Zabura 119
1 Albarka ta tabbata ga waɗanda rayuwarsu ba ta da abin zargi, waɗanda suke tafiya bisa ga dokar Ubangiji.
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 Albarka ta tabbata ga waɗanda suke kiyaye ƙa’idodinsa suke kuma nemansa da dukan zuciyarsu.
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 Ba sa yin wani abin da ba daidai ba; suna tafiya a hanyoyinsa.
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 Ka shimfiɗa farillan da dole a yi biyayya da su.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 Kash, da a ce hanyoyina tsayayyu ne a yin biyayya da ƙa’idodinka mana!
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 Da ba zan sha kunya ba sa’ad da na lura da dukan umarnanka.
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 Zan yabe ka da zuciya ta gaskiya yayinda nake koyon dokokinka masu adalci.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 Zan yi biyayya da ƙa’idodinka; kada ka yashe ni ɗungum.
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 Yaya matashi zai kiyaye hanyarsa da tsabta? Sai ta yin rayuwa bisa ga maganarka.
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Na neme ka da dukan zuciyata; kada ka bar ni in kauce daga umarnanka.
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 Na ɓoye maganarka a cikin zuciyata don kada in yi maka zunubi.
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 Yabo ya tabbata gare ka, ya Ubangiji; ka koya mini ƙa’idodinka.
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Da leɓunana na ba da labarin dukan dokokin da suka fito bakinka.
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Na yi farin ciki da bin farillanka yadda mutum yakan yi farin ciki da arziki mai yawa.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 Na yi tunani a kan farillanka na kuma lura da hanyoyinka.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 Na yi murna a cikin ƙa’idodinka; ba zan ƙyale maganarka ba.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 Ka yi alheri ga bawanka, zan kuwa rayu; zan yi biyayya da maganarka.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 Ka buɗe idanuna don in iya gani abubuwan banmamaki a cikin dokarka.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 Ni baƙo ne a duniya; kada ka ɓoye mini umarnanka.
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 Zuciyata ta ƙosa saboda marmari don dokokinka koyaushe.
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 Ka tsawata wa masu fariya, waɗanda suke la’anta waɗanda kuma suka kauce daga umarnanka.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 Ka cire mini ba’a da reni, gama ina kiyaye farillanka.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 Ko da yake masu mulki sun zauna tare suna ɓata mini suna, bawanka zai yi tunani a kan ƙa’idodinka.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 Farillanka ne abin farin cikina; su ne mashawartana.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 An kwantar da ni ƙasa cikin ƙura; ka kiyaye raina bisa ga maganarka.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 Na ba da labari hanyoyina ka kuma amsa mini; ka koya mini ƙa’idodinka.
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 Bari in gane koyarwar farillanka; sa’an nan zan yi tunani a kan abubuwan banmamakinka.
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 Raina ya gaji da baƙin ciki; ka ƙarfafa ni bisa ga maganarka.
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 Ka kiyaye ni daga hanyoyin ruɗu; ka yi mini alheri ta wurin dokokinka.
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 Na zaɓi hanyar gaskiya; na sa zuciyata a kan dokokinka.
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 Na riƙe farillanka kankan, ya Ubangiji; kada ka sa in sha kunya.
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 Ina gudu a kan hanyar umarnanka, gama ka’yantar da zuciyata.
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 Ka koya mini Ya Ubangiji, don in bi ƙa’idodinka; sa’an nan zan kiyaye su har ƙarshe.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 Ka ba ni ganewa, zan kuwa kiyaye dokarka in kuma yi biyayya da ita da dukan zuciyata.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 Ka bi da ni a hanyar umarnanka, gama a can zan sami farin ciki.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 Ka juye zuciyata wajen farillanka ba wajen riba ta sonkai ba.
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 Ka juye idanuna daga abubuwa marasa amfani; ka kiyaye raina bisa ga maganarka.
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 Ka cika alkawarinka ga bawanka, saboda a ji tsoronka.
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 Ka kawar da shan kunyar da nake tsoro, gama dokokinka nagari ne.
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 Ina marmarin farillanka ƙwarai! Ka kiyaye raina cikin adalcinka.
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 Bari ƙaunarka marar ƙarewa ta zo gare ni, ya Ubangiji, cetonka bisa ga alkawarinka;
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 sa’an nan zan amsa wa masu cin mutuncina, gama na dogara ga maganarka.
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 Kada ka ƙwace maganarka daga bakina, gama na sa zuciyata a dokokinka.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 Kullayaumi zan yi biyayya da dokokinka, har abada abadin.
