Abụ Ọma 120

1 Abụ nrigo. Ana m akpọku Onyenwe anyị nʼime nsogbu m, ọ na-azakwa m.

En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

2 O Onyenwe anyị, zọpụta m site nʼegbugbere ọnụ okwu ụgha na ire na-ekwu okwu aghụghọ.

Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

3 Gịnị ka a ga-eme gị, ọ bụkwa gịnị ọzọ ka a gatụkwasịri gị, gị ire aghụghọ?

Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

4 Ọ ga-eji àkụ dị nkọ nke dike nʼagha taa gị ahụhụ, ya na icheku ọkụ osisi brum na-ere ere.

Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken.

5 Ahụhụ dịịrị m nʼihi na m bi na Meshek, nʼihi na m bikwa nʼetiti ụlọ ikwu ndị Keda!

Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt!

6 Ogologo oge ka m binyere ndị kpọrọ udo asị.

Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

7 Abụ m onye udo; ma mgbe m kwuru okwu, okwu ha bụ okwu agha.

Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.