Ψαλμοί 51
1 «Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός του Δαβίδ, ότε ήλθε Νάθαν ο προφήτης προς αυτόν, αφού εισήλθε προς την Βηθσαβεέ.» Ελέησόν με, ω Θεέ, κατά το έλεός σου· κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τα ανομήματά μου.
Au maître-chantre. — Psaume de David, lorsque Nathan le prophète vint le trouver, après que David fut allé auprès de Bath-Séba. O Dieu, aie pitié de moi, dans ta miséricorde! Dans tes grandes compassions, efface mes forfaits!
2 Πλύνόν με μάλλον και μάλλον από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
Lave-moi entièrement de mon iniquité, Et purifie-moi de mon péché!
3 Διότι τα ανομήματά μου εγώ γνωρίζω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου είναι διαπαντός.
Car je connais mes transgressions, Et mon péché est toujours devant moi.
4 Εις σε, εις σε μόνον ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου έπραξα· διά να δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και να ήσαι άμεμπτος εις τας κρίσεις σου.
J'ai péché contre toi, contre toi seul, Et j'ai fait ce qui est mal à tes yeux. De sorte que tu seras reconnu juste quand tu parleras, Et sans reproche quand tu jugeras.
5 Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν μήτηρ μου.
Hélas! Je suis né dans l'iniquité. Et ma mère m'a conçu dans le péché.
6 Ιδού, ηγάπησας αλήθειαν εν τη καρδία, και εις τα ενδόμυχα θέλεις με διδάξει σοφίαν.
Et toi, tu aimes la sincérité du coeur: Fais-moi donc connaître la sagesse dans le secret de mon âme.
7 Ράντισόν με με ύσσωπον, και θέλω είσθαι καθαρός· πλύνόν με, και θέλω είσθαι λευκότερος χιόνος.
Purifie-moi avec l'hysope, et je serai sans tache; Lave-moi, et je serai plus blanc que la neige.
8 Κάμε με να ακούσω αγαλλίασιν και ευφροσύνην, διά να ευφρανθώσι τα οστά, τα οποία συνέθλασας.
Fais-moi entendre les chants de joie et d'allégresse. Et que les os que tu as brisés se réjouissent!
9 Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.
Détourne de mes péchés tes regards; Efface toutes mes iniquités!
10 Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Θεέ· και πνεύμα ευθές ανανέωσον εντός μου.
Dieu, crée en moi un coeur pur. Et renouvelle en moi un esprit bien disposé!
11 Μη με απορρίψης από του προσώπου σου· και το πνεύμα το άγιόν σου μη αφαιρέσης απ' εμού.
Ne me rejette pas loin de ta face, Et ne me retire pas ton esprit saint!
12 Απόδος μοι την αγαλλίασιν της σωτηρίας σου και με πνεύμα ηγεμονικόν στήριξόν με.
Rends-moi la joie que donne ton salut; Fortifie-moi, afin que j'aie le coeur prompt à bien faire!
13 Θέλω διδάξει εις τους παραβάτας τας οδούς σου· και αμαρτωλοί θέλουσιν επιστρέφει εις σε.
J'enseignerai tes voies aux transgresseurs. Et les pécheurs se convertiront à toi.
14 Ελευθέρωσόν με από αιμάτων, Θεέ, Θεέ της σωτηρίας μου· η γλώσσα μου θέλει ψάλλει εν αγαλλιάσει την δικαιοσύνην σου.
Délivre-moi du sang versé, ô Dieu, Dieu de mon salut! Alors ma langue célébrera ta justice.
15 Κύριε, άνοιξον τα χείλη μου· και το στόμα μου θέλει αναγγέλλει την αίνεσίν σου.
Seigneur, ouvre mes lèvres, Et ma bouche proclamera tes louanges.
16 Διότι δεν θέλεις θυσίαν, άλλως ήθελον προσφέρει· εις ολοκαυτώματα δεν αρέσκεσαι.
Car tu ne prends pas plaisir aux sacrifices, Autrement j'en offrirais. L'holocauste ne t'est point agréable.
17 Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει.
Le sacrifice agréable à Dieu, c'est un esprit brisé. Dieu, tu ne méprises pas le coeur contrit et brisé!
18 Ευεργέτησον την Σιών διά της ευνοίας σου· οικοδόμησον τα τείχη της Ιερουσαλήμ.
Fais du bien à Sion, dans ta grâce; Édifie les murs de Jérusalem.
19 Τότε θέλεις ευαρεστηθή εις θυσίας δικαιοσύνης, εις προσφοράς και ολοκαυτώματα· τότε θέλουσι προσφέρει μόσχους επί το θυσιαστήριόν σου.
Alors tu prendras plaisir aux sacrifices prescrits par la loi, A l'holocauste et aux victimes entières; Alors on immolera des taureaux sur ton autel.
