Ayuba 20

1 Sai Zofar mutumin Na’ama ya amsa,

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 “Tunanin da ya dame ni ya sa dole in amsa domin abin ya dame ni sosai.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

3 Na ji wani zargin da ka yi mini na reni, kuma yadda na gane, shi ya sa zan ba da amsa.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

4 “Ba shakka ka san yadda abin yake tuntuni, tun da aka sa mutum cikin duniya,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

5 mugun mutum bai taɓa daɗewa ba, farin cikin mutum na ɗan gajeren lokaci ne.

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

6 Ko da ya ƙasaita ya kai sararin sama, kansa kuma yana taɓa gizagizai.

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

7 Zai hallaka har abada, kamar bayan gidansa; waɗanda suka gan shi za su ce, ‘Ina yake?’

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

8 Kamar mafarki haka zai ɓace, ba za a ƙara ganinsa ba zai ɓace kamar wahayi da dare.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

9 Idon da ya gan shi ba zai ƙara ganinsa ba; wurin zamansa ba zai sāke ganinsa ba.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

10 Dole’ya’yansa su mayar wa matalauta abin da ya kamata; dole hannuwansa su mayar da dukiyarsa.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

11 Jin ƙarfi da ya cika ƙasusuwansa zai kwantar da shi a cikin ƙura.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

12 “Ko da yake mugunta tana da daɗi a bakinsa kuma yana ɓoye ta a harshensa,

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

13 ko da yake ba zai iya rabuwa da ita ba, yana kuma ajiye ta a bakinsa,

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

14 duk da haka abincin da ya ci zai zama da tsami a cikin cikinsa; zai zama kamar dafin maciji a cikinsa.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

15 Zai haras da dukiyar da ya haɗiye; Allah zai sa cikinsa yă haras da su.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

16 Zai sha dafin maciji; sarar maciji mai dafi za tă tashe shi.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

17 Ba zai ji daɗin koguna da rafuffuka masu kwarara da zuma da madara ba.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

18 Dole yă ba da abin da ya yi gumi kafin yă samu, ba zai ci ba; ba zai ji daɗin ribar da ya samu daga kasuwancinsa ba.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

19 Gama ya ci zalin talakawa ya bar su cikin wahala; ya ƙwace gidajen da ba shi ya gina ba.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

20 “Ba shakka ba zai samu abin da yake ƙoƙarin samu ba, dukiyarsa ba za tă cece shi ba.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

21 Ba abin da ya ragu da zai ɗauka; arzikinsa ba zai dawwama ba.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

22 Yana cikin samun arziki, ɓacin rai zai auka masa; ƙunci mai ƙarfi zai zo masa.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

23 Lokacin da ya cika cikinsa, Allah zai zuba fushinsa a kansa, zai daddaka shi.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

24 Ko da yake yana guje wa makamin ƙarfe, kibiya mai bakin tagulla za tă huda shi.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

25 Zai zāre ta daga bayansa, tsinin zai fita daga hantarsa; tsoro zai cika shi;

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

26 duhu kawai yake jiran dukiyarsa. Wutar da ba a fifita ba za tă cinye shi ta kuma ƙona duk abin da ya rage a tentinsa.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

27 Sammai za su fallasa laifinsa; duniya za tă yi gāba da shi.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

28 Ambaliyar ruwa za tă tafi da gidansa, ruwaye masu gudu a ranar fushin Allah.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

29 Abin da Allah zai sa yă faru da mugu ke nan, gādon da Allah ya ba shi ke nan.”

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.