Zabura 78

1 Maskil na Asaf. Ya mutanena, ku ji koyarwata; ku saurari kalmomin bakina.

Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!

2 Zan buɗe bakina da misalai, zan faɗi ɓoyayyun abubuwa, abubuwan dā,

Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.

3 abin da muka ji muka kuma sani, abubuwan da kakanninmu suka faɗa mana.

Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,

4 Ba za mu ɓoye su wa’ya’yanmu ba; za mu faɗa wa tsara mai zuwa ayyukan da suka zama yabo na Ubangiji, ikonsa, da abubuwan banmamakin da ya aikata.

det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.

5 Ya kafa ƙa’idodi wa Yaƙub ya kuma kafa doka a cikin Isra’ila, wadda ya umarce kakanni-kakanninmu su koya wa’ya’yansu,

Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,

6 don tsara na biye su san su, har da’ya’yan da ba a riga an haifa ba, su kuma su faɗa wa’ya’yansu.

so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,

7 Ta haka za su dogara ga Allah ba kuwa za su manta da ayyukansa ba amma za su kiyaye umarnansa.

og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,

8 Ba za su zama kamar kakanni kakanninsu ba, masu taurinkai da kuma tsara masu tayarwa, waɗanda zukatansu ba su yi biyayya ga Allah ba, waɗanda zukatansu ba su yi aminci ga Allah ba.

og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.

9 Mutanen Efraim, ko da yake suna da bakkuna, suka juya da baya a ranar yaƙi;

Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.

10 ba su kiyaye alkawarin Allah ba suka kuma ƙi su yi rayuwa ta wurin dokarsa.

Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.

11 Suka manta da abin da ya aikata, abubuwan banmamakin da ya nuna musu.

Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.

12 Ya yi mu’ujizai a idanun kakanninsu a ƙasar Masar, a yankin Zowan.

For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.

13 Ya raba teku ya kuma bi da su ciki; ya sa ruwa ya tsaya daram kamar bango.

Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.

14 Ya bishe su da girgije da rana da kuma haske daga wuta dukan dare.

Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.

15 Ya tsage duwatsu a cikin hamada ya kuma ba su ruwaye a yalwace kamar tekuna;

Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.

16 ya fid da rafuffuka daga dutsen da ya tsaga ya sa ruwa ya gudu kamar koguna.

Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.

17 Amma suka ci gaba da yin masa zunubi, suna tayarwa a cikin hamada a kan Mafi Ɗaukaka.

Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.

18 Da gangan suka gwada Allah ta wurin neman abincin da suke kwaɗayi.

Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.

19 Suka yi magana a kan Allah, suna cewa, “Allah zai iya shimfiɗa tebur a cikin hamada?

Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?

20 Sa’ad da ya bugi dutse, ruwa ya ɓulɓulo, rafuffuka suka yi gudu a yalwace. Amma zai iya ba mu abinci? Zai iya tanada wa mutanensa nama?”

Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»

21 Sa’ad da Ubangiji ya ji su, ya yi fushi ƙwarai; wutarsa ta ɓarke a kan Yaƙub, hasalarsa kuwa ta tashi a kan Isra’ila,

Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;

22 gama ba su gaskata ga Allah ba ko su dogara ga cetonsa.

for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.

23 Duk da haka ya ba da umarni ga sarari a bisa ya kuma buɗe ƙofofin sammai;

Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.

24 ya sauko da Manna wa mutanensa don su ci, ya ba su hatsin sama.

Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.

25 Mutane suka ci burodin mala’iku; ya aika musu dukan abincin da za su iya ci.

Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.

26 Ya saki iskar gabas daga sammai ya kuma saki iskar yamma ta wurin ikonsa.

Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.

27 Ya sauko da nama a kansu kamar ƙura, tsuntsaye masu firiya kamar yashi a bakin teku.

Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,

28 Ya sa suka sauka a cikin sansaninsu, ko’ina kewaye da tentunansu.

og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.

29 Suka ci har suka sami fiye da abin da ya ishe su, gama ya ba su abin da suka yi kwaɗayi.

Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.

30 Amma kafin su juyo daga abincin da suka yi kwaɗayi, kai tun ma yana a bakunansu,

Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,

31 fushin Allah ya ƙuna a kansu; ya karkashe waɗanda suka fi ƙiba a cikinsu, yana yankan matasan Isra’ila.

då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.

32 Duk da haka, suka ci gaba da yin zunubi; duk da abubuwan banmamakinsa, ba su gaskata ba.

Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.

33 Saboda haka ya sa kwanakinsu suka ƙare a banza shekarunsu kuma cikin masifa.

Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.

34 A duk sa’ad da Allah ya kashe su, sai su neme shi; sukan juyo a natse gare shi.

Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,

35 Sun tuna cewa Allah ne Dutsensu, cewa Allah Mafi Ɗaukaka ne Mai fansarsu.

og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.

