Karin Magana 8

1 Hikima ba ta yin kira ne? Fahimi ba ya tā da muryarsa ne?

Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?

2 A ƙwanƙoli a kan hanya, inda hanyoyi suka haɗu, ta ɗauki matsayinta;

Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.

3 kusa da ƙofofin shiga cikin birni, a mashigai, ta tā da murya,

Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:

4 “Gare ku, ya mutane, nake kira; na tā da muryata ga dukan’yan adam.

Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:

5 Ku da kuke marasa azanci, ku yi hankali; ku da kuke wawaye, ku nemi fahimi.

Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

6 Ku saurara, gama ina da abubuwa masu darajan da zan faɗa; na buɗe leɓunana don in faɗa abin da yake daidai.

Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.

7 Bakina yana magana abin da yake gaskiya, gama leɓunana sun ƙi mugunta.

Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.

8 Dukan kalmomin bakina suna da adalci; babu waninsu da ya karkace ko kuwa ƙarya ne.

Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

9 Ga mai tunani dukansu daidai ne; ba su da laifi ga waɗanda suke da sani.

Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

10 Ku zaɓi umarnina a maimakon azurfa, sani a maimakon zinariya zalla,

Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.

11 gama hikima ta fi lu’ulu’ai daraja, kuma ba abin da kake sha’awa da za a kwatanta da ita.

Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.

12 “Ni, hikima, ina zama tare da hankali; ina da sani da iya rarrabewa.

Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

13 Jin tsoron Ubangiji shi ne ƙin mugunta; ina ƙin girman kai da fariya, halin mugunta da kuma muguwar magana.

Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.

14 Shawara da yin tunani mai kyau nawa ne; ina da fahimi da kuma iko.

De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

15 Ta wurina sarakuna suke mulki masu mulki kuma suke yin dokokin da suke da adalci;

Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.

16 ta wurina sarakuna suke mulki, da kuma dukan manyan mutanen da suke mulkin duniya.

Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.

17 Ina ƙaunar waɗanda suke ƙaunata, kuma waɗanda suke nemana sukan same ni.

Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.

18 Tare da ni akwai wadata da girmamawa, dukiya da wadata masu dawwama.

Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.

19 ’Ya’yan itacena sun fi zinariya zalla; amfanin gonar da nake bayar ya fi azurfa mafi kyau.

Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.

20 Ina tafiya a hanyar adalci, a kan hanyoyin gaskiya,

Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;

21 ina ba da wadata ga waɗanda suke ƙaunata ina sa wuraren ajiyarsu su cika.

Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

22 “Ubangiji ya kawo ni a matsayi na farko na ayyukansa, kafin ayyukansa na tuntuni;

La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.

23 an naɗa ni tun fil azal, daga farko, kafin duniya ta kasance.

Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.

24 Sa’ad da babu tekuna, aka haife ni, sa’ad da babu maɓulɓulai masu ruwa;

Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.

25 kafin a kafa duwatsu a wurarensu, kafin tuddai ma, an haife ni,

Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;

26 kafin ya yi duniya ko gonaki ko wata ƙurar duniya.

Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

27 Ina nan sa’ad da ya kafa sammai a wurarensu, sa’ad da ya shata sararin sama a kan fuskar zurfafa,

Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,

28 sa’ad da ya kafa gizagizai a bisa ya kuma kafa maɓulɓulan zurfafa daram,

Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

29 sa’ad da ya ba wa teku iyakarsa domin kada ruwaye su zarce umarninsa, da kuma sa’ad da ya shata tussan duniya.

Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

30 A lokacin ni ne mai tsara abubuwa a gefensa. Na cika da murna kowace rana, kullum ina farin ciki a gabansa,

Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.

31 ina farin ciki da dukan duniyarsa ina murna da’yan adam.

Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.

32 “Yanzu fa,’ya’yana, ku saurare ni; masu albarka ne waɗanda suke kiyaye hanyoyina.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.

33 Ku saurari umarnina ku kuma zama masu hikima; kada ku ƙyale ta.

Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.

34 Mai albarka ne wanda ya saurare ni; yana tsaro kullum a ƙofofina, yana jira a ƙofar shigata.

Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.

35 Gama duk wanda ya same ni ya sami rai zai kuma sami tagomashi daga Ubangiji.

Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

36 Amma duk wanda ya kāsa samuna ya cuci kansa; dukan waɗanda suke ƙina suna ƙaunar mutuwa ke nan.”

Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.