לכו נרננה ליהוה נריעה לצור ישענו׃ | 1 |
بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم! |
נקדמה פניו בתודה בזמרות נריע לו׃ | 2 |
با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم! |
כי אל גדול יהוה ומלך גדול על כל אלהים׃ | 3 |
زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان میراند. |
אשר בידו מחקרי ארץ ותועפות הרים לו׃ | 4 |
اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او میباشد. |
אשר לו הים והוא עשהו ויבשת ידיו יצרו׃ | 5 |
آبها و خشکیها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند. |
באו נשתחוה ונכרעה נברכה לפני יהוה עשנו׃ | 6 |
بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم. |
כי הוא אלהינו ואנחנו עם מרעיתו וצאן ידו היום אם בקלו תשמעו׃ | 7 |
ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را میشنوید که میفرماید: |
אל תקשו לבבכם כמריבה כיום מסה במדבר׃ | 8 |
«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند. |
אשר נסוני אבותיכם בחנוני גם ראו פעלי׃ | 9 |
زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند. |
ארבעים שנה אקוט בדור ואמר עם תעי לבב הם והם לא ידעו דרכי׃ | 10 |
مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمیکنند. |
אשר נשבעתי באפי אם יבאון אל מנוחתי׃ | 11 |
پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“» |