36 Amma sai su yi ta yin masa zaƙin baki, suna masa ƙarya da harsunansu;

Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.

37 zukatansu ba sa biyayya gare shi, ba su da aminci ga alkawarinsa.

Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.

38 Duk da haka ya kasance mai jinƙai; ya gafarta laifofinsu bai kuwa hallaka su ba. Sau da sau ya janye fushinsa bai kuwa sa fushinsa yă ƙuna ba.

Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.

39 Ya tuna cewa su naman jiki ne kawai, iska mai wucewa da ba ta dawowa.

Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.

40 Sau da yawa sun tayar masa a cikin hamada suka kuma ɓata masa rai a jeji!

Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!

41 Sau da sau suka riƙa gwada Allah; suka tsokane Mai Tsarki na Isra’ila.

Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.

42 Ba su tuna da ikonsa, a ranar da ya fanshe su daga mai danniya,

Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,

43 ranar da ya nuna mu’ujizansa a Masar abubuwan banmamakinsa a yankin Zowan ba.

då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.

44 Ya mai da kogunansu suka zama jini; ba su iya sha daga rafuffuka ba.

Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.

45 Ya aika da tarin ƙudajen da suka cinye su, da kwaɗin da suka wahalshe su.

Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.

46 Ya ba da hatsinsu ga fāra, amfanin gonakinsu ga ɗango.

Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.

47 Ya lalace inabinsu da ƙanƙara itatuwan al’ul nasu kuma da jaura.

Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.

48 Ya miƙa shanunsu ga ƙanƙara, tumakinsu ga aradun tsawa.

Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.

49 Ya saki musu fushinsa mai zafi, hasalarsa, zafin rai da kuma ɓacin ransa, ƙungiyar mala’iku masu hallakarwa.

Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.

50 Ya shirya hanya wa fushinsa; bai tsare ransu daga mutuwa ba amma ya miƙa su ga annoba.

Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.

51 Ya bugi kowane ɗan fari na Masar, mafari ƙarfin mazantakansu a tentunan Ham.

Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.

52 Amma ya fitar da mutanensa kamar garke; ya bi da su kamar tumaki ta cikin hamada.

Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.

53 Ya bi da su lafiya ƙalau, don kada su ji tsoro; amma teku ya cinye abokan gābansu.

Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.

54 Ta haka ya kawo su iyakar ƙasa mai tsarki, zuwa ƙasar tudun da hannunsa na dama ya kame.

Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.

55 Ya kori al’ummai a gabansu ya rarraba ƙasashensu gare su a matsayin gādo; ya zaunar da kabilan Isra’ila a gidajensu.

Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.

56 Amma suka gwada Allah suka tayar wa Mafi Ɗaukaka; ba su kiyaye ƙa’idodinsa ba.

Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.

57 Kamar kakanninsu suka zama marasa biyayya da marasa aminci, marar tabbas kamar tanƙwararren baka.

Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.

58 Suka ba shi haushi da masujadansu na kan tudu; suka tayar da kishinsa da gumakansu.

Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.

59 Sa’ad da Allah ya ji su, ya yi fushi ƙwarai; ya ƙi Isra’ila gaba ɗaya.

Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.

60 Ya yashe tabanakul na Shilo, tentin da ya kafa a cikin mutane.

Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.

61 Ya aika da akwatin alkawarin ƙarfinsa zuwa bauta, darajarsa zuwa cikin hannuwan abokin gāba.

Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.

62 Ya ba da mutanensa ga takobi; ya yi fushi ƙwarai da gādonsa.

Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.

63 Wuta ta cinye matasansu maza,’yan matansu kuma ba su da waƙoƙin aure;

Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.

64 aka karkashe firistocinsu, gwaurayensu kuwa ba su iya makoki ba.

Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja

65 Sa’an nan Ubangiji ya farka sai ka ce daga barcinsa, kamar yadda mutum kan farka daga buguwar ruwan inabi.

Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.

66 Ya kori abokan gābansa; ya sa suka sha madawwamiyar kunya.

Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.

67 Sa’an nan ya ƙi tentunan Yusuf, bai zaɓi kabilar Efraim ba;

Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.

68 amma ya zaɓi kabilar Yahuda, Dutsen Sihiyona, wanda ya ƙaunaci.

Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.

69 Ya gina wurinsa mai tsarki kamar bisa, kamar duniyar da ya kafa har abada.

Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.

70 Ya zaɓi Dawuda bawansa ya kuma ɗauke shi daga ɗakin tumaki;

Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.

71 daga kiwon tumaki ya kawo shi don yă kuma zama makiyayin mutanensa Yaƙub, na Isra’ila gādonsa.

Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.

72 Dawuda kuwa ya zama makiyayinsu da mutuncin zuciya; da hannuwa masu gwaninta ya bi da su.

Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.