תהילים 106

1 הללויה הודו ליהוה כי טוב כי לעולם חסדו׃

سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی.

2 מי ימלל גבורות יהוה ישמיע כל תהלתו׃

کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟

3 אשרי שמרי משפט עשה צדקה בכל עת׃

خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند.

4 זכרני יהוה ברצון עמך פקדני בישועתך׃

ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم.

5 לראות בטובת בחיריך לשמח בשמחת גויך להתהלל עם נחלתך׃

6 חטאנו עם אבותינו העוינו הרשענו׃

ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم.

7 אבותינו במצרים לא השכילו נפלאותיך לא זכרו את רב חסדיך וימרו על ים בים סוף׃

اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند.

8 ויושיעם למען שמו להודיע את גבורתו׃

اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی.

9 ויגער בים סוף ויחרב ויוליכם בתהמות כמדבר׃

دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند.

10 ויושיעם מיד שונא ויגאלם מיד אויב׃

آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی.

11 ויכסו מים צריהם אחד מהם לא נותר׃

همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند.

12 ויאמינו בדבריו ישירו תהלתו׃

آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند.

13 מהרו שכחו מעשיו לא חכו לעצתו׃

ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند.

14 ויתאוו תאוה במדבר וינסו אל בישימון׃

آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند.

15 ויתן להם שאלתם וישלח רזון בנפשם׃

خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت.

16 ויקנאו למשה במחנה לאהרן קדוש יהוה׃

بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند.

17 תפתח ארץ ותבלע דתן ותכס על עדת אבירם׃

آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد،

18 ותבער אש בעדתם להבה תלהט רשעים׃

و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید.

19 יעשו עגל בחרב וישתחוו למסכה׃

بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند.

20 וימירו את כבודם בתבנית שור אכל עשב׃

آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند.

21 שכחו אל מושיעם עשה גדלות במצרים׃

آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند.

22 נפלאות בארץ חם נוראות על ים סוף׃

23 ויאמר להשמידם לולי משה בחירו עמד בפרץ לפניו להשיב חמתו מהשחית׃

آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد.

24 וימאסו בארץ חמדה לא האמינו לדברו׃

بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند.

25 וירגנו באהליהם לא שמעו בקול יהוה׃

آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند.

26 וישא ידו להם להפיל אותם במדבר׃

از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند،

27 ולהפיל זרעם בגוים ולזרותם בארצות׃

و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد.

28 ויצמדו לבעל פעור ויאכלו זבחי מתים׃

بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند.

29 ויכעיסו במעלליהם ותפרץ בם מגפה׃

با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد.

30 ויעמד פינחס ויפלל ותעצר המגפה׃

آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید.

31 ותחשב לו לצדקה לדר ודר עד עולם׃

این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد.

32 ויקציפו על מי מריבה וירע למשה בעבורם׃

بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد.

33 כי המרו את רוחו ויבטא בשפתיו׃

زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند.

34 לא השמידו את העמים אשר אמר יהוה להם׃

آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند،

35 ויתערבו בגוים וילמדו מעשיהם׃

بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند.

36 ויעבדו את עצביהם ויהיו להם למוקש׃

بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند.

37 ויזבחו את בניהם ואת בנותיהם לשדים׃

اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند.

38 וישפכו דם נקי דם בניהם ובנותיהם אשר זבחו לעצבי כנען ותחנף הארץ בדמים׃

خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند.

39 ויטמאו במעשיהם ויזנו במעלליהם׃

با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند.

40 ויחר אף יהוה בעמו ויתעב את נחלתו׃

بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید.

41 ויתנם ביד גוים וימשלו בהם שנאיהם׃

آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند.

42 וילחצום אויביהם ויכנעו תחת ידם׃

دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند.

43 פעמים רבות יצילם והמה ימרו בעצתם וימכו בעונם׃

خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند.

44 וירא בצר להם בשמעו את רנתם׃

با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود.

45 ויזכר להם בריתו וינחם כרב חסדו׃

او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد.

46 ויתן אותם לרחמים לפני כל שוביהם׃

او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند.

47 הושיענו יהוה אלהינו וקבצנו מן הגוים להדות לשם קדשך להשתבח בתהלתך׃

ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم.

48 ברוך יהוה אלהי ישראל מן העולם ועד העולם ואמר כל העם אמן הללו יה׃

متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند!