< מִשְׁלֵי 27 >

אל-תתהלל ביום מחר כי לא-תדע מה-ילד יום 1
Nelielies ar rītdienu; jo tu nezini, ko diena atnesīs.
יהללך זר ולא-פיך נכרי ואל-שפתיך 2
Lai cits tevi slavē un ne paša mute, svešs un ne paša lūpas.
כבד-אבן ונטל החול וכעס אויל כבד משניהם 3
Akmens ir grūts un smiltis smagas, bet ģeķa sēras sūrākas nekā abi.
אכזריות חמה ושטף אף ומי יעמד לפני קנאה 4
Nežēlība ir briesmīga lieta un bardzība ir kā plūdi; bet priekš skaudības, kas tur pastāvēs!
טובה תוכחת מגלה-- מאהבה מסתרת 5
Labāki skaidri pārmācīt, nekā mīlestība, ko nedabū redzēt.
נאמנים פצעי אוהב ונעתרות נשיקות שונא 6
Drauga sitieni nāk no labas sirds, bet viltīga ir nīdētāja skūpstīšana.
נפש שבעה תבוס נפת ונפש רעבה כל-מר מתוק 7
Paēdis arī tīru medu min pa kājām, bet izsalkušam ikviens rūgtums ir salds.
כצפור נודדת מן-קנה-- כן-איש נודד ממקומו 8
Kā putns, kas savu ligzdu atstājis, tāds ir cilvēks, no dzimtenes aizgājis.
שמן וקטרת ישמח-לב ומתק רעהו מעצת-נפש 9
Eļļa un kvēpināšana iepriecina sirdi; tāds mīlīgs ir draugs, kas padomu dod no sirds.
רעך ורעה (ורע) אביך אל-תעזב-- ובית אחיך אל-תבוא ביום אידך טוב שכן קרוב מאח רחוק 10
Neatstāj savu draugu, nedz sava tēva draugu, un savā bēdu laikā neej sava brāļa namā; labāks ir kaimiņš tuvumā, nekā brālis tālumā.
חכם בני ושמח לבי ואשיבה חרפי דבר 11
Esi gudrs, mans dēls, tad mana sirds priecāsies, un es varēšu atbildēt saviem nievātājiem.
ערום ראה רעה נסתר פתאים עברו נענשו 12
Gudrais paredz nelaimi un paglābjās; bet neprāta ļaudis skrien vien un dabū ciest.
קח-בגדו כי-ערב זר ובעד נכריה חבלהו 13
„Atņem tam drēbi; jo viņš priekš sveša galvojis, un tā nezināmā vietā ķīlā to.“
מברך רעהו בקול גדול--בבקר השכים קללה תחשב לו 14
Ja arī cilvēks no paša rīta skaņā balsī savu tuvāko svētī, to viņam tomēr var pārgriezt par lāstiem.
דלף טורד ביום סגריר ואשת מדונים (מדינים) נשתוה 15
Bez gala pil, kad lietus līst, un rējēja sieva tāda pat.
צפניה צפן-רוח ושמן ימינו יקרא 16
Kas tādu grib valdīt, tas valda vēju un tur eļļu savā rokā.
ברזל בברזל יחד ואיש יחד פני-רעהו 17
Dzelzs trinās pie dzelzs un cilvēks trinās pie cilvēka.
נצר תאנה יאכל פריה ושמר אדניו יכבד 18
Kas vīģes koku kopj, ēdīs viņa augļus, un kas par savu kungu gādā, taps godā.
כמים הפנים לפנים-- כן לב-האדם לאדם 19
Kā vaigam vaigs atspīd ūdenī, tā cilvēka sirds cilvēkam.
שאול ואבדה לא תשבענה ועיני האדם לא תשבענה (Sheol h7585) 20
Elle un bezdibenis nav pildāmi, tāpat cilvēka acis nav pildāmas. (Sheol h7585)
מצרף לכסף וכור לזהב ואיש לפי מהללו 21
Kausējams katls sudrabam, ceplis zeltam, un vīrs pēc savas slavas.
אם תכתוש-את-האויל במכתש בתוך הריפות-- בעלי לא-תסור מעליו אולתו 22
Ja tu ģeķi piestā ar piestalu putraimos sagrūstu, ģeķība no viņa neatstāsies.
ידע תדע פני צאנך שית לבך לעדרים 23
Liec labi ziņā savus sīkos lopus un ņem vērā savus ganāmos,
כי לא לעולם חסן ואם-נזר לדור דור (ודור) 24
Jo mantas nepaliek mūžīgi, nedz ķēniņa kronis uz radu radiem.
גלה חציר ונראה-דשא ונאספו עשבות הרים 25
(Bet) kad siens nopļauts, un jauns zaļums nācis, un zāles uz kalniem salasītas,
כבשים ללבושך ומחיר שדה עתודים 26
Tad tev jēri būs apģērbam, un āži par tīruma maksu,
ודי חלב עזים--ללחמך ללחם ביתך וחיים לנערותיך 27
Un kazu piena būs diezgan tev un tavam namam par barību un par uzturu tavām kalponēm.

< מִשְׁלֵי 27 >