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 Zan yi ta yawo a sake gama na nemi farillanka.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 Zan yi maganar farillanka a gaban sarakuna ba kuwa za a kunyata ni ba,
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 gama ina farin ciki da umarnanka saboda ina ƙaunarsu.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 Na ɗaga hannuwana ga umarnanka, waɗanda nake ƙauna, ina kuma tunani a kan ƙa’idodinka.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 Tuna da maganarka ga bawanka, gama ka ba ni bege.
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 Ta’aziyyata cikin wahalata ita ce alkawarinka yana kiyaye raina.
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 Masu fariya suna yi mini ba’a ba tare da an hana su ba, amma ban rabu da dokar ba.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 Na tuna da dokokinka na tun dā, ya Ubangiji, na kuwa sami ta’aziyya a cikinsu.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 Fushi ya kama ni saboda mugaye, waɗanda suka keta dokokinka.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 Ƙa’idodinka su ne kan waƙata a duk inda na sauka.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 Da dare na tuna da sunanka, ya Ubangiji, zan kuwa kiyaye dokarka.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 Wannan shi ne na saba yi, ina yin biyayya da farillanka.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 Kai ne rabona, ya Ubangiji; na yi alkawarin in kiyaye maganarka.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 Na nemi fuskarka da dukan zuciyata; ka yi mini alheri bisa ga alkawarinka.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 Na lura da hanyoyina na kuma mayar da matakaina ga farillanka.
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 Zan gaggauta ba zan ɓata lokaci ba in yi biyayya da umarnanka.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 Ko da yake mugaye sun ɗaura ni da igiyoyi, ba zan manta da dokokinka ba.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 Da tsakar dare nakan tashi in gode maka saboda dokokinka masu adalci.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 Ni aboki ne ga duk mai tsoronka, ga duk wanda yake bin farillanka.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 Duniya ta cika da ƙaunarka, ya Ubangiji; ka koya mini ƙa’idodinka.
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 Ka yi wa bawanka alheri bisa ga maganarka, ya Ubangiji.
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 Ka koya mini sani da kuma hukunci mai kyau, gama na gaskata a umarnanka.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 Kafin in sha wahala na kauce, amma yanzu ina biyayya da maganarka.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 Kai nagari ne, kuma abin da kake yi yana da kyau; ka koya mini ƙa’idodinka.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 Ko da yake masu fariya sun shafe ni da ƙarairayi, na kiyaye farillanka da dukan zuciyata.
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 Zukatansu sun yi tauri da kuma marasa tausayi amma ina farin ciki a dokarka.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 Ya yi kyau da na sha wahala don in koyi ƙa’idodinka.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 Doka daga bakinka ya fi mini daraja fiye da azurfa da zinariya guda dubu.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 Hannuwanka ne suka yi suka kuma siffanta ni; ka ba ni ganewa don in koyi umarnanka.
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 Bari waɗanda suke tsoronka su yi farin ciki sa’ad da suke gan ni, gama na sa zuciyata a maganarka.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 Ya Ubangiji na sani, cewa dokokinka masu adalci ne, kuma cikin aminci ka hore ni.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 Bari ƙaunarka marar ƙarewa tă yi mini ta’aziyya, bisa ga alkawarinka ga bawanka.
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 Bari tausayinka yă zo mini don in rayu, gama dokarka ce farin cikina.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 Bari masu girman kai su sha kunya saboda abubuwa marasa kyau da suke yi mini ba dalili; amma zan yi tunani a kan farillanka.
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 Bari waɗanda suke tsoronka su juya gare ni, waɗanda suka gane da farillanka.
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 Bari zuciyata ta kasance marar abin zargi wajen ƙa’idodinka, don kada in sha kunya.
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 Raina ya tafke da marmari don cetonka, amma na sa zuciyata a maganarka.
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 Idanuna sun gaji, suna jiran alkawarinka; Na ce, “Yaushe za ka ta’azantar da ni?”
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 Ko da yake ni kamar salkar ruwan inabi ne a cikin hayaƙi, ban manta da ƙa’idodinka ba.
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 Har yaushe bawanka zai yi ta jira? Yaushe za ka hukunta masu tsananta mini?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 Masu girman kai sun haƙa mini rami, sun ƙetare dokarka.
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 Dukan umarnanka abin dogara ne; ka taimake ni, gama mutane suna tsananta mini ba dalili.
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 Sun kusa gama da ni a duniya, amma ban bar bin farillanka ba.
