Zabura 120

1 Waƙar haurawa. Na yi kira ga Ubangiji cikin damuwata, ya kuwa amsa mini.

Kasang laa. Patang ka khang naah Angraeng to ka kawk, ka kawkhaih lok to anih mah ang pathim.

2 Ka cece ni, ya Ubangiji, daga leɓuna masu ƙarya da kuma daga harsuna masu yaudara.

Aw Angraeng, amsawnlok thuihaih pahninawk hoi alinghaih palainawk thung hoiah na pahlong ah.

3 Me zai yi maka, me kuma ya fi, ya kai harshe mai yaudara?

Aw aling thaih palai nang, kawbaktih danpaekhaih maw nang paek han? To tih ai boeh loe na nuiah timaw ka sak han?

4 Zai hukunta ku da kibiyoyi masu tsini na jarumi, tare da garwashin wuta na itacen tsintsiya.

Nang loe thacak kami ih kasum palaa hoi hmai kamngaeh thing hoiah thuitaek han oh.

5 Kaitona da nake zama a Meshek, da nake zama a ciki tentunan Kedar!

Kedar ih kahni im ah ka oh moe, Meshek ah ka oh pongah, kai han khosak bingh!

6 Da daɗewa na zauna a cikin waɗanda suke ƙin salama.

Ka hinghaih hnuma moe, angdaehhaih hnuma kami hoi nawnto ohhaih atue sawk parai boeh.

7 Ni mutum ne mai salama; amma sa’ad da na yi magana, su sai su yi ta yaƙi.

Kai loe angdaehhaih koeh kami ah ka oh; toe lok ka thuih naah, nihcae loe misa angcoenghaih to koeh o lat.