Példabeszédek 7
1 Fiam, őrizd meg mondásaimat és parancsaimat rejtsd el magadnál.
Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
2 Őrizd meg parancsaimat, hogy élj és tanomat, mint szemeid fényét.
Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
3 Kösd azokat ujjaidra, írjad azokat szíved táblájára.
Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
4 Mondd a bölcsességnek: nővérem vagy, s rokonnak nevezd az értelmességet;
Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
5 hogy megőrizzen idegen asszonytól, idegen nőtől, ki simává tette beszédjét.
Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
6 Mert házam ablakán, rácsozatomon át tekintettem ki.
Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
7 Ekkor láttam az együgyűek között, észre vettem a fiúk közt egy esztelen ifjút:
En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
8 elhalad az utczán annak szöglete mellett és a házához menő úton lépdel,
Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
9 szürkületkor, a nap estéjén, éj sötétségében és homályban.
In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
10 S íme elejébe egy asszony, parázna ruhájú és álnok szívű;
En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
11 zajongó ő és csapongó, házában nem nyugosznak lábai:
Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
12 egyszer az utczán, másszor piaczokon, minden szöglet mellett leselkedik.
Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
13 Megragadja őt, megcsókolja őt, szemérmetlen arczczal mondja neki:
En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
14 Békeáldozatokkal tartozom, ma megfizettem fogadalmaimat;
Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
15 azért jöttem ki elédbe, hogy fölkeressem színedet, és megtaláltalak.
Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
16 Takarókkal takartam le nyoszolyámat, egyiptomi tarka szövettel;
Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
17 behintettem fekvőhelyemet myrrhával, aloéval s fahéjjal.
Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
18 Jöjj! ittasodjunk szeretettel reggelig, enyelegjünk szerelemben.
Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
19 Mert nincs otthon a férfi, útra ment messzire;
Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
20 a pénzes zacskót kezébe vette, holdtölte napjára fog haza jönni.
Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
21 Elhajlította őt sok rábeszélésével, ajkai simaságával eltántorítja.
Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
22 Megy utána hirtelen, mint ökör, mely a levágásra megyen, s mint békóban fenyítéséhez az oktalan;
Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
23 mígnem nyíl fúrja át máját, a mint madár siet a tőrhöz, s nem tudja, hogy életébe kerül.
Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
24 Most tehát, fiúk, hallgassatok reám s figyeljetek szájam mondásaira:
Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
25 ne térjen az ő utjaira szíved, ne tévelyegj ösvényein;
Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
26 mert sokan vannak a megöltek, kiket elejtett, és számosak mind a meggyilkoltjai.
Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
