Ψαλμοί 95

1 Δεύτε, ας αγαλλιασθώμεν εις τον Κύριον· ας αλαλάξωμεν εις το φρούριον της σωτηρίας ημών.

Vinde, cantemos ao Senhor: jubilemos á rocha da nossa salvação.

2 Ας προφθάσωμεν ενώπιον αυτού μετά δοξολογίας· εν ψαλμοίς ας αλαλάξωμεν εις αυτόν.

Apresentemo-nos ante a sua face com louvores, e celebremol-o com psalmos.

3 Διότι Θεός μέγας είναι ο Κύριος, και Βασιλεύς μέγας υπέρ πάντας τους θεούς.

Porque o Senhor é Deus grande, e Rei grande sobre todos os deuses.

4 Διότι εις αυτού την χείρα είναι τα βάθη της γής· και τα ύψη των ορέων είναι αυτού.

Nas suas mãos estão as profundezas da terra, e as alturas dos montes são suas.

5 Διότι αυτού είναι η θάλασσα, και αυτός έκαμεν αυτήν· και την ξηράν αι χείρες αυτού έπλασαν.

Seu é o mar, e elle o fez, e as suas mãos formaram a terra secca.

6 Δεύτε, ας προσκυνήσωμεν και ας προσπέσωμεν· ας γονατίσωμεν ενώπιον του Κυρίου, του Ποιητού ημών.

Ó, vinde, adoremos e prostremo-nos: ajoelhemos diante do Senhor que nos creou.

7 Διότι αυτός είναι ο Θεός ημών· και ημείς λαός της βοσκής αυτού και πρόβατα της χειρός αυτού. Σήμερον εάν ακούσητε της φωνής αυτού,

Porque elle é o nosso Deus, e nós povo do seu pasto e ovelhas da sua mão. Se hoje ouvirdes a sua voz,

8 μη σκληρύνητε την καρδίαν σας, ως εν τω παροργισμώ, ως εν τη ημέρα του πειρασμού εν τη ερήμω·

Não endureçaes os vossos corações, assim como na provocação e como no dia da tentação no deserto

9 όπου οι πατέρες σας με επείρασαν, με εδοκίμασαν και είδον τα έργα μου.

Quando vossos paes me tentaram, me provaram, e viram a minha obra.

10 Τεσσαράκοντα έτη δυσηρεστήθην με την γενεάν εκείνην, και είπα, ούτος είναι λαός πεπλανημένος την καρδίαν, και αυτοί δεν εγνώρισαν τας οδούς μου.

Quarenta annos estive desgostado com esta geração, e disse: É um povo que erra do coração, e não tem conhecido os meus caminhos.

11 Διά τούτο ώμοσα εν τη οργή μου, ότι εις την ανάπαυσίν μου δεν θέλουσιν εισέλθει.

A quem jurei na minha ira que não entrarão no meu repouso.