Zabura 120

1 Waƙar haurawa. Na yi kira ga Ubangiji cikin damuwata, ya kuwa amsa mini.

Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

2 Ka cece ni, ya Ubangiji, daga leɓuna masu ƙarya da kuma daga harsuna masu yaudara.

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

3 Me zai yi maka, me kuma ya fi, ya kai harshe mai yaudara?

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

4 Zai hukunta ku da kibiyoyi masu tsini na jarumi, tare da garwashin wuta na itacen tsintsiya.

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

5 Kaitona da nake zama a Meshek, da nake zama a ciki tentunan Kedar!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

6 Da daɗewa na zauna a cikin waɗanda suke ƙin salama.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

7 Ni mutum ne mai salama; amma sa’ad da na yi magana, su sai su yi ta yaƙi.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.