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 Ka kiyaye raina bisa ga ƙaunarka, zan kuwa yi biyayya da farillan bakinka.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 Maganarka, ya Ubangiji madawwamiya ce; tana nan daram a cikin sammai.
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 Amincinka yana cin gaba cikin dukan zamanai; ka kafa duniya ta kuma dawwama.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 Dokokinka sun dawwama har yă zuwa yau, gama dukan abubuwa suna maka hidima.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 Da ba don dokarka ce farin cikina ba, da na hallaka a cikin azabana.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 Ba zan taɓa manta da farillanka ba, gama ta wurinsu ne ka kiyaye raina.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 Ka cece ni, gama ni naka ne; na yi ƙoƙarin neman farillanka.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 Mugaye suna jira su hallaka ni, amma zan yi ta tunani a kan farillanka.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 Ga duk cikakke na ga kāsawa; amma umarnanka ba su da iyaka.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 Kash, ga yadda nake ƙaunar dokarka! Ina tunani a kanta dukan yini.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 Umarnanka suna sa in zama mai hikima fiye da abokan gābana, gama kullum suna tare da ni.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 Ina da ganewa sosai fiye da dukan malamaina, gama ina tunani a kan farillanka.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 Ina da ganewa fiye da dattawa, gama ina biyayya da farillanka.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 Na kiyaye ƙafafuna daga kowace muguwar hanya domin in yi biyayya da maganarka.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 Ban rabu da dokokinka ba, gama kai da kanka ne ka koya mini.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 Ɗanɗanon maganarka akwai zaki, sun ma fi zuma zaki a bakina!
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 Na sami ganewa daga farillanka; saboda haka ina ƙin kowace hanyar da ba daidai ba.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 Maganarka fitila ce ga ƙafafuna haske kuma a kan hanyata.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 Na yi rantsuwa na kuma tabbatar da shi, cewa zan bi dokokinka masu adalci.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 Na sha wahala sosai; ka kiyaye raina, ya Ubangiji, bisa ga maganarka.
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 Ka karɓi yabon bakina da nake yi da yardar rai, ya Ubangiji, ka kuwa koya mini dokokinka.
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 Ko da yake kullum ina riƙe da raina a hannuwana, ba zan manta da dokarka ba.
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 Mugaye sun kafa mini tarko, amma ban kauce daga farillanka ba.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 Farillanka su ne gādona har abada; su ne farin cikin zuciyata.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 Zuciyata ta shirya a kan kiyaye ƙa’idodinka har ƙarshe.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 Na ƙi mutane masu baki biyu, amma ina ƙauna dokarka.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 Kai ne mafakata da garkuwata; na sa zuciyata a maganarka.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 Ku rabu da ni, ku masu aikata mugunta, don in kiyaye umarnan Allahna!
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 Ka raya ni bisa ga alkawarinka, zan kuwa rayu; kada ka bari a gwale sa zuciyata.
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 Ka riƙe ni za a kuma cece ni; kullayaumi zan ɗauka ƙa’idodinka da muhimmanci.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 Ka ki dukan waɗanda suka kauce daga ƙa’idodinka, gama yaudararsu banza ne.
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 Dukan mugayen duniya ka zubar kamar datti; saboda haka nake ƙaunar farillanka.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 Naman jikina na rawan jiki don tsoronka; na cika da tsoron dokokinka.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 Na aikata abin da yake mai adalci da kuma daidai; kada ka ni a hannun masu danne ni.
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 Ka tabbatar da lafiyar bawanka; kada ka bar masu girman kai su danne ni.
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 Idanuna sun gaji, da jiran cetonka, da jiran alkawarinka mai adalci.
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 Ka yi da bawanka bisa ga ƙaunarka ka kuma koya mini ƙa’idodinka.
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 Ni bawanka ne, ka ba ni fahimi don in gane farillanka.
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 Lokaci ya yi da za ka yi wani abu, ya Ubangiji; ana karya dokarka.
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 Saboda ina ƙaunar umarnanka fiye da zinariya, kai, fiye da zinariya zalla,
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 saboda kuma ina lura da dukan farillanka da kyau, na ƙi kowace hanyar da ba daidai ba.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 Farillanka masu banmamaki ne; saboda haka nake yin biyayya da su.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 Fassarar maganganunka sukan ba da haske; sukan ba da ganewa ga marar ilimi.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 Ina hakkin da bakina a buɗe, ina marmarin umarnanka.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 Ka juye wurina ka kuma yi mini jinƙai, yadda kullum ka yi wa waɗanda suke ƙaunar sunanka.
