< Zabura 92 >

1 Zabura ce. Waƙa ce. Domin ranar Asabbaci. Yana da kyau a yabi Ubangiji a kuma yi kiɗi ga sunanka, ya Mafi Ɗaukaka,
Ein salme, ein song til kviledagen. Det er godt å prisa Herren, og å syngja ditt namn lov, du Høgste,
2 don a yi shelar ƙaunarka da safe amincinka kuma da dare,
å kunngjera di miskunn um morgonen og din truskap um næterne,
3 da kiɗin molo mai tsirkiya goma da kuma ƙarar garaya.
med tistrengs-cither og med harpa, med tankefullt spel på cither.
4 Gama ka sa na yi murna ta wurin ayyukanka, ya Ubangiji; na rera don farin ciki saboda ayyukan hannuwanka.
For du hev gledt meg, Herre, med ditt verk, og eg vil fegnast yver det dine hender hev gjort.
5 Ina misalin ayyukanka, ya Ubangiji, tunaninka da zurfi suke ƙwarai!
Kor store dine gjerningar er, Herre! Ovdjupe er dine tankar.
6 Mutum marar azanci ba zai sani ba, wawa ba zai gane ba,
Ein uvitug mann kjenner ikkje til det, og ein dåre skynar det ikkje.
7 cewa ko da yake mugaye suna girma kamar ciyawa kuma dukan masu aikata mugunta suna haɓaka, za a hallaka su har abada.
Når dei ugudlege grønkar som gras, og alle illgjerningsmenner blømer, so er det til deira tyning til æveleg tid.
8 Amma kai, ya Ubangiji, za a ɗaukaka har abada.
Men du, Herre, er høg i all æva.
9 Gama tabbatacce abokan gābanka, ya Ubangiji, tabbatacce abokan gābanka za su hallaka; za a watsar da dukan masu aikata mugunta.
For sjå dine fiendar, Herre - for sjå, dine fiendar skal forgangast, alle illgjerningsmenner vert spreidde.
10 Ka ɗaukaka ƙahona kamar na ɓauna; an zubo mai masu kyau a kaina.
Du lyfter upp mitt horn som hornet til villuksen, frisk olje er rent yver meg.
11 Idanuna sun ga fāɗuwar maƙiyana; kunnuwana sun ji kukan mugayen maƙiyana.
Og mitt auga skal sjå med lyst på mine fiendar, og øyro mine høyra um dei vonde som stend upp imot meg.
12 Adalai za su haɓaka kamar itacen dabino, za su yi girma kama al’ul na Lebanon;
Den rettferdige skal renna upp som palmetreet, som ceder på Libanon skal han veksa.
13 da aka daddasa a gidan Ubangiji, za su haɓaka a filayen gidan Allahnmu.
Dei er planta i Herrens hus og skal grønka i Guds fyregardar.
14 Za su ci gaba da ba da’ya’ya a tsufansu, za su kasance ɗanye kuma kore shar,
Endå i høg alder skyt dei friske renningar, dei er groande og grønkande
15 suna shela cewa, “Ubangiji adali ne; shi ne Dutsena, kuma babu mugunta a cikinsa.”
til å forkynna at Herren er rettvis, han, mitt berg, og at det ingen urett er i honom.

< Zabura 92 >