudah tiba saatnya.
Tu te lèveras, tu prendras Sion en pitié, car il est temps de lui faire grâce: l’heure est venue!
14 Sebab hamba-hamba-Mu sayang kepada batu-batunya, dan merasa kasihan akan debunya.
Car tes serviteurs affectionnent ses pierres, et ils chérissent jusqu’à sa poussière.
15 Maka bangsa-bangsa menjadi takut akan nama TUHAN, dan semua raja bumi akan kemuliaan-Mu,
Alors les peuples révéreront le nom de l’Eternel, tous les rois de la terre ta gloire.
16 bila TUHAN sudah membangun Sion, sudah menampakkan diri dalam kemuliaan-Nya,
Car l’Eternel rebâtit Sion, il s’y manifeste dans sa majesté.
17 sudah berpaling mendengarkan doa orang-orang yang bulus, dan tidak memandang hina doa mereka.
Il se tourne vers la prière du pauvre dénudé, il ne dédaigne pas ses invocations.
18 Biarlah hal ini dituliskan bagi angkatan yang kemudian, dan bangsa yang diciptakan nanti akan memuji-muji TUHAN,
Que cela soit consigné par écrit pour les générations futures, afin que le peuple à naître loue l’Eternel!
19 sebab Ia telah memandang dari ketinggian-Nya yang kudus, TUHAN memandang dari sorga ke bumi,
Parce qu’il abaisse ses regards de sa hauteur sainte, parce que l’Eternel, du haut du ciel, a les yeux ouverts sur la terre,
20 untuk mendengar keluhan orang tahanan, untuk membebaskan orang-orang yang ditentukan mati dibunuh,
pour entendre les soupirs des captifs, pour briser les liens de ceux qui sont voués à la mort.
21 supaya nama TUHAN diceritakan di Sion, dan Dia dipuji-puji di Yerusalem,
De la sorte on publiera, dans Sion, le nom de l’Eternel, et ses louanges dans Jérusalem,
22 apabila berkumpul bersama-sama bangsa-bangsa dan kerajaan-kerajaan untuk beribadah kepada TUHAN.
lorsque les nations à l’envi s’y rassembleront, et les empires pour adorer l’Eternel.
23 Ia telah mematahkan kekuatanku di jalan, dan memperpendek umurku.
Il a épuisé, dans la marche, ma vigueur, il a abrégé mes jours.
24 Aku berkata: "Ya Allahku, janganlah mengambil aku pada pertengahan umurku! Tahun-tahun-Mu tetap turun-temurun!"
"Mon Dieu, disais-je, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, toi, dont les années embrassent toutes les générations.
25 Dahulu sudah Kauletakkan dasar bumi, dan langit adalah buatan tangan-Mu.
Jadis tu as fondé la terre, et les cieux sont l’œuvre de tes mains.
26 Semuanya itu akan binasa, tetapi Engkau tetap ada, dan semuanya itu akan menjadi usang seperti pakaian, seperti jubah Engkau akan mengubah mereka, dan mereka berubah;
Ils périront, eux, mais toi, tu subsisteras; ils s’useront tous comme un vêtement. Tu les changeras comme un habit, et ils passeront,
27 tetapi Engkau tetap sama, dan tahun-tahun-Mu tidak berkesudahan.
mais toi, tu restes toujours le même, et tes années ne prendront pas fin.
28 Anak hamba-hamba-Mu akan diam dengan tenteram, dan anak cucu mereka akan tetap ada di hadapan-Mu.
Les fils de tes serviteurs demeureront, et leur postérité sera affermie devant toi."
