Karin Magana 7
1 Ɗana, ka kiyaye kalmomina ka kuma ajiye umarnaina a cikinka.
Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
2 Ka kiyaye umarnaina za ka kuwa rayu; ka tsare koyarwata kamar ƙwayar idonka.
Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3 Ka daure su a yatsotsinka; ka rubuta su a allon zuciyarka.
Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4 Ka faɗa wa hikima, “Ke’yar’uwata ce,” ka kuma kira fahimi danginka;
Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5 za su kiyaye ka daga mazinaciya, daga mace marar aminci da kalmominta masu ɗaukan hankali.
Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6 A tagar gidana na leƙa ta labule mai rammuka.
Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7 Sai na gani a cikin marasa azanci, na lura a cikin samari, wani matashi wanda ba shi da hankali.
Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8 Yana gangarawa a titi kusa da kusurwarta, yana tafiya a gefen wajen gidanta
Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
9 da magariba, yayinda rana tana fāɗuwa, yayinda duhun dare yana farawa.
En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
10 Sai ga mace ta fito don ta sadu da shi, saye da riga kamar karuwa shirye kuma don ta yaudare shi.
Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11 (Ba ta jin tsoro, ko kuma kunya, ƙafafunta ba sa zama a gida;
Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
12 wani lokaci a titi, wani lokaci a dandali, tana yawo a kowace kusurwa.)
Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
13 Sai ta kama shi ta rungume shi da duban soyayya a fuskarta ta ce,
Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
14 “Ina da hadaya ta salama a gida; yau zan cika alkawarina.
Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
15 Saboda haka na fito don in sadu da kai; na neme ka na kuma same ka!
Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
16 Na lulluɓe gadona da lili masu launi dabam-dabam daga Masar.
Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
17 Na yayyafa turare a gadona da mur, aloyes da kuma kirfa.
Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18 Zo, mu sha zurfin ƙauna har safe; bari mu ji wa ranmu daɗi da ƙauna!
Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
19 Mijina ba ya gida; ya yi tafiya mai nisa.
Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20 Ya ɗauki jakarsa cike da kuɗi ba zai kuwa dawo gida ba sai tsakiyar wata.”
La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21 Da kalmomin rarrashi ta sa ya kauce; ta ɗauki hankalinsa da sulɓin maganarta.
Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
22 Nan take, ya bi ta kamar saniyar da za a kai mayanka, kamar wawa zuwa wurin da za a ba shi horo
Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
23 sai da kibiya ta soki hantarsa, kamar tsuntsun da ya ruga cikin tarko, ba tare da sani zai zama sanadin ransa ba.
Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 Yanzu fa,’ya’yana, ku saurare ni; ku kasa kunne ga abin da nake faɗa.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
25 Kada ku bar zuciyarku ta juya zuwa hanyoyinta ko ku kauce zuwa hanyoyinta.
Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
26 Ta zama sanadin fāɗuwar yawanci; kisan da ta yi ba ta ƙidayuwa.
Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