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 Ka bi da sawuna bisa ga maganarka; kada ka bar zunubi yă mallake ni.
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 Ka fanshe ni daga mutane masu danniya, don in yi biyayya da farillanka.
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 Ka sa fuskarka ta haskaka a kan bawanka ka kuma koya mini ƙa’idodinka.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 Hawaye suna malalowa daga idanuna kamar rafi, gama ba a biyayya da dokarka.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 Mai adalci ne kai, ya Ubangiji, dokokinka kuma daidai ne.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 Farillan da ka shimfiɗa masu adalci ne; su kuma abin dogara ne ƙwarai.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 Kishina ya cinye ni ɗungum, gama abokan gābana sun yi biris da maganganunka.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 An gwada alkawuranka sarai, bawanka kuwa yana ƙaunarsu.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 Ko da yake ni ba kome ba ne an kuwa rena ni, ba na manta da farillanka.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 Adalcinka dawwammame ne dokar kuma gaskiya ce.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 Wahala da damuwa suna a kaina, amma umarnanka su ne farin cikina.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 Farillanka daidai ne har abada; ka ba ni ganewa don in rayu.
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 Na yi kira da dukan zuciyata; ka amsa mini, ya Ubangiji, zan kuwa yi biyayya da ƙa’idodinka.
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 Na yi kira gare ka; ka cece ni zan kuwa kiyaye farillanka.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 Na tashi kafin fitowar rana na kuma yi kukan neman taimako; na sa zuciyata a maganarka.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 Ban rufe idanuna ba dukan dare, don in yi tunani a kan alkawuranka.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 Ka ji muryata bisa ga ƙaunarka; ka kiyaye raina, ya Ubangiji, bisa ga dokokinka.
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 Waɗanda suke ƙirƙiro mugayen dabaru suna nan kusa, amma suna nesa da dokarka.
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 Duk da haka kana kusa, ya Ubangiji, kuma dukan umarnanka gaskiya ne.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 Tun tuni na koyi daga farillanka cewa ka kafa su su kasance har abada.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 Ka dubi wahalata ka cece ni, gama ban manta da dokarka ba.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 Ka kāre manufata ka kuma fanshe ni, ka cece rai na kamar yadda ka alkawarta!
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 Ceto yana nesa da mugaye, gama ba sa neman ƙa’idodinka.
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 Tausayinka da girma yake, ya Ubangiji; ka kiyaye raina bisa ga dokokinka.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 Maƙiya masu yawa ne suke tsananta mini, amma ban rabu da farillanka ba.
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 Na dubi marasa aminci da ƙyama, gama ba sa yin biyayya da maganarka.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 Dubi yadda nake ƙaunar farillanka; ka kiyaye raina, ya Ubangiji, bisa ga ƙaunarka.
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 Dukan maganganunka gaskiya ne; dukan dokokinka masu adalci madawwami ne.
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 Masu mulki suna tsananta mini ba dalili, amma zuciyata na rawan jiki game da maganarka.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 Ina farin ciki da alkawarinka kamar yadda wani kan sami ganima mai girma.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 Na ƙi ina kuma ƙyamar ƙarya amma ina ƙaunar dokarka.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 Sau bakwai a rana ina yabonka saboda dokokinka masu adalci.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 Waɗanda suke ƙaunar dokarka suna da babban salama, kuma babu abin da zai sa su yi tuntuɓe.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 Ina jiran cetonka, ya Ubangiji, ina kuma bin umarnanka.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 Ina biyayya da farillanka, gama ina ƙaunarsu ƙwarai.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 Ina biyayya da farillanka da kuma koyarwarka, gama dukan hanyoyina sanannu ne gare ka.
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 Bari kukata ta zo gare ka, ya Ubangiji; ka ba ni ganewa bisa ga maganarka.
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 Bari roƙona yă zo gabanka; ka cece ni bisa ga alkawarinka.
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 Bari leɓunana su cika da yabonka, gama ka koya mini ƙa’idodinka.
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 Bari harshena yă rera game da maganarka, gama dukan umarnanka masu adalci ne.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 Bari hannunka yă kasance a shirye don yă taimake ni, gama na zaɓi farillanka.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 Ina marmarin cetonka, ya Ubangiji, dokarka kuwa ita ce farin cikina.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 Bari in rayu don in yabe ka, bari kuma dokokinka su raya ni.
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 Na kauce kamar ɓatacciyar tunkiya. Ka nemi bawanka, gama ban manta da umarnanka ba.
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
