Abụ Ọma 120

1 Abụ nrigo. Ana m akpọku Onyenwe anyị nʼime nsogbu m, ọ na-azakwa m.

Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

2 O Onyenwe anyị, zọpụta m site nʼegbugbere ọnụ okwu ụgha na ire na-ekwu okwu aghụghọ.

Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

3 Gịnị ka a ga-eme gị, ọ bụkwa gịnị ọzọ ka a gatụkwasịri gị, gị ire aghụghọ?

Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

4 Ọ ga-eji àkụ dị nkọ nke dike nʼagha taa gị ahụhụ, ya na icheku ọkụ osisi brum na-ere ere.

Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

5 Ahụhụ dịịrị m nʼihi na m bi na Meshek, nʼihi na m bikwa nʼetiti ụlọ ikwu ndị Keda!

Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

6 Ogologo oge ka m binyere ndị kpọrọ udo asị.

Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

7 Abụ m onye udo; ma mgbe m kwuru okwu, okwu ha bụ okwu agha.

